Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Μια ιστορία...

Lisbon PrisonImage by khoogheem via FlickrΘα σας πω μια ιστορία...

Ήταν κάποτε ένα παιδί, ο Φ.

Λίγα χρόνια μεγαλύτερος μου, γιγαντόσωμος, κάπου 1,90 θα ήταν και σίγουρα καμιά 130ρα κιλά. Άκουγε κυρίως Heavy Metal, το έπαιζε ροκ φιλοσοφία και έτσι. Μέσα σε τσαμπουκάδες από τους πρώτους, για το τίποτα πολλές φορές, από αυτούς που γίνονται σε μικρές επαρχιακές πόλεις σαν αυτή που μεγάλωσα, στη ντισκοτέκ ή αλλού. Για μαλακισμένος λόγο, ως συνήθως. Εκμεταλλευόμενος το τεράστιο κορμί του καθάριζε και για άλλους, που θεωρούσε φίλους.

Κατά βάθος δεν νομίζω ότι ήταν κακό παιδί, απλά αυτή ήταν η διέξοδος του για να είναι αποδεκτός και «χρήσιμος» στους φίλους του.

Δεν είχα ακούσει ποτέ να την «πέφτει» σε κανένα για το τίποτα. Και μάλλον ποτέ δεν ξεκίναγε εκείνος τον καυγά, πάντα για τους άλλους έπεφτε μέσα στη «μάχη».

Είχα πάρει χαμπάρι, παρότι πιτσιρικάς ότι κάπνιζε και «μαύρο».

Μια μέρα, στη μικρή μας επαρχιακή πόλη, ήρθε να μιλήσει ένας από ένα υπουργείο, σε μια εκδήλωση στο πολιτιστικό μας κέντρο. Θα μας μίλαγε και για τα ναρκωτικά.

Όλως τυχαίως (?) το προηγούμενο βράδυ είχαν πιάσει τον Φ. μαζί με άλλον ένα φίλο του, να ποτίζει μια φυτεία με δενδρύλλια. Έκανε αναφορά στο συμβάν και ο εκπρόσωπος του υπουργείου, στην ομιλία του.

Στη μικρή μας επαρχιακή πόλη, ξέραμε ότι ο Φ. με τον άλλον, απλώς έκαναν την «λάντζα». Δεν ήταν αυτοί τα αφεντικά. Οι γλώσσες έλεγαν ότι το κουμάντο το έκανε ένα «αξιοσέβαστο» πρόσωπο της μικρής μας κοινωνίας. Από αυτά που έβλεπα γύρω μου μεγαλώνοντας (όταν έγινε το συμβάν ήμουν στο Λύκειο), μάλλον δεν είχαν άδικο οι γλώσσες.

Τους έβαλαν και τους δύο φυλακή. Αν δεν έχασα το χρόνο, βγήκαν στα δυο χρόνια.

Είδα κάποια στιγμή τον Φ. και τρόμαξα να τον γνωρίσω. Είχε «λιώσει», είχε μείνει βαριά βαριά καμιά 80ρια κιλά. Εννοείται, ότι όλοι οι «φίλοι» τον απέφευγαν. Γύριζε στα μπαράκια και τα κλαμπάκια, αυτός μαζί με το δεύτερο παιδί. Μόνοι τους, πλέον. Όσοι μέχρι τότε τον είχαν από κοντά, για να έχουν την προστασία της φυσικής του παρουσίας, τον είχαν κάνει πέρα.

Εγώ έτσι και αλλιώς δεν έκανα και πριν παρέα μαζί του, αλλά όποτε ερχόταν κοντά για καμιά κουβέντα (πλέον δούλευα σε ένα από τα μπαράκια) δεν τον απέφευγα. Από αυτές τις σύντομες κουβέντες, κατάλαβα ότι ο Φ. πλέον είχε αρχίσει να μην στέκει και πολύ καλά. Δεν είχε σαλτάρει τελείως, αλλά ζούσε σε ένα δικό του, διαφορετικό και αγριεμένο κόσμο. Είχε χάσει τους όποιους τρόπους κοινωνικής συμπεριφοράς είχε, ήταν σαν ένα αγρίμι. Όλοι, ακόμα και εγώ, φοβόντουσαν ένα πιθανό άγριο ξέσπασμα του. Οι άλλοι είχαν επιλέξει την απομόνωση του. Εγώ μίλαγα μαζί του.

Έμαθα ότι στη φυλακή είχε μπλέξει και με άλλα ναρκωτικά, πέρα από τη φούντα. Έτσι εξήγησα και το λιώσιμο του κορμιού του.

Κάποια στιγμή χάθηκε από τη μικρή μας πόλη.

..................................................................................

