Μάλιστα...
Image by khoogheem via FlickrΘα σας πω μια ιστορία... Ήταν κάποτε ένα παιδί, ο Φ.
Λίγα χρόνια μεγαλύτερος μου, γιγαντόσωμος, κάπου 1,90 θα ήταν και σίγουρα καμιά 130ρα κιλά. Άκουγε κυρίως Heavy Metal, το έπαιζε ροκ φιλοσοφία και έτσι. Μέσα σε τσαμπουκάδες από τους πρώτους, για το τίποτα πολλές φορές, από αυτούς που γίνονται σε μικρές επαρχιακές πόλεις σαν αυτή που μεγάλωσα, στη ντισκοτέκ ή αλλού. Για μαλακισμένος λόγο, ως συνήθως. Εκμεταλλευόμενος το τεράστιο κορμί του καθάριζε και για άλλους, που θεωρούσε φίλους.
Κατά βάθος δεν νομίζω ότι ήταν κακό παιδί, απλά αυτή ήταν η διέξοδος του για να είναι αποδεκτός και «χρήσιμος» στους φίλους του.
Δεν είχα ακούσει ποτέ να την «πέφτει» σε κανένα για το τίποτα. Και μάλλον ποτέ δεν ξεκίναγε εκείνος τον καυγά, πάντα για τους άλλους έπεφτε μέσα στη «μάχη».
Είχα πάρει χαμπάρι, παρότι πιτσιρικάς ότι κάπνιζε και «μαύρο».
Μια μέρα, στη μικρή μας επαρχιακή πόλη, ήρθε να μιλήσει ένας από ένα υπουργείο, σε μια εκδήλωση στο πολιτιστικό μας κέντρο. Θα μας μίλαγε και για τα ναρκωτικά.
Όλως τυχαίως (?) το προηγούμενο βράδυ είχαν πιάσει τον Φ. μαζί με άλλον ένα φίλο του, να ποτίζει μια φυτεία με δενδρύλλια. Έκανε αναφορά στο συμβάν και ο εκπρόσωπος του υπουργείου, στην ομιλία του.
Στη μικρή μας επαρχιακή πόλη, ξέραμε ότι ο Φ. με τον άλλον, απλώς έκαναν την «λάντζα». Δεν ήταν αυτοί τα αφεντικά. Οι γλώσσες έλεγαν ότι το κουμάντο το έκανε ένα «αξιοσέβαστο» πρόσωπο της μικρής μας κοινωνίας. Από αυτά που έβλεπα γύρω μου μεγαλώνοντας (όταν έγινε το συμβάν ήμουν στο Λύκειο), μάλλον δεν είχαν άδικο οι γλώσσες.
Τους έβαλαν και τους δύο φυλακή. Αν δεν έχασα το χρόνο, βγήκαν στα δυο χρόνια.
Είδα κάποια στιγμή τον Φ. και τρόμαξα να τον γνωρίσω. Είχε «λιώσει», είχε μείνει βαριά βαριά καμιά 80ρια κιλά. Εννοείται, ότι όλοι οι «φίλοι» τον απέφευγαν. Γύριζε στα μπαράκια και τα κλαμπάκια, αυτός μαζί με το δεύτερο παιδί. Μόνοι τους, πλέον. Όσοι μέχρι τότε τον είχαν από κοντά, για να έχουν την προστασία της φυσικής του παρουσίας, τον είχαν κάνει πέρα.
Εγώ έτσι και αλλιώς δεν έκανα και πριν παρέα μαζί του, αλλά όποτε ερχόταν κοντά για καμιά κουβέντα (πλέον δούλευα σε ένα από τα μπαράκια) δεν τον απέφευγα. Από αυτές τις σύντομες κουβέντες, κατάλαβα ότι ο Φ. πλέον είχε αρχίσει να μην στέκει και πολύ καλά. Δεν είχε σαλτάρει τελείως, αλλά ζούσε σε ένα δικό του, διαφορετικό και αγριεμένο κόσμο. Είχε χάσει τους όποιους τρόπους κοινωνικής συμπεριφοράς είχε, ήταν σαν ένα αγρίμι. Όλοι, ακόμα και εγώ, φοβόντουσαν ένα πιθανό άγριο ξέσπασμα του. Οι άλλοι είχαν επιλέξει την απομόνωση του. Εγώ μίλαγα μαζί του.
Έμαθα ότι στη φυλακή είχε μπλέξει και με άλλα ναρκωτικά, πέρα από τη φούντα. Έτσι εξήγησα και το λιώσιμο του κορμιού του.
Κάποια στιγμή χάθηκε από τη μικρή μας πόλη.
..................................................................................
Κάποια χρόνια μετά, τον πέτυχα στην Ομόνοια. Να περιφέρεται μαζί με άλλα πρεζάκια. Με γνώρισε, μιλήσαμε, μου μίλησε πολύ άνετα και περήφανα, ότι δουλεύει κάπου στην Αθήνα, ότι είναι καλά, να τα πούμε κάποια φορά και άλλα. Αυτό έτυχε 2-3 φορές, πάντα στην Ομόνοια.
Μια μέρα, άκουσα στις ειδήσεις ότι τον βρήκαν νεκρό από υπερβολική δόση σε μια γωνία της Γ’Σεπτεμβρίου.
..............................................................................................
Κάποια μέρα, χρόνια μετά, πίνουμε καφέ στα Εξάρχεια, με ένα ζευγάρι, όπου η κοπέλα είναι από τη μικρή μας πόλη. Πάνω στην κουβέντα μου αναφέρουν ένα περιστατικό που είχε πάει στον κάδο ανακύκλωσης της μνήμης μου. Ο Φ. την περίοδο μετά τη φυλακή, ακολουθούσε την κοπέλα, όταν γύριζε από το φροντιστήριο ή το σχολείο σπίτι της και αυτή είχε τρομοκρατηθεί. Μου το είχε αναφέρει, λέει, βλέποντας τον μια φορά στο μπαράκι που δούλευα και της είχα πει ότι θα το χειριστώ. Μετά από αυτό, σταμάτησε να την παρακολουθεί. Του είχα μιλήσει, του είχα εξηγήσει ότι η κοπέλα φοβάται, ότι είναι καλό κορίτσι και δεν είναι για γκομενιλίκια και τέτοια και αυτός απλώς σταμάτησε να την ενοχλεί –με την παρουσία του, δεν είχε κάνει ποτέ κίνηση εναντίον της μέχρι τότε. Έτσι απλά. Επειδή του μίλησα.
....................................................................................................................
Όλα αυτά, μου ήρθαν στο μυαλό, όταν την περασμένη Πέμπτη, άκουγα στο ραδιόφωνο, στο Κόκκινο, έναν κύριο από το υπουργείο «δικαιοσύνης» με αφορμή την κινητοποίηση στις φυλακές.
Μέσα στα άλλα, είπε στους δημοσιογράφους που των ρωτούσαν, σημειώνοντας ότι οι μισοί περίπου κρατούμενοι είναι για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά, μέσες άκρες «και τι θέλετε, αυτοί που πουλάνε ναρκωτικά να μην μπαίνουν φυλακή?». Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου (ο Διονέλλης νομίζω ότι ήταν) ότι υπάρχουν και τα βαποράκια, που πρέπει να αντιμετωπίζονται αλλιώς και όχι σαν έμποροι, ο εν λόγω κύριος είπε ότι «ο διαχωρισμός είναι χρήστες - έμποροι». Με 5000 «εμπόρους» στη φυλακή, απορώ που ακόμα κυκλοφορούν ναρκωτικά στην πιάτσα. Επίσης, πρέπει να έχουμε περισσότερους εμπόρους από την Κολομβία!
Είπε ακόμα, ότι «το να μπαίνει ο χρήστης στη φυλακή είναι καλό γιατί τον αποκόπτει από τις κακές επιρροές και τα κυκλώματα των ναρκωτικών» (δε φαντάζομαι να θέλετε και να το σχολιάσω!).
Αυτά τα μυαλά κουβαλάνε αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη Δικαιοσύνη.
.................................................................................................................
Ο Φ., για εμπορία μπήκε μέσα. Φούντας. Και το μεγάλο κεφάλι της περιοχής –που οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι «έσπρωχνε» και «σκληρά» και ότι η όλη ιστορία με τον Φ. και το άλλο παιδί ήταν «δόλωμα» -τον έδωσαν για να δείξει η αστυνομία ότι κάτι κάνει- δεν το ακούμπησαν ποτέ.
Και εκεί, στη φυλακή, γνώρισε και τα σκληρά. Και έλιωσε το κορμί του. Και τον έκανε πέρα η κοινωνία. Και κατέληξε στη γωνία της Γ’ Σεπτεμβρίου.
Αρκούσε ίσως, μόνο να τον έχει αγκαλιάσει κάποιος και να του έχει μιλήσει.
Και σίγουρα η λύση δεν ήταν η φυλακή. Αυτό μάλλον ήταν το πρόβλημα.
(η φωτογραφία δείχνει τη φυλακή της Λισσαβόνας)
Φυσικά και οποιοδήποτε μέσο εναγρίωσης.... εεε, σόρρυ, ενημέρωσης χρειάζεται τις διαφημίσεις για να λειτουργεί και να αποχαυνώνει, εεε, σόρρυ, ενημερώνει τους πολίτες ομαλά.
Image via Wikipedia![Reblog this post [with Zemanta]](http://img.zemanta.com/reblog_e.png?x-id=42bd5d27-d81f-4c29-b225-a04e3f4c5482)
Image by ~jjjohn~ via FlickrΔιαφήμιση μέσω spam, από το news247.gr
Image via WikipediaΠως κάθε είδος metal θα έσωζε την πριγκίπησα:![Reblog this post [with Zemanta]](http://img.zemanta.com/reblog_e.png?x-id=bc16fdc6-33c7-4979-bfb0-56c87ef1d0bf)
Αυτή την ώρα, ο Υπ.Δικαιοσύνης, μιλάει στη ΝΕΤ στην Παναγιωταρέα (θα το υποστώ).αναδημοσίευση από το μπλογκ http://kratoumenoi.wordpress.com/.
Αν θέλετε να κάνετε κάτι ελάχιστο για συμπαράσταση στον αγώνα τον φυλακισμένων, αναδημοσιεύστε το παρακάτω κείμενο, την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008. Μπορείτε όσοι θέλετε να υπογράψετε εδώ.
——————————————————
Όχι στο Όνομά μας
“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08
Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.
Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.
Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.
Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.
Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Image via Wikipedia Στα 47,73 δολάρια έφτασε η τιμή του αργού πετρελαίου παραγωγής ΟΠΕΚ-Έκτακτη σύνοδος των υπουργών Πετρελαίου στις 29 Νοεμβρίου
