(η ανασκόπηση μου για το 2009 είναι ακριβώς από κάτω -και ω! τι σύμπτωσις, ο μετρητής έλεγε "500 αναρτήσεις". Και αυτή, 501. Σαν τα τζην. Ουπς, προδίδω χρόνια. Στα μπομπόλια μου. 35 και να καίνε!
Βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια έχω πάψει να θεωρώ ότι κάτι αλλάζει επειδή αλλάζει το τελευταίο ψηφίο (ή τα 2 τελευταία όπως φέτος ή ακόμα και τα 4 ψηφία όπως πριν από μια δεκαετία) στην μονάδα μέτρησης του χρόνου. Ο χρόνος είναι συνεχής και ακατάπαυστος, ο χωρισμός βοηθάει για πρακτικούς λόγους και τον χρησιμοποιούμε και για ψυχολογικούς, να αισθανόμαστε ότι μπορούμε να τραβήξουμε μια "διαχωριστική γραμμή" (άντε να φύγει το γρουσούζικο έτος και να κάνουμε μια νέα αρχή τον επόμενο).
Μετά λοιπόν τις κοινότυπες αμπελοφιλοσοφίες, ας χρησιμοποιήσω και εγώ τον πρακτικό διαχωρισμό του χρόνου για να σας πω τις αρλουμπίτσες μου.
Το 2009 ήταν μια χρονιά "περίεργη". Πιστεύω ότι θα χαρακτηρίζεται στο μέλλον ως "σημαντική" για αρκετά πράγματα.
Κατά κύριο λόγο, είναι η χρονιά που (μας είπανε πως) ξέσπασε η "παγκόσμια οικονομική κρίση". Προβλήματα ρευστότητας, εταιρείες κολοσσοί που έσκαγαν σαν φούσκες στη σαπουνάδα τις κουζίνας ή απειλούσαν τις παγκόσμιες κυβερνήσεις ότι "αν δεν μας βοηθήσετε, θα κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να σκάσουμε- και θα σας πάρουν τα ζουμιά από τα σκατά που έχουμε μέσα μας". Είναι η χρονιά που "απαιτείται" πιο "απαιτητικά" από άλλες να κάνουμε όλοι "θυσίες" για να μην έχουμε πρόβλημα (λες και όταν γίνονταν τα πάρτυ της κονόμας, τα μοιραζόμασταν όλοι). Είναι η χρονιά που αρχίζουν όχι να αμφισβητούνται αλλά να χτυπιούνται άμεσα και βάναυσα δικαιώματα κερδισμένα δεκαετίες πίσω, με αίμα και κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Το τι φταίει και κυρίως ποιος φταίει, δεν θα το αναλύσω εδώ-δεν νομίζω να έχω και τις γνώσεις και την ικανότητα άλλωστε. Μια βεβαιότητα έχω μόνο: Η ευθύνη ανήκει σε ΟΛΟΥΣ -αναλογικά όμως με το ΠΟΣΑ ΕΒΓΑΖΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ μας.
Είναι η χρονιά που ανέδειξε τον πρώτο μαύρο πρόεδρο στις ΗΠΑ. Αλλά είναι και η χρονιά -ίσως ακόμα πιο σημαντικό- ότι πρόεδροι όπως ο Εβο Μοράλες άντεξαν στα χτυπήματα και τις προσπάθειες ανατροπής τους από τις οικονομικές ολιγαρχίες.
Είναι η χρονιά που ξεκίνησε με δράσεις και πορείες -ως απόηχος του Δεκέμβρη του 08- και μάχες που κερδήθηκαν έστω και για την ώρα, όπως τα πάρκα Κύπρου&Πατησίων και Ναυαρίνου.
Είναι η χρονιά που "φούντωσε" ξανά ο "μπαμπούλας" της "τρομοκρατίας" -στα καθ' ημάς και που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα μας και απειλεί όλους μας και την "δημοκρατία μας" (τους). Την ώρα βέβαια που προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα αυστηρά μέτρα αστυνομοκρατίας σε τράπεζες, Εξάρχεια, αεροδρόμια και κέρατα βερνίκια μας είναι απαραίτητα για όλους, καθημερινά γίνονται μικρο- και μεγαλο- κλοπές (από μια τσάντα έως ολόκληρα σπίτια) σε απλούς ανθρώπους του μεροκάματου για τις οποίες δε φαίνεται να υπάρχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Προστασία του Πολίτη my ass.
Είναι η χρονιά που τα φιδάκια πετάγονται ολοένα και περισσότερα από τα αυγά τους και διεκδικούν χώρο. Που -σε συνάρτηση και με τις οικονομικές και πολιτισμικές απειλές- ρατσιστικές φωνές βρίσκουν χώρο να ακουστούν και αυτιά να τις ακούσουν. Και που δυστυχώς πολλοί κάνουν ότι δεν ακούν και βλέπουν.
Α, ναι, είναι και η χρονιά που επανήλθαν οι Σοσιαληστικές Κυβερνήσεις στη χώρα που λέγεται Ελλάντα - Greece - Τουέλβ Πόιντς - Ντουζ Πουάν.
Κάποια χρόνια μετά λοιπόν, μπορεί και να λέμε ότι ήταν η χρονιά που.... ΓΑΜΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!
Αυτά όμως σε παγκόσμιο και πανελλήνιο επίπεδο.
Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν μια χρονιά... μυστήρια να την πώ? Αλλοπρόσαλλη? Θα έλεγα απρόσμενη, αν δεν χτυπούσε στην λογική μου -ποια χρονιά ξέρεις τι θα σε βρει?
Όχι, κακή χρονιά δεν ήταν με τίποτα. Άκρως ενδιαφέροντα ήταν όσα συνέβησαν αυτή τη χρονιά, και καλά και κακά, και πράγματα φαινομενικά άσχημα που έγιναν σκαλί για να έρθουν άλλα, πιο όμορφα! Το πρόσημο για εμένα στη χρονιά είναι αναμφισβήτητα θετικό! Το μόνο που έχει μείνει ίδιο στη ζωή μου από πέρυσι τέτοιο καιρό είναι η δουλειά μου - και αυτή μπορεί και να μην βγάλει και το 2010 αν ευοδωθούν τα πλάνα - και τα οικονομικά μου βέβαια. Α, καλά, ίδια έχουν μείνει και τα κιλά μου, η σεξομανία και η αντιδραστικότητα μου, αλλά για τα 2 τελευταία πρώτα θα βγει η ψυχή μου. Όλα όμως δείχνουν ότι παρά τα ζόρια, τα καλύτερα έρχονται!
Με την ευχή λοιπόν, η χρονιά που πέρασε (σε παγκόσμιο επίπεδο) να φέρει τα επόμενα χρόνια μια... κηδεία:
Σας εύχομαι να είσαστε πάνω από όλα καλά, να έχετε όσο γίνεται λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι σας και όσο περισσότερες εκλάμψεις στο κρεβάτι σας και του χρόνου να είμαστε πάλι όλοι εδώ - στον πλανήτη, όχι στο μπλογκ- και ακόμα περισσότεροι αν γίνεται, να μην λείπει όμως κανείς από τους φετινούς.
Γιατί, ακόμα και αν μας ζορίζουν, ακόμα και αν μας πιέζουν, όταν είμαστε όλοι παρόντες, όλοι μαζί και όλοι μονιασμένοι, λίγο εγώ και λίγο εσύ, λίγο ο παραδίπλα, όλα τα καταφέρνουμε.
Δεν έχω εγώ, έχεις εσύ, δεν έχεις εσύ θα έχω εγώ. Και αν δεν έχει κανείς, μας φτάνουν και λιγότερα. Χωρίς αμάξι, playstation, plasma τηλεόραση και άλλα πράγματα την παλεύω άνετα. Χωρίς κάποιον να τσουγκρίσω το ποτήρι μου και να του πω "στην υγειά σου ρε" όχι.
Όταν το δέντρο αυτό άρχισε τη ζωή του, στον πλανήτη μας επικρατούσε ακόμα η τελευταία εποχή των παγετώνων και οι άνθρωποι δεν είχαν ανακαλύψει τη γεωργία, ούτε είχαν χτίσει τις πρώτες πόλεις στη Μεσοποταμία. Οι πυραμίδες της Αιγύπτου θα κτίζονταν μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια. Σήμερα, έπειτα από 13.000 περίπου χρόνια, η συγκεκριμένη βαλανιδιά ατενίζει αγέρωχα το πέρασμα του χρόνου και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι ο γηραιότερος γνωστός οργανισμός που ζει πάνω στη Γη. Το δέντρο-μαθουσάλας, που ανήκει στο είδος Quercus palmeria, βρίσκεται κάπου στους ανεμοδαρμένους λόφους Τζουρούπα της νότιας Καλιφόρνιας των ΗΠΑ και η ανακάλυψή της ηλικίας του έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας υπό τον καθηγητή Τζέφρι Ρος-Ιμπάρα, ενώ η σχετική επιστημονική παρουσίαση έγινε στο περιοδικό "PloS ONE", σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ".
Ε, να μην πάει εκεί ο Ομέρ Πριόνης να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες που αφήνει η φύση?
Έρχονται βρωμεροί και απολίτιστοι και θα βιάζουν τις γυναίκες, τις μανάδες και τις αδελφές μας. Είναι από άλλη ράτσα, δεν ξέρουν από πολιτισμό και τρόπους συμπεριφοράς. Να πάνε τώρα πίσω στις βρωμερές χώρες τους. Στην τελική, αν έρθει ένας άγνωστος στο σπίτι σας, θα του ανοίξετε, θα τον βάλετε μέσα, θα τον ταϊσετε κιόλας? Ε? Ε?
ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ "ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ".
"Ένας 44χρονος κατά συρροήν ομογενής βιαστής καταδικάστηκε σήμερα στην Αυστραλία να πληρώσει αποζημίωση ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων στα πέντε, από τα πολλά θύματα του.
Ο 44χρονος ομογενής, κάτοικος της Μελβούρνης, θεωρείται από τους χειρότερους κακοποιούς, στην ιστορία της Αυστραλίας. Πριν από λίγους μήνες, το δικαστήριο είχε αποφασίσει την 28μηνη φυλάκιση του κακοποιού.
Την εκδίκαση της υπόθεσης, είχε αναλάβει η δικαστίνα Μέριλιν Γουόρεν, η οποία χαρακτηριστικά ανέφερε: '' όσα χρήματα και αν καταβάλει, δεν πρόκειται να αποζημιωθούν τα θύματά του για τον φόνο και τον εξευτελισμό που υπέστησαν''.
Κατά τη διάρκεια της δίκης ο ομογενής, αρχικά απέρριψε τις κατηγορίες, κατηγορώντας τα θύματα του για τους βιασμούς, ισχυριζόμενος πως οι γυναίκες αυτές ήταν μεθυσμένες.Ωστόσο, στη συνέχεια αποδέχτηκε τις 86 κατηγορίες, από τις οποίες 25 αφορούσαν βιασμούς και οι 61 σεξουαλικές επιθέσεις, σε βάρος 11 γυναικών κατά τη περίοδο 1991-2006."
Μετά από δεκάδες e-mail που μου έλεγαν ότι τον έχω Micro-Soft (μικρό και μαλακό) αφού μου έλεγαν πολλές φορές τη μέρα να πάρω Viagra, Cialis και Pfizer και άλλα τέτοια πράγματα καθώς και μεγεθυντές πέους, "to make her moan" και "let manhood soar through the roof" (για να μην αναφέρω -αυτά που λένε ότι είμαι φτωχομπινές και: μου κάνουν ως και 70% έκπτωση στα παραπάνω σκευάσματα αλλά και έχω κερδίσει σε μερικές δεκάδες λοταρίες και ακόμα μπορώ να βγάλω και λεφτά άμα βοηθήσω τον Nagago Bikikini να βγάλει από τον Τουρκαλβανέζικο Νιγηρικονγκό τα λεφτά που κληρονόμησε από το καθεστώς και κανένας δεν τα θέλει -και αμόρφωτος και χωρίς καταξίωση και για αυτό μπορώ να πάρω ένα Diploma on-line σε όποιο αντικείμενο σπουδών θέλω και να καταξιωθώ)
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ: Ρωσίδες περιμένουν να γνωρίσουν ΕΜΕΝΑ (και μόνο ΕΜΕΝΑ!!!) ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙ!!!!! Δεν είμαι πια ούτε μικρόψωλος, ούτε μαλακοκάβλης, ούτε φτωχομπινές, ούτε αστοιχείωτος!!!! Τρέμετε κουφάλες, τώρα ήρθε η σειρά μου!
Είναι φυσικός νόμος τα πράγματα να εξελίσσονται, να προχωράνε. Η ιστορία της ανθρωπότητας -με εξαίρεση μικρά ή λίγο μεγαλύτερα διαλείμματα σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης- αν αξιολογηθεί συνολικά, πάει μπροστά.
Όποιος μέσα στην ανασφάλεια του και στην αίσθηση ανεπάρκειας που έχει, δεν μπορεί να δει γύρω του και να κοιτάξει μπροστά, δεν το αντιλαμβάνεται, δεν το κατανοεί και προσπαθεί να το πολεμήσει, κοιτάζοντας να ταμπουρωθεί με νύχια και με δόντια πίσω από (όποια) καθαρότητα και τήρηση των "πατροπαράδοτων" αξιών, είναι καταδικασμένος να συνθλιβεί από την ιστορία την ίδια.
Οι πληθυσμοί μετακινούνται -αυτό έκαναν εκατομμύρια χρόνια τώρα. Πάντα κατευθύνονταν προς τα εκεί που υπήρχαν οι συνθήκες επιβίωσης. Και αν αυτό κάποτε σήμαινε "νερό", "χόρτα" "σπηλιά", αργότερα "ζώα", αργότερα "α'υλες" τώρα σημαίνει "δουλειά" και "χρήμα".
Όποιος δεν το κατανοήσει, θα έχει την τύχη των δεινοσαύρων: Πολλά ή λίγα χρόνια μετά, θα πρωταγωνιστήσει στο μελλοντικό "Jurrasic Park" υλοποιούμενος από οπτικά εφέ.
Ακόμα και αν αυτό δεν σημαίνει μόνο ομάδες ανθρώπων αλλά την ανθρωπότητα στο σύνολο της.
Από τη μία, η τελευταία εβδομάδα προσέφερε υλικό για άπειρα σεντόνια για ποστ, αλλά δεν έχω καθόλου χρόνο. Από την άλλη όμως και χρόνο να είχα, δεν θα την πάλευα νομίζω να αναλώνομαι για να γράφω για άλλη μια φορά τα πράγματα που το μόνο που χρειάζεται είναι 3 δράμια μυαλό και στοιχειώδης ικανότητα απλής λογικής σκέψης. Ήμαρτον ρε.
*συγγνώμη που έβαλα την σπαστική "λεκτική επαλήθευση" στα σχόλια. Έχουν όμως πολλαπλασιαστεί τα "σπάμ" σχόλια με κινέζικα και μου έχουν σπάσει τα νεύρα
ΓΑΜΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!
Σας εύχομαι να είσαστε πάνω από όλα καλά, να έχετε όσο γίνεται λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι σας και όσο περισσότερες εκλάμψεις στο κρεβάτι σας και του χρόνου να είμαστε πάλι όλοι εδώ - στον πλανήτη, όχι στο μπλογκ- και ακόμα περισσότεροι αν γίνεται, να μην λείπει όμως κανείς από τους φετινούς.
Ή μήπως το κυνήγι του πειρατή?