Κάποια χρόνια μετά, τον πέτυχα στην Ομόνοια. Να περιφέρεται μαζί με άλλα πρεζάκια. Με γνώρισε, μιλήσαμε, μου μίλησε πολύ άνετα και περήφανα, ότι δουλεύει κάπου στην Αθήνα, ότι είναι καλά, να τα πούμε κάποια φορά και άλλα. Αυτό έτυχε 2-3 φορές, πάντα στην Ομόνοια.

Μια μέρα, άκουσα στις ειδήσεις ότι τον βρήκαν νεκρό από υπερβολική δόση σε μια γωνία της Γ’Σεπτεμβρίου.

..............................................................................................

Κάποια μέρα, χρόνια μετά, πίνουμε καφέ στα Εξάρχεια, με ένα ζευγάρι, όπου η κοπέλα είναι από τη μικρή μας πόλη. Πάνω στην κουβέντα μου αναφέρουν ένα περιστατικό που είχε πάει στον κάδο ανακύκλωσης της μνήμης μου. Ο Φ. την περίοδο μετά τη φυλακή, ακολουθούσε την κοπέλα, όταν γύριζε από το φροντιστήριο ή το σχολείο σπίτι της και αυτή είχε τρομοκρατηθεί. Μου το είχε αναφέρει, λέει, βλέποντας τον μια φορά στο μπαράκι που δούλευα και της είχα πει ότι θα το χειριστώ. Μετά από αυτό, σταμάτησε να την παρακολουθεί. Του είχα μιλήσει, του είχα εξηγήσει ότι η κοπέλα φοβάται, ότι είναι καλό κορίτσι και δεν είναι για γκομενιλίκια και τέτοια και αυτός απλώς σταμάτησε να την ενοχλεί –με την παρουσία του, δεν είχε κάνει ποτέ κίνηση εναντίον της μέχρι τότε. Έτσι απλά. Επειδή του μίλησα.

....................................................................................................................

Όλα αυτά, μου ήρθαν στο μυαλό, όταν την περασμένη Πέμπτη, άκουγα στο ραδιόφωνο, στο Κόκκινο, έναν κύριο από το υπουργείο «δικαιοσύνης» με αφορμή την κινητοποίηση στις φυλακές.

Μέσα στα άλλα, είπε στους δημοσιογράφους που των ρωτούσαν, σημειώνοντας ότι οι μισοί περίπου κρατούμενοι είναι για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά, μέσες άκρες «και τι θέλετε, αυτοί που πουλάνε ναρκωτικά να μην μπαίνουν φυλακή?». Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου (ο Διονέλλης νομίζω ότι ήταν) ότι υπάρχουν και τα βαποράκια, που πρέπει να αντιμετωπίζονται αλλιώς και όχι σαν έμποροι, ο εν λόγω κύριος είπε ότι «ο διαχωρισμός είναι χρήστες - έμποροι». Με 5000 «εμπόρους» στη φυλακή, απορώ που ακόμα κυκλοφορούν ναρκωτικά στην πιάτσα. Επίσης, πρέπει να έχουμε περισσότερους εμπόρους από την Κολομβία!

Είπε ακόμα, ότι «το να μπαίνει ο χρήστης στη φυλακή είναι καλό γιατί τον αποκόπτει από τις κακές επιρροές και τα κυκλώματα των ναρκωτικών» (δε φαντάζομαι να θέλετε και να το σχολιάσω!).

Συγχαρητήρια, κύριοι! Το κατέχετε το αντικείμενο.

Αυτά τα μυαλά κουβαλάνε αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη Δικαιοσύνη.

.................................................................................................................

Ο Φ., για εμπορία μπήκε μέσα. Φούντας. Και το μεγάλο κεφάλι της περιοχής –που οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι «έσπρωχνε» και «σκληρά» και ότι η όλη ιστορία με τον Φ. και το άλλο παιδί ήταν «δόλωμα» -τον έδωσαν για να δείξει η αστυνομία ότι κάτι κάνει- δεν το ακούμπησαν ποτέ.

Και εκεί, στη φυλακή, γνώρισε και τα σκληρά. Και έλιωσε το κορμί του. Και τον έκανε πέρα η κοινωνία. Και κατέληξε στη γωνία της Γ’ Σεπτεμβρίου.

Αρκούσε ίσως, μόνο να τον έχει αγκαλιάσει κάποιος και να του έχει μιλήσει.

Και σίγουρα η λύση δεν ήταν η φυλακή. Αυτό μάλλον ήταν το πρόβλημα.


(η φωτογραφία δείχνει τη φυλακή της Λισσαβόνας)

19 σχόλια:

indictos είπε...

:-(

manetarius είπε...

Μας δουλεύουνε ρε 'σύ...;
Ακόμα κι η καθαρίστρια του υπουργείου δικαιοσύνης γνωρίζει οτι στις φυλακές τα ναρκωτικά ρέουν σαν τον Νιαγάρα!
Το λένε οι ίδιοι οι κρατούμενοι, τους χωρίζουν σε πτέρυγες "καθαρών", χρηστών και ψυχοφαρμάκων. Διάβαζα μάλιστα τις προάλλες οτι κάποιος χρήστης πέρναγε άσχημα στερητικά, τον πήγαν στον γιατρό μετά από 1 μήνα και ο γιατρός του είπε: "πήγαινε στην πτέρυγα Γάμα να βρεις ότι θέλεις.."
Άι στο διάολο πρωινιάτικο με τους "κυρίους" της δικαιοσύνης!
Οι έμποροι είναι στη Βούλή και στο Άγιον Όρος!

aKanonisti είπε...

Καλά τα λες... και ξεσηκώνεις και το μανιταράκι μας...

κόκκινο μπαλόνι είπε...

Άκουγα την ίδια εκπομπή και είχα φρικάρει με τη θρασύτητα του τύπου! Προσπαθούσε να μας πείσει ότι στην φυλακή δεν διακινούνται ναρκωτικά και ότι προσλαμβάνουν γιατρούς αλλά αυτοί παραιτούνται!!!!!
Απορώ με την υπομονή του Διονέλη, που τα πήρε σε κάποια στιγμή αλλά και πάλι "το κράτησε"!
Ε'ιχα σκεφτεί να γράψω και εγώ για αυτή την εκπομπή αλλά εσύ το έβαλες σε ταιριαστό πλαίσιο!
Καλησπέρα
υ.γ. μανιταράκι, μη μπουκάρεις στα υπουργεία! Και τρέχουμε μετά σε φυλακές για να σε επισκεπτόμαστε με τσιγάρα και σοκολάτες

Αntidrasex είπε...

indi, :((
μανετ, χώσε!
κόκκινο μπαλόνι, καλώς ήρθες από τα μέρη μας. Γράψε και εσύ, όσο περισσότεροι τα λένε τόσο καλύτερα.
ακα, θενκς.
(η ιστορία, δυστυχώς, είναι αληθινή, δεν την έφτιαξα για να "ντύσω" το θέμα. Δυστυχώς.)

wert01gf είπε...

Οι προσωπικές εμπειρίες μας διδάσκουν καλύτερα από Υπουργεία Δικαιοσύνης, Φυλακές, Δικαστήρια και Μάρτυρες.
Πολύ ωραία η αφήγησή σου για την περιπέτεια του Φ. Με άγγιξε.

Αntidrasex είπε...

wert, ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

To πρόβλημα είναι ότι ο δρόμος για την φυλακή περνάει από άλλου τύπου φυλακές πριν. Φυλακές που ως άλλοι δεσμοφύλακες χτίζουμε καθημερινά κλείνοντας μέσα όποιον αδυνατούμε να καταλάβουμε, όποιον διαφέρει από εμάς.Από εδώ ξεκινάει νομίζω το θέμα και στην κρατική φυλακή έρχεται και γαμιέται.
Πολύ καλό το κείμενον σου.
Απλό και γι'αυτό άμεσο.

Ανώνυμος είπε...

Το ν το παίρνω πίσω!

Αntidrasex είπε...

Thanks, ανωνυμε!

elf είπε...

Αυτό έπρεπε να ανεβάσουμε την προηγούμενη Πέμπτη. Μπράβο που μας υπενθυμίζεις τα αυτονόητα. Και με τόσο ωραίες λέξεις. Καλημέρα.

Nikos Lioliopoulos είπε...

οΛΟΙ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΊΑ ΣΤΟ ΠΡΟΝΛΗΜΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΟΤΙΚΩΝ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕΣ ΣΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΥΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

Giannis Kafatos είπε...

θα αφήσω στην άκρη το κομμάτι "φυλακές" ναρκωτικά και τα ρέστα, όχι γιατί διαφωνώ ή δεν το θεωρώ πολύ σημαντικό.
Να με συμπαθάτε όμως έμενα το τελευταίο διάστημα με τρώει το κομμάτι "μιλάω στον άλλον και δεν τον αφήνω στην τύχη του". Είναι πολύ σπουδαίο να μην αφήνουμε τον άλλο στην τύχη του. Οφείλουμε να είμαστε δίπλα σε κάποιους ανθρώπους. (ο πληθυντικός δεν έχει ... διδακτικό σκοπο΄- στον εαυτό μου μιλάω! Θα μου πεις και γιατί ταλαