Η εκδίκηση του γραπτού λόγου...

Ή scripta manent. Ή εδώ γελάνε. Ή η μηχανή του χρόνου. Ή από τα χρήσιμα των blogs.

Μπήκα σε ένα μπλογκ ακολουθώντας ενα λινκ από αλλού γιατί με κέντρισε το όνομα του. Ο κάτοχος του έχει καιρό να γράψει. Αλλά το τελευταίο του ποστ είναι πάλι επίκαιρο:

Τι απασχολεί τους Βουλευτές μας

Ομιλία του επίκαιρου Αριστοτέλη Παυλίδη στη Βουλή στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού.
Πάρτε εδώ ενα μικρό απολαυστικό απόσπασμα (και το υπόλοιπο στο λινκ, βέβαια).

"ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Παυλίδη, έχετε υπερβεί το χρόνο κατά δυόμισι λεπτά. Το χρονικό περιβάλλον δεν ευνοεί παρατάσεις.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Κύριε συνάδελφε, να μου δώσετε μισό λεπτό να σας πω μια ιστορία. Πήγε ο Κίμων Φράιερ, ο ελληνιστής, στον Καζαντζάκη στην Αντίπολη, για να τον βοηθήσει και να του πει τι εννοούσε με τις διάφορες λέξεις που χρησιμοποιούσε –γλωσσοπλάστης ο Καζαντζάκης- γιατί μετέφερε στην αγγλική την Οδύσσεια. Έμειναν επτά ώρες εκεί. Κουράστηκε ο Καζαντζάκης. Του λέει: «Ε, καλά σου είναι, Κίμων». Και απαντά ο Φράϊερ: «Νίκο, έχω θυσιάσει γι’ αυτήν την υπόθεση επτά χρόνια. Εσύ θυσιάζεις μόλις και μετά βίας επτά ώρες. Δεν είναι δίκαιο να μου δώσεις κάτι παραπάνω;» Κύριοι συνάδελφοι, εδώ πέρα έχω φάει κοντά τριάντα χρόνια. Δώστε μου κατιτίς. Δεν ζητώ να μου δώσετε αξίωμα. Δώστε μου το δικαίωμα να μιλήσω λίγο παραπάνω μια φορά το χρόνο."

Ο άνθρωπος είναι απόλαυση. Το κακό είναι ότι ταυτόχρονα, είναι υπουργός και βουλευτής και όχι stand-up comedian.