Περιαυτολογικό ποστ

Όπως ξέρετε όσοι συχνά με διαβάζετε (Θανάση, εσένα εννοώ) δεν γράφω προσωπικά ποστ. Δηλαδή ποστ που να αναφέρονται στα προσωπικά μου ζητήματα, κατά τα άλλα, όλα τα ποστ προσωπικά είναι.
Τελευταία έχω αραιώσει πολύ το γράψιμο μου. Όχι, δεν βαρέθηκα, κάθε άλλο.

Απλά δεν προλαβαίνω όχι να γράψω, αλλά ούτε να σκεφτώ για θέματα που θα ήθελα να γράψω. Όχι, δεν είναι μαύρα τα πράγματα στη ζωή μου, το αντίθετο.
Οκ, πήζω στη δουλειά, αλλά αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο ούτε το παθαίνω μόνο εγώ.
Αλλά τον τελευταίο καιρό μου συμβαίνουν και πολλά άλλα πράγματα.
Πολλά ευχάριστα, πράγματα που θα θυμάμαι για καιρό ακόμα πολύ πολύ ευχάριστα.
Πράγματα που με κάνουν να νιώθω όμορφα και να γεμίζω δυνάμεις για το μέλλον.
Και να θυμάμαι ότι οι σκέψεις μου καταγράφονται εδώ μέσα, η ζωή όμως είναι εκεί έξω.

Έτσι δε μου μένει χρόνος για γράψιμο, σχολιασμό και γκρίνια.

Γύρω μας όμως συμβαίνουν διαρκώς πράγματα που πρέπει να μας κρατάνε σε εγρήγορση:

Π.χ.: Γνωμοδότηση Σανιδά για το απόρρητο στο ίντερνετ.
Έγκριση Σανιδά για χρήση κρότου λάμψης
Δημόσιο κίνδυνο θεωρούν αρκετοί τα άτομα των κοινωνικά ευπαθών ομάδων
Και μη μιλήσουμε για Ονδούρα, Ιράν, Δυτική Όχθη.

Φιλαράκια, τα πράγματα είναι ζόρικα. Και όσο δεν το παίρνουμε χαμπάρι ή η μόνη μας εκτόνωση είναι τα μπλογκάκια μας, τον ήπιαμενε.

Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω σοβαρά σε ένα μήνα ή αποψε το βράδυ.

Αλλά θα συνεχίσω να έχω μυαλό και διάθεση σε εγρήγορση, γιατί οι καιροί που έρχονται είναι ζόρικοι. Και δεν μας επιτρέπουν να αδιαφορούμε ούτε το καλοκαίρι.

Το Παρασκευοσάββατο που έρχεται, έχει το αντιρατσιστικό φεστιβάλ(14ο και προχωράμε!). Όσοι δεν το συνηθίζετε έτσι και αλλιώς, περάστε μια βόλτα. Θα δείτε πολλά πράγματα που θα σας αλλάξουν την εικόνα για τους ξένους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους. Στη χειρότερη, θα ακούσετε ωραίες μουσικές και θα φάτε ωραίους μεζέδες.

Ακόμα, 25-31 Αυγούστου γίνεται το NoBorderCamp στη Λέσβο. Σκεφτείτε το για διαφορετικές διακοπές που θα σας γεμίσουν εμπειρίες.

Και τέλος, υπάρχει και το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων που φέτος θα γίνει στο Μιλάνο. Παρακολουθείστε το, ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μεταγραφές εκατομυρίω, σόου και μπίζνες.

Hasta γενικώς.

Τρώμε Κουφέτα!

Καλός ήταν ο άμοιρος...

1000% συμμετοχή στην απεργία οι δημοσιογράφοι...

...και οι σχετικές ενώσεις.

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ερασιτέχνες μαρκουτσοφόροι και εικονολήπτες του ίντερνετ και δεν έμεινε χωρίς κάλυψη το γεγονός της χρονιάς - ο γάμος του Μπουμπούκου με την Μπουμπούκα.



Όποιος κακοπροαίρετος πει ότι βλέπει τα εμβλήματα των Alpha, Alter, Star και λοιπών σταθμών στα μαρκούτσια και τις κάμερες, είναι φαιδρός εγκάθετος και να του καεί το ρούτερ και η ψηφιακή κάμερα.

Ρε, καλά τα έλεγε ο Frank Zappa:

Μετανάστες & Πρόσφυγες: Πόσους αντέχουμε?

Αυτό είναι το σύνηθες ερώτημα που παραθέτουν οι ενάντιοι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Δεν ξέρω να το απαντήσω. Βασικά, δεν θεωρώ ότι χρειάζεται καν απάντηση. Σε ελεύθερο κόσμο δεν (υποτίθεται ότι) ζούμε;

Σε αυτή τη λογική, να θέσω και εγώ όμως ορισμένα ερωτήματα:

-Πόσες Τράπεζες αντέχουμε?
-Πόσα ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς) αντέχουμε?
-Πόσες ΠΑΕ/ΚΑΕ και λοιπές αθλητικές ΑΕ αντέχουμε?
-Πόσα Mall αντέχουμε?
-Πόσους Υπουργούς & Βουλευτές αντέχουμε (και πολλοί περισσότερο, πόσους συμβούλους τους)?
-Πόσες αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ αντέχουμε?
-Πόσες αυτοκινητοβιομηχανίες αντέχουμε?

Συνεχίστε τη λίστα...

Κάτι δεν κάνω καλά...

