Δεν μπορώ να βρώ τίτλο...

Ξημερώνει 17 Νοέμβρη. Επέτειος του Πολυτεχνείου.

Στις φυλακές, η αντίδραση δείχνει να κλιμακώνεται. Λέω δείχνει γιατί η πληροφόρηση είναι πολύ μικρή.
Στα κανάλια και το λοιπά ΜΜΕ, το θέμα είναι στα δεύτερα, στην καλύτερη περίπτωση ή στα αζήτητα στη χειρότερη.
Στις κυριακάτικες εφημερίδες, το θέμα έχει πρωτοσέλιδο η ΑΥΓΗ, η Καθημερινή έχει αναφορά επίσης στην πρώτη σελίδα και... τέλος για τις πρώτες σελίδες! Σε αυτές κυριαρχεί το Βατοπέδι. Ένα σημαντικό σκάνδαλο, δε λέω, αλλά σίγουρα ήσσονος σημασίας για τις ζωές τον περισσότερων από εμάς. Ας κάναν σωστά όλα τα άλλα, και χάρισμα τους η Βιστωνίδα και η κάθε Βιστωνίδα.
Στις ειδήσεις google, βγάζει μόνο 7 άρθρα. Από αυτά, σε μεγάλο μέσο είναι τα 3 (ΣΚΑΙ, Ελευθεροτυπία, ΠΑΡΟΝ) και το τελευταίο "αποκαλύπτει" "υποκίνηση από Αλβανούς" κρατουμένους και ότι οι απεργοί πείνας (6300 αυτή τη στιγμή οι απεργοί, σύμφωνα με την πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων) είναι... μαϊμου. Α, ρε, Κουρή.

Τέλος πάντων, εγώ αύριο θα κοιτάξω να δω πως θα πάω στην πορεία. Κάθε χρονιά που περνάει, έχει ολοένα και σημαντικότερο νόημα η επέτειος. (προσοχή, ακολουθεί κοινοτυπία που γράφουν και οι εφημερίδες). Τα αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ακόμα επίκαιρα. Από που να το πιάσεις?
ΨΩΜΙ: Αν και σε σχέση με εκείνη την περίοδο, θέλω να πιστέυω ότι είναι λιγότεροι αυτοί που το στερούνται, δεν παύει να είναι αίτημα, ακόμα και αν το στερείται ΕΝΑΣ άνθρωπος. Στη χώρα, στην ήπειρο, στον κόσμο, στο σύμπαν. Δυστυχώς είναι πολλοί περισσότεροι. Και πολύ φοβάμαι ότι θα γίνουν ακόμα περισσότεροι.
ΠΑΙΔΕΙΑ: Καλά, αυτό και αν δεν έχει λυθεί. Και μιλάμε για Παιδεία, όχι μόνο για εκπαίδευση. Πέρασα στο ΤΕΙ και ήμουν όλος χαρά, ότι θα σταματήσει ο αυνανισμός με τα μαθήματα του σχολείου και θα ανέβω επίπεδο. Κούνια που με κούναγε. Δεν πήρε πάνω από δύο εξάμηνα, για να καταλάβω ότι το σύστημα είναι το ίδιο, ίσως και χειρότερο. Αν περίμενα από τους καθηγητές μου, θα είχα μισήσει το αντικείμενο μου.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Σίγουρα υπάρχει περισσότερη από ότι στη χούντα. Αλλά όχι αρκετή. Και όχι αρκετή Δημοκρατία. Το ότι εγώ γράφω εδώ ότι μου καβλώσει και δεν με μαζεύουν, όπως ίσως θα γινόταν αν ήμουν στην Κίνα ή την Αίγυπτο, πχ, ή πολυ περισσότερο στη Β.Κορέα, σίγουρα είναι στα θετικά. Το ότι αύριο μπορούμε να κατέβουμε και να πορευτούμε για το Πολυτεχνείο, επίσης είναι θετικό. Δεν είναι όμως αρκετή δημοκρατία, όταν κυβερνάν τα γκάλοπ. Δεν είναι αρκετή δημοκρατία, όταν η ψήφος κάθε 4 χρόνια ή όποτε και αν βολέψει την κάθε κυβέρνηση μας πάει σε εκλογές επικαλούμενη λόγους που προσβάλουν τη νοημοσύνη μας, μεταφράζεται σε εν λευκώ εξουσιοδότηση για να κάνει ότι θέλει ο εκάστοτε πρωθυπουργός και η κλειστή κλίκα του. Δεν είναι αρκετή, όταν δεν υπάρχουν λεφτά για τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, την προνοια και όταν τα πράγματα γίνουν σκατά για τις χρηματαγορές, βρίσκονται 28ΔΙΣ για τις τράπεζες ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ και η κυβέρνηση πρακτικά τις παρακαλάει να το κάνουν, λες και δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι για να διοχετευθούν αυτά στην αγορά. Δεν είναι αρκετή, όταν τα δικαστήρια βγάζουν αποφάσεις εις βάρος των τραπεζών και αυτές δεν εφαρμόζονται. Δεν είναι αρκετή, όταν προσπαθούν να περάσουν την τροποποίηση του Άρθρου 16 για την Παιδεία για να είναι εφικτή η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και όταν αυτό στραβώνει, να μιλάει ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας για "διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος" χωρίς να ντρέπεται. Δεν είναι αρκετή, όταν σχεδιάζουν το "σύμφωνο συμβίωσης" και εξαιρούν έτσι, γιατί δεν γουστάρουν, τα ομοφυλοφυλα ζευγάρια. Δεν είναι αρκετή, όταν συμβαίνει ότι συμβαίνει στις φυλακές και στα δελτία "ειδήσεων" δεν υπάρχει το θέμα, αλλά παίζει το Βατοπέδι. Δεν είναι αρκετή όταν αφήνεται να συμβαίνει το Βατοπέδι.

Για αυτούς και δεκάδες άλλους λόγους, θέλω να κατέβω αύριο. Και θα έπρεπε να θέλουν και να μπορέσουν όλοι. Ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Δεν μπορώ να σκεφτώ γιατί θα ήθελε π.χ. ο Βγενόπουλος ή ο Κόκκαλης να κατέβουν.

Ζούμε σε εποχή που το "εμπρός της γής οι κολασμένοι" θα αφορά και εμάς, που δεν αισθανόμαστε καθόλου κολασμένοι αυτή τη στιγμη. Γιατί τώρα, σίγουρα αφορά ακόμα και στη χώρα μας αρκετούς, και πάρα, μα πάρα πολλούς στον υπόλοιπο πλανήτη.