ή ο κόσμος δεν είναι τόσο βιτσιόζος όσο περίμενα.

Την έχω στημένη στον τράκερ τόσες μέρες να δω πότε θα μπει κανείς με αναζήτηση

"σεξ Αλαβάνος" "Τσίπρας σέξυ φωτό" "ΣΥΡΙΖΑ σεξ βίντεο" ή κάτι παρόμοιο...

Τζίφος.

Ή τα ποστ μου δεν είναι όπως θα έπρεπε ή ο κόσμος δεν έχει τόσες διαστροφές όσες φανταζόμουν.

Απεργία στα ΜΜΕ ως τις 5 αύριο

Το ζεύγος Αγγελόπουλου κλείνει γιατί έτσι γουστάρει, Ελεύθερο Τύπο και City 99,5.
Η ΕΣΗΕΑ δείχνοντας σπάνια αντανακλαστικά, κηρύττει απεργία 24ωρη.

Καλά κάνει και μαζί τους. Έτσι και αλλιώς, "η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας" δε λέμε?

Μόνο που, στην ανακοίνωση λέει:

«Είναι μία ακόμα απόπειρα -μετά π.χ. τις προτάσεις για «εκ περιτροπής εργασία» στον όμιλο Εξπρές, το κλείσιμο του περιοδικού DIVA και τις σποραδικές αλλά καθημερινές απολύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ- να αξιοποιηθεί η οικονομική κρίση ως πρόσχημα με στόχο να υποβαθμιστούν τα εργασιακά δικαιώματα στο χώρο του τύπου και τελικά να υποβαθμιστεί η ίδια η ενημέρωση»

Ναι, αλλά είναι μόλις χτεσινή η γκάφα τριών μεγάλων εφημερίδων για την (μη) συνάντηση Ερντογάν-Καραμανλή. Αυτό δεν υποβαθμίζει την ενημέρωση? Κο κο κο?
Επίσης, κάνοντας απεργία άμεσα, τι κάνετε? Μήπως τελικά βοηθάτε στο να ξεφουσκώσει το θέμα? Θέλετε λύση? Οκ, απεργία σε ΟΛΑ τα ρεπορτάζ ΕΚΤΟΣ από αυτό. Η μόνη είδηση που θα παίζετε να είναι αυτή.

Ακόμα, δεν είναι υποβάθμιση της ενημέρωσης ο τρόπος κάλυψης άλλων απεργιών?

Π.χ., πριν λίγα χρόνια, οι ναυτεργάτες έκαναν απεργία πάνω στο 3ήμερο του Αγ.Πνεύματος.
Η κάλυψη του θέματος ήταν του ύφους "οι αναίσθητοι απεργοί, που δεν σκέφτονται τον κόσμος που θέλει να πάει τριήμερο".
Φέτος, στον Σέντρα FM (όμιλος Μπόμπολα), παραμονή της γενικής απεργίας στις 2 Απριλίου, το δελτίο ειδήσεων ξεκίναγε ως εξής: "Μέρα ταλαιπωρίας αύριο". (έστειλα SMS στο σταθμό διαμαρτυρόμενος, στην εκπομπή του Μπραουδάκη, ο οποίος απάντησε 'δίκιο έχεις φίλε, έγινε απο αβλεψία, θα το αλλάξουμε". Δεν ξέρω αν το έκαναν, δεν άκουσα μετά, είχαμε την ημέρα της κουκούλας).

Ξαναλέω, μαζί σας και κρίμα για τον κόσμος που θα μείνει άνεργος.
Αλλά λίγο πιο σφαιρική θεώρηση των πραγμάτων, δε θα έβλαπτε.

Πάντα Σοβαρές Οι Μεγάλες Ελληνικές Εφημερίδες

Δύο μεγάλες και "σοβαρές" (ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)
ελληνικές εφημερίδες, είχαν στην κυριακάτικη τους έκδοση ρεπορτάζ απο την συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν που ΔΕΝ εγινε με αφορμή τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης, γιατί ο Ερντογάν τελευταία στιγμή δεν ήρθε.
Και δεν κάνουν και για κωλόχαρτο ρε γαμώτο...
Μετά σου λέει "Κρίση στον Τύπο".
Βέβαια, η πραγματική τους κρίση θα ξεσπάσει αν βάλουν λάθος DVD και αντί για "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" σου κάτσει Ψάλτης...

Δείτε το εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
Το λίνκ του Εθνους, μέχρι τώρα, 11.35μμ δεν είχε διορθωθεί.

Άντε μετά να σου πει κάποιος "το διάβασα στην τάδε εφημερίδα, είναι σίγουρο" και να μην του φέρεις την κυριακάτικη έκδοση στο κεφάλι. Τυλιγμένη ρολό και με τις προσφορές μέσα.

Αλεξοαλεκολιες

Διευκρίνηση εξ'αρχής: Το κομμάτι αυτό το γράφω, γιατί είχα μια εικόνα για τον ΣΥΡΙΖΑ μιας διαφορετικότητας σε σχέση με τα άλλα κόμματα, την οποία οι τελευταίες εξελίξεις μου γαμάνε. Δεν παίρνω θέση υπέρ καμίας τάσης ή συνιστώσας, δεν είμαι μέλος στο ΣΥΡΙΖΑ ή σε καμία συνιστώσα του και δεν σκοπεύω να γίνω. Γράφω τον προσωπικό μου καημό για κάτι που πίστεψα ότι μπορεί και να είναι αλλιώς.

Ωραία πράγματα!
Ελιγμός Αλαβάνου με αντίο σε ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΝ
Δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ
Κρίση εσωστρέφειας στον ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή του δόρατος τον Αλαβάνο
Ο Αλέκος κέρδισε, ο ΣΥΡΙΖΑ -πάλι- ηττήθηκε

Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους ειδήσεων που περιγράφουν την κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες 2 ημέρες.
Όλοι οι τίτλοι μαζί από το google news εδώ. (την ώρα που έβαλα το λινκ εμφάνιζε 61 άρθρα!).

Ένα εγχείρημα έγινε τα τελευταία χρόνια στο χώρο της αριστεράς που, με τα καλά και τα στραβά του, έδωσε σε μεγάλο μέρος των αριστερών ανένταχτων, ακόμα και αναρχικών και μονίμως γκρινιαζόντων σαν εμένα, όχι ένα όραμα, αλλά μια προοπτική, μια αχτίδα ελπίδας ρε αδερφέ ότι κάτι μπορεί ίσως να γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα και το έκαναν μπάχαλο.
Τελικά, ο λύκος και αν γερνάει και αλλάζει τρίχωμα, δεν αλλάζει μυαλά (?).

Το να παρακολουθώ τις εξελίξεις αυτές τις μέρες στο ΣΥΡΙΖΑ μου μοιάζει σα να βλέπω μεσημεριανάδικο.
"Τι δήλωσε η Βανδή, η αντίδραση της Βίσση, ποιανής το μέρος παίρνει η Κοκκίνου, τι λέει η Πάνια και ο Καρβέλας. Κύκλοι του Φοίβου διαρρέουν..."
Να και η απόδειξη:

Και τα μεσημεριανάδικα πέρα από το ότι με αηδιάζουν, μου προκαλούσαν πάντα και μια απορία: Ποιόν μπορεί να ενδιαφέρουν?
Έτσι και με τον ΣΥΡΙΖΑ:
Ποιον νομίζετε ρε "σύντροφοι" ότι μπορεί να ενδιαφέρουν οι εσωκομματικές σας μιζέριες?

Ποιοι νομίζετε σας πήγαν στο 5% στις προηγούμενες εκλογές?
Άνθρωποι σαν εμένα που χωρίς να είναι ή να θέλουν να είναι σε οποιοδήποτε κόμμα ή συνιστώσα, στήριξαν με την ψήφο τους το εγχείρημα. Όσο και αν είχαμε ή έχουμε ακόμα ενστάσεις.
Και πολύ περισσότερο, ποιοι νομίζετε ότι σας κράτησαν σε αυτό το 4,7%?
Οι ίδιοι.
Και γιατί δεν πήρατε παραπάνω, όπως πιστεύατε?
Κοιτάξτε μέσα στις "γραμμές" σας για τους λιποτάκτες.
Γιατί όταν η πλειοψηφία του περιβάλλοντος μου, οι οποίοι έχουν τα χαρακτηριστικά που περιέγραψα πριν -όχι σκληρός πυρήνας, όχι ενταγμένοι αλλά συμπαθόντες, υποστηρικτές, ελπίζοντες σε κάτι ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΑΝ ΣΥΡΙΖΑ, ποιοι ρε πούστη μου δεν τον ψήφισαν?
Νιαου Νιαου, κάποιοι από μέσα λάκισαν - σαμποτάρισαν. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Και έρχεται και το αποτέλεσμα:
Το οποίο θεωρείται "καταστροφή, μεγάλη ήττα, συντριβή".
Και γίνεται η αφορμή για να αρχίσει το τσουρομάδημα.
"Φταίει ο Αλέξης, όχι φταίει ο Αλέκος, φταίει η ΚΟΕ, φταίνε οι Ανανεωτικοί".
One more time, sing after me:
ΤΗΣ ΚΟΝΤΗΣ ΨΩΛΗΣ ΤΙΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΤΡΙΧΕΣ.




Κατ' αρχήν, το ότι δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα που φαντασιωνόταν και, κακά τα ψέματα, ελπίζαμε και επιθυμούσαμε όλοι, δεν πάει να πει ότι είναι και συντριβή.
Πέταξαν στο ΣΥΡΙΖΑ το τυράκι των δημοσκοπήσεων, είδαν νούμερα στο ταβάνι, φτιάχτηκαν και... πάρε τη σφαλιάρα! Την οποία μόνος σου την έφαγες, γιατί τσίμπησες το δόλωμα!

Και γιατί, όταν είχες ρεύμα, το χειρίστηκες όπως ο ΠΑΟΚ στο ποδόσφαιρο όταν πάει να κάνει κάτι καλό: αυτοκαταστροφικά, σου κόπηκαν τα γόνατα, δεν ήξερες τι να κάνεις, έχασες την μπάλα.
Και έτσι είσαι διπλά χαμένος:
-Και γιατί όταν είχες τη δυνατότητα να κάνεις εσύ παιχνίδι, σου κόπηκαν τα γόνατα, νόμισες ότι είχες πιάσει τον πάπα απο τα καμπανέλια, δεν ξέρω εγώ τι και σε εκμεταλλεύτηκαν και σε πολέμησαν και ήσουν ευάλωτος στις επιθέσεις.
-Και γιατί ενώ ΔΕΝ ΕΠΑΘΕΣ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΡΙΒΗ, απλά κατέγραψες μια στασιμότητα, τσίμπησες στο τυράκι ότι έχεις μεγάλο πρόβλημα και ασχολείσαι με αυτό ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ.

Και δεν κάθεσαι ΚΑΝ να σκεφτείς "Ρε συ, μου λένε ότι έφαγα πίπα στις εκλογές, ασχολούνται όλοι μαζί μου και δεν ασχολούνται π.χ. με την κυβέρνηση που έχασε πολλαπλάσια και στην τελική, κυβέρνηση είναι. Μπας και με βλέπουν σαν μέσο για αποπροσανατολισμό? Μπας και κάτι έκανα προς την σωστή κατεύθυνση και για αυτό με πολεμάνε?" ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ γίνεσαι η χαρά στο πάρτυ τους, ο γελωτοποιός που θα κάνει τους καλεσμένους να μην πάρουν χαμπάρι ότι το ποτό είναι μπόμπα και τα καναπεδάκια μπαγιάτικα και αντί να σηκωθείς να φύγεις, κάνεις ακόμα περισσότερες γκριμάτσες για να τους διασκεδάσεις.

Το ερώτημα δεν είναι "ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΑΜΕ?"
Το ερώτημα είναι "Γιατί δεν κερδίσαμε περισσότερα"

Το ερώτημα δεν είναι (σε πρώτο βαθμό) ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ? αλλά Τί φταίει?
Φταίνε οι θέσεις μας, αυτές κάθε αυτές, οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό (εκτός αν είμαστε καιροσκόποι, και θέλουμε πάσει θυσία πρωτάθλημα) ή κάτι άλλο?
Και αυτό το κάτι άλλο τι είναι?
Λανθασμένη καταγραφή και ερμηνεία της κατάστασης, ή ακόμα και μονόπλευρη, άρα και λάθος αντιμετώπιση της? Λάθος τρόπος επικοινωνίας των θέσεων μας?
Αυτό πρέπει να κοιτάξετε και όχι αν φταίει ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος, η ΚΟΕ ή οι ανανεωτικοί.
Αντ'αυτού, βλέπει ο κόσμος από έξω, τους ΣΥΡΙΖΙΚΟΥΣ Μητσοτάκηδες, Αβραμόπουλους, Βενιζέλους, Εκσυγχρονιστές, Λοχαγούς και λοιπούς να σφάζονται.

Αυτή τη στιγμή, ενώ οι φασίστες και οι φιλελεύθεροι προελαύνουν, o ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με πίπες.

Οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ συσκέπτονται:


Σύντροφοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ΞΥΠΝΑΤΕ. Με αυτό το τουρλουμπούκι, θα χάσετε όλους όσους σας στήριξαν από έξω, γιατί πίστεψαν σε κάτι διαφορετικό. Γιατί έλπισαν, ότι δεν είσαστε μια από τα ίδια. Στο χέρι σας είναι να τους διαψεύσετε ή να τους επιβεβαιώσετε.
Αλλιώς, σας βλέπω πάλι να τριγυρνάτε γύρω γύρω από την ουρά σας, γύρω από ένα 3% και αν.
Αν σας ενδιαφέρει να δώσετε προοπτική σε κάποιους που συμμερίζονται τις αριστερές ιδέες, ΚΟΦΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ.
Αν πάλι σας ενδιαφέρει μόνο το κουμάντο στο καλυβάκι, συνεχίστε έτσι.
Και κάτι θα βρούμε και εμείς να κάνουμε.

Αλλά μην περιμένετε να προσπαθήσουμε άλλο για να πείσουμε τους αδιάφορους ότι είστε διαφορετικοί.
Γιατί θα μας έχετε αποδείξει ότι δεν είσαστε.
Και προσωπικά εντελώς, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ στον κύκλο μου ότι πίαστηκα μαλάκας που σας ψήφισα. Ξέρω γιατί το έκανα. Αλλά με αυτές τις συνθήκες, δεν θα το ξανακάνω. Είπαμε μαλάκας και αφελής, όχι μαζόχας.
Στο χέρι σας είναι.
Και εσείς θα τραγουδάτε:

Δολοφόνοι

(κείμενο που έγραψα και ανέβασα στο ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ-σχόλια εκεί)

Οκ, εδώ μέσα, είμαστε αντίθετοι στην κρατική και αστυνομική βία.

Δε νομίζω όμως ότι κανένας μας, είναι σύμφωνος και επικροτεί μια εν ψυχρώ δολοφονία, όπως αυτή που έγινε τα ξημερώματα στα Πατήσια.
Αυτοί που το έκαναν, κατά την ταπεινή και προσωπική μου άποψη, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους δολοφόνους του ποινικού δικαίου. Μια δολοφονία ενός μπάτσου-φύλακα, δεν είναι με τίποτα επαναστατική πράξη, είναι μια θρασύδειλη πράξη, με τον τρόπο που έγινε.
Οκ, ο φύλακας φρουρούσε μια μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη του Ε.Λ.Α., μια συστημική δίκη με προαποφασισμένο αποτέλεσμα. Ανεξαρτήτως στοιχείων αποδείξεων ενόχων κλπ. Τα είδαμε και στις δίκες της 17Ν, τα είδαμε και στην πρωτοβάθμια δίκη του Ε.Λ.Α.
Ε, και? Με την άνανδρη δολοφονία δείχνεις τι?
Την αντίθεση σου? Την επαναστατικότητα σου? Τι? ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΞΙΣΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΚΟΡΚΟΝΕΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ?
Συχωράτε με σύντροφοι (όχι οι δράστες, οι άλλοι) αλλά εγώ δεν θα πάρω.

Και αυτό απο την Ελευθεροτυπία:

"Νεκρός αστυνομικός στα Πατήσια"

Τραγουδήστε μαζί μας:

Παίρνοντας πάσα από την Ακανόνιστη...που εμπνεύστηκε από την ΚόκκινοΜπαλόνη...
και αφού δεν έχω έμπνευση για κείμενα... θα σας τα πω τραγουδιστά...









Το τελευταίο αφιερωμένο...

Καλή εβδομάδα!

Η ζωή δεν είναι μόνο προβλήματα. Έχει και πολύ ευχάριστα πράγματα.

Ok, λοιπόν, πλέον είμαστε σε "εμπόλεμη" κατάσταση

Έχουμε λοιπόν, πλέον Πόλεμο.
Όχι πόλεμο με ντουφέκια και κανόνια, όχι με τόξα και βέλη, όχι με μολότοφ και καδρόνια.
Πλέον έχουμε Πόλεμο καθημερινό. Με λέξεις και επιχειρήματα. Με δράσεις και παρουσίες. Στο ίντερνετ, στο δρόμο, στις παρέες, στη δουλειά.
Πόλεμο, ενάντια στις φασιστικές και ρατσιστικές νοοτροπίες & πρακτικές.
Πόλεμο, ενάντια σε αυτούς που δυναστεύουν τις ζωές μας για να μεγαλώνουν τις περιουσίες αυτών και των φίλων τους.
Πόλεμο, ενάντια σε κομματικούς μηχανισμούς και νοοτροπίες παρτακισμού, ελιτισμού και "εμείς ξέρουμε και εμείς θα σας σώσουμε".
Πόλεμο, ενάντια στον ωχαδερφισμό, τον παρτακισμό, τον σταρχιδισμό και το "δεν πα να γαμηθούνε όλα και όλοι, εγώ να βολευτώ". Του καθένα δίπλα μας.
Πόλεμο, ενάντια στην αυθαιρεσία. Μπάτσων, βουλευτών, υπουργών, πρωθυπουργών και πάει λέγοντας.
Ντάξει μάγκες, καλή η πλακίτσα, καλό το μπλόγκινκ και το τρόλινγκ αλλά τέρμα ο εφησυχασμός. Πριν φτάσουμε στο απροχώρητο.
Γιατί αν με 100.000 ψήφους +, όλοι γλύφουν τον κώλο των ψηφοφόρων του Καρατζαφέρη, τον ήπιαμε. Τέτοια δημοκρατία, να την χέσω.
(ψψψτ, απέχοντες: Αν είχατε συμμετάσχει και είχατε ψηφίσει πράγματα από το άλλο άκρο, τώρα θα έγλειφαν τους δικούς σας κώλους. Για σκεφτείτε το.)

Τέρμα τα αστεία λοιπόν.
Καποιοι άρχισαν απειλητικά τηλεφωνήματα σε γνωστούς.
Πήραν τα αρχίδια τους αέρα.
Για πλησιάστε και θα σας τα δώσουμε στο χέρι.

Φιλάκια σε όλους.

Και πού στε, ο αγώνας δε σημαίνει αμπέχωνα, μουτράκλες και μιζέρια.
Αλλά κέφι και χαρά.
Ένα γέλιο θα τους θάψει.



(θα λείψω το ΣΚ, τα λέμε απο Δευτέρα)

Τι κατάλαβα από τις Ευρωεκλογές

• Τελικά, αυτό για το οποίο αποφασίζαμε είναι "Έξω οι ξένοι ή μέσα οι ξένοι". Αφού το μοναδικό μέτρο το οποίο λαμβάνουν μετά τις εκλογές, είναι οι επιχειρήσεις σκούπα.
• Κυβέρνηση ως τώρα ή μοναδική ελπίδα για κυβέρνηση, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αφού το δικό του εκλογικό αποτέλεσμα αναλύουν οι πάντες, και τις δικές του θέσεις ξεσκονίζουν για το τι είπε και έκανε σωστά ή λάθος.
• Η προσλαμβάνουσα από το περιβάλλον μου είναι ότι αρκετοί "χαλαροί" ψηφοφόροι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και ποιοι δεν τον ψήφισαν?
  

polyjroni, caga dentro, Io bebimos, NO A LOS FACHAS

Image by soulholder via Flickr

Καλημέρα.

Σιγά μην μασήσω.

Χε.

Γιατί αν είναι να αρχίσει η μίρλα, γάμησε τα.

Τώρα θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.

Ψηλά το κεφάλι.

Δυνατή και καθαρή η φωνή.

Πάνω από όλα καθαρό το μυαλό.

Και γερή καρδιά.

Σκουλήκια, θα μπείτε πίσω στις τρύπες σας.

Εκεί που σας αρμόζει.

Εl pueblo unido jamas sera vencido.

NO PASAREIS.

Ευχαριστώ και συγγνώμην...

...για την αγένεια:
Την τελευταία εβδομάδα, στα διάφορα εκλογικά ποστ, δέχτηκα αρκετά σχόλια, αλλά δεν απάντησα σε κανένα -λόγω έλλειψης χρόνου για σωστές απαντήσεις και όχι ξεπέτες. Τα πιο πολλά από αυτά, έδιναν τροφή για συζήτηση.
Συγγνώμη παίδες, σας ευχαριστώ όλους -και τον Imaginos- για τα ωραία σας σχόλια -εκτός του Imaginos.
Keep Going.

Ο ύμνος της αποχής

Μια σύντομη κουβέντα για το αποτέλεσμα των εκλογών

Είναι αυτονόητο ότι το αποτέλεσμα δεν μου άρεσε.
Όχι γιατί όπως θα προτρέξουν να πουν πολλοί γιατί έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν με ενδιαφέρει αυτό.

Αλλά γιατί εκείνο το 7,15% του ΛΑΟΣ και το 1,27 του ΠΑΜΜΕ και το 0,46 των Χρυσαύγουλων (άθροισμα 8,88!!!), με ανησυχεί πολύ για τα μυαλά που κουβαλάει η κοινωνία μας.

Φίλοι και σύντροφοι όλου του χώρου (ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ, για όσους δεν με διαβάζουν συχνά) ΤΩΡΑ είναι που θέλει σκέψη, προβληματισμό, ΕΝΟΤΗΤΑ και εγρήγορση.

Δεν πάμε καλά.

Και αν συνεχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας, θα το βρούμε μπροστά μας. Συντομότερα από ότι φανταζόμαστε.

Αποτελέσματα Εκλογών

ΛΑΟΣ 7%

Οι εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα;

....Ή μήπως μπορούν?
Από πάνω προς τα κάτω:
Μαουρίσιο Φούνες, Ελ Σαλβαδόρ,
Ούγκο Τσάβες, Βενεζουέλα,
Εβο Μοράλες, Βολιβία

*1: ok, για τον Τσάβες έχω καποιες επιφυλάξεις κατά πόσο είναι δημοκράτης ή "δημοκρατικός" δικτατορίσκος
*2: όποιος πει "εκεί έχουν άλλο σύστημα" ας κουνήσει τον κώλο του, το μυαλό του και τα χέρια του να το αλλάξουμε και εδώ
*3: η έμπνευση (ποια έμπνευση, κανονική κλοπή έχω κάνει) είναι από το σχόλιο του navarino-s στης ange-ta.

Για τι να ψηφίσετε στις Ευρωεκλογές (για ΤΙ, όχι γιατί)

Να ψηφίσετε κάτι ενάντια στην ολοένα και μεγαλύτερη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων. Κατά της καταλήστευσης των υπερωριών, τις ανύπαρκτες αργίες, την υποχρεωτική ανοχή στις απαιτήσεις κάθε στραβόξυλου αγάμητου πελάτη για την χάρη του εργοδότη.
Δείτε το παρακάτω συγκλονιστικό βίντεο με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις ενός σκληρά χειρωνακτικά εργαζόμενου:

:

Εκλογές, Αποχή, Συμμετοχή, Πρόβατα, Κατσίκια και το λουρί της μάνας

Τις τελευταίες μέρες, παίζει μια μεγάλη συζήτηση - μάχη στην μπλογκόσφαιρα (και όχι μόνο) σχετικά με την αποχή - συμμετοχή στις εκλογές που έρχονται.
Τα πρώτα βήματα της ας την πούμε "καμπάνια ενάντια στην αποχή" έγιναν από εμένα, τον Ελικα και την ΚοκκινοΜπαλόνη. To μπαλάκι έπιασε αμέσως και η Ακανόνιστη.

Έχω υπάρξει "οπαδός" και των δύο στάσεων. Και της αποχής και της μη-αποχής.

Ως τα 30 μου, δεν είχα ψηφίσει σε ούτε μια εκλογική διαδικασία.
Το σκεπτικό μου ήταν το εξής:
Έχω μια διαδικασία, η οποία είναι η επιτομή της δημοκρατίας. Το δικαίωμα της ψήφου. Θεωρητικά. Γιατί, η διαδικασία ως έχει τώρα, είναι κατ' επίφαση δημοκρατική. Γιατί, με το μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα, την ενισχυμένη αναλογική που ίσχυε παλαιότερα και το πλαφόν του 3% για εισαγωγή στο κοινοβούλιο -πλαφόν που έβαλε ο Ανδρέας για να αποκλειστούν οι ανεξάρτητοι μουσουλμάνοι βουλευτές της Θράκης (κατά πρώτο λόγο και κατά πρόφαση βέβαια) για να μην ξεχνιόμαστε- ΝΟΘΕΥΟΥΝ το αποτέλεσμα. Επίσης, υπάρχει η προσμέτρηση των ΛΕΥΚΩΝ (μιας συνειδητής και έγκυρης ψήφου) μαζί με τα ΑΚΥΡΑ (τα οποία μπορεί να είναι συνειδητά ή όχι).
Άρα, έχω μια διαδικασία η οποία είναι για τα μπάζα, όσον αφορά στη δημοκρατικότητα της.
Με την συμμετοχή μου, σημαίνει ότι την αποδέχομαι- και κατ' επέκταση τη νομιμοποιώ.
Άρα, έλεγα: Δε συμμετέχω, δε σας νομιμοποιώ. Not in my name, ρε αδερφέ για να καταλαβαινόμαστε.

Υπάρχουν και οι άλλοι, που λένε "όλοι ίδιοι είναι" ή "όλοι σκατά είναι" ή "δεν βρίσκω κάποιον να με εκφράζει". Δεν συμφωνώ με αυτές τις λογικές, είτε γιατί είναι μηδενιστικές είτε γιατί τις θεωρώ υπεκφυγές. Δεν μπορεί σε 27-30 κόμματα που κατεβαίνουν κάθε φορά να μην υπάρχει ένα που να είναι κοντά έστω στις απόψεις σου. Εκτός αν "είναι μικρό και δεν θα μπει έτσι και αλλιώς στη βουλή" - οπότε έχουμε μια λογική πρωταθλητισμού -με τους νικητές να είμαι και αφού δεν μπορώ να πάει να γαμηθεί. Και στην τελική, υπάρχει πάλι η επιλογή του λευκού (με το μειονέκτημα που προανέφερα). Ή δικαιολογείσαι ότι θες να βρεις κόμμα που να σε εκφράζει 100%. Αυτόν που αναζητά κάτι τέτοιο, θα ήθελα να μου γνωρίσει τους φίλους του και τον/την σύντροφο του στη ζωή, να δω το επίπεδο συμφωνίας τους. Αν το έχει βρει στο 100%, τον ζηλεύω, θέλω να του μοιάσω στην τύχη και I rest my case που λένε.

Όλα καλά μέχρι εδώ?

Ας πούμε ναι και πάμε παρακάτω.
Τι άλλαξε στο σκεπτικό μου στη συνέχεια?
Πρώτα ήταν μια κουβέντα, μια κυρίας μεγαλύτερης από εμένα.
"Μην απαξιώνεις το δικαίωμα της ψήφου, εμείς φάγαμε πολύ ξύλο για να το κερδίσουμε".
Ομολογώ ότι προβληματίστηκα.
Και το πήρα από την αρχή:
Οκ, δεν θέλω να νομιμοποιώ το σάπιο σύστημα των εκλογών με τη συμμετοχή μου.
Μήπως όμως έτσι ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ από το μοναδικό μέχρι στιγμής δικαίωμα να εκφράζω τη γνώμη μου επισήμως? Το θέλω αυτό? Να μην έχω καν δικαίωμα ψήφου?

Φυσικά και θέλω να έχω δικαίωμα ψήφου, μάλιστα θα ήθελα να ψηφίζω και συχνότερα και για περισσότερα πράγματα.
Μήπως και στο Πολυτεχνείο, αυτό δεν ήταν το αίτημα? Το δικαίωμα για ελεύθερες -φοιτητικές κατ' αρχήν- εκλογές?

Πότε ψήφισα λοιπόν πρώτη φορά και τι ψήφισα?
Το 2004, ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί? Γιατί το είδα σαν μια κίνηση συσπείρωσης δυνάμεων της αριστεράς. Κάτι το οποίο ήθελα και θέλω ακόμα.

(παρένθεση: ΕΛΕΟΣ, σύντροφοι όλης της αριστεράς. Αυτά που σας ενώνουν είναι πιο πολλά και πιο σημαντικά από αυτά που σας χωρίζουν. Ας πετύχουμε την αλλαγή/ανατροπή του συστήματος και μετά ας βγουν τα μαχαίρια για όσα σας χωρίζουν. Μέχρι τότε, σε δουλειά να βρισκόμαστε, εδώ ο κόσμος καίγεται και το πουλί χτενίζεται και της κοντής ψωλής της φταίνε οι τρίχες)

Ομολογώ ότι από τα πρώτα μετεκλογικά δείγματα απογοητεύτηκα. Και είπα ότι δεν θα το ξανακάνω.
Μετά, ήρθαν οι εκλογές του 2007.
Η χώρα, σχεδόν κατεστραμμένη από τις πυρκαγιές.
Και ξαναψήφισα ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ρε μεγάλε και αυτή την φορά?
Γιατί, πολύ απλά, ήθελα να εξαντλήσω κάθε μέσο που είχα για να μην επιτευχθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο ψηφίζοντας κόμμα που είχε πιθανότητα να έμπαινε στη βουλή, εκτός των δύο "κομμάτων εξουσίας" (τι ηλίθιος όρος, αυτό είναι newspeak, σου βάζει στο μυαλό ότι μόνη διέξοδος είναι να σε κυβερνήσει ένα από τα δύο). Και εφόσον, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΚΚΕ αποκλείονται, για διαφορετικούς λόγους το καθένα...

Και αισθάνεσαι ρε antidrasex ωραία με το σκεπτικό που έκανες αυτήν την επιλογή, με αυτούς τους όρους?
Όχι, δεν αισθάνομαι ωραία. Αισθάνομαι ότι το σύστημα με εκβιάζει. Αισθάνομαι ότι διαστρεβλώνεται η πραγματική μου βούληση (και έτσι είναι, δεν είναι μόνο αίσθηση)
Δεν απολογούμαι για το τι ψήφισα, απλά δεν μου αρέσει το ότι το ψήφισα με μια διαδικασία φιλτραρίσματος που δεν θέλω, δεν είναι δημοκρατική.
Αν είχα 100% ελεύθερη επιλογή, μπορεί και πάλι στο ΣΥΡΙΖΑ να κατέληγα. Μπορεί και όχι. Δεν είναι αυτό το θέμα μου όμως.

Το θέμα μου είναι ότι "πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού". Και αυτή τη στιγμή, βλέπω ότι το μόνο εφικτό είναι να ψηφίσω, προσπαθώντας να μειώσω την δύναμη των δύο μεγάλων κομμάτων.
Αλλιώς, αν είναι να ξεκινήσουμε την επανάσταση, μέσα.
Μόνο μην την κόψουμε για καλοκαιρινές διακοπές ή τίποτα γιορτές, οκ?

Δεν θεωρώ ότι η γνώμη μου και ο όποιος αγώνας μου εξαντλείται με την ψήφο. Το αντίθετο. Θεωρώ ότι η άποψη μας και ο αγώνας μας πρέπει να είναι καθημερινός, σε κάθε έκφραση της συμπεριφοράς μας. Στη δουλειά, στη συμπεριφορά στους γύρω μας, στη συμμετοχή σε δράσεις. Πορείες, απεργίες, καταλήψεις. Στη συμμετοχή σε συλλογικά όργανα. Στη δημιουργία συλλογικών οργάνων. Αλλά, και μέχρι και αν ποτέ φτάσουμε σε αληθινή επανάσταση -κάτι το οποίο δεν θεωρώ και πολύ πιθανό, δεδομένου ότι με τις διασπαστικές και διαχωριστικές τάσεις που υπάρχουν και στην αριστερά και στον αναρχικό χώρο, όταν θα γίνει θα τσακωνόμαστε για το αν πρέπει πρώτα να καταλάβουμε το Μαξίμου, τη Βουλή ή το Αττικα και αν η σωστή επαναστατική πράξη θα είναι να τα καταλάβουμε ή να τα κάψουμε, οπότε θα πρέπει πρώτα να κανονίσουμε μια συνέλευση για να αποφασίσει και μέχρι τότε πάει, το χάσαμε το κορμί πατριώτη- είναι απαραίτητο να εκφραζόμαστε ΚΑΙ μέσω της ψήφου - προσπαθώντας είτε να αλλάξουμε τα πράγματα είτε να περιορίσουμε τη ζημιά.

Υπάρχει η φράση "αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες".
Εν πολλοίς, συμφωνώ. Αν ήταν επικίνδυνες για το σύστημα, πιθανότατα το σύστημα να τις κήρυττε εκτός νόμου. Αυτή τη στιγμή, το σύστημα χρησιμοποιεί τις εκλογές για να νομιμοποιείται. Σε όποιον μικροαστό και να διαμαρτυρηθείς "μα δεν είναι πράγματα αυτά που κάνει η κυβέρνηση" θα σου απαντήσει "ναι, αλλά είναι νόμιμα εκλεγμένη".

Αυτό το τελευταίο είναι που κατά την ταπεινή μου άποψη θα πρέπει να πολεμάμε συμμετέχοντας και όχι απέχοντας. Στα παπάρια του συστήματος, αν έχει εκλεγεί από το 50 ή το 100 τοις εκατό του εγγεγραμένου εκλογικού σώματος. Δυο φορές στα παπάρια του, αν οι απέχοντες είναι συνειδητά αηδιασμένοι ή απλά ανήμποροι να ψηφίσουν, αναρχικοί ή φραπεδόμαγκες. Το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα, βγάζει νικητή ευκολότερα όταν οι αντίθετοι απέχουν.

Στην τελική, αν όντως κατέβουν να ψηφίσουν όλοι οι αηδιασμένοι και νοθευτεί το αποτέλεσμα ή καταργήσουν τις εκλογές, τότε θα επιβάλλεται και να τα κάνουμε λαμπόγυαλο. Αλλά μέχρι τότε, με την αποχή θεωρώ ότι ρίχνουμε μόνο νερό στον μύλο της "νομιμοποίησης" των έργων τους.

Εφόσον αυτό που δεν μας εκφράζει είναι η "επίφαση δημοκρατίας" αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι προσπάθειες να την αλλάξουμε. Δεν έχω δει καμιά καμπάνια μέχρι τώρα υπέρ της απλής αναλογικής, υπέρ της κατάργησης του 3%, υπέρ της κατάργησης του μπόνους του πρώτου κόμματος. Αν αυτά είναι που δεν μας αρέσουν, ας κάνουμε κάτι για να τα αλλάξουμε. Αυτό όμως δεν γίνεται με την αποχή. Απέχοντας, είναι σαν να κάνουμε τους Πόντιους Πιλάτους.

Η προτροπή μου είναι λοιπόν, να κατεβείτε και να ψηφίσετε. Τι? Ότι θέλετε, εκτός απο τα δυο μεγάλα κόμματα. Αυτά τα είδαμε, τα φάγαμε, τα χορτάσαμε και τώρα μας έχουν κάτσει βαριά στο στομάχι. Μη σας πω ότι μας φέρνουν και εμετό.
Μαυρίστε τους λοιπόν, μειώνοντας την δύναμη και την επιρροή τους. Και αυτό δεν γίνεται απέχοντας. Δυστυχώς, αλλά η πικρή πραγματικότητα αυτή είναι.
Απλά μαθηματικά: Οσο μεγαλύτερος ο παρανομαστής, τόσο μικρότερος ο αριθμητής, αν αυτός είναι σταθερός.


*Δεν μου άρεσε καθόλου που σε κομμάτι της ιντερνετοκουβέντας, υπήρχε απαξίωση απο άτομα και των δύο πλευρών, στην άποψη του "άλλου". Αλλού με επιχειρήματα, αλλού με λεκτικά πυροτεχνήματα, αλλού με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Οι χαρακτηρισμοί πρόβατα και κατσίκια, έδωσαν και πήραν. Μόνο που όλοι ξεχνάμε κάτι: Αργά ή γρήγορα και τα μεν και τα δε, στο σφαγείο καταλήγουν.

Καλό Μήνα!

Και καλό βόλι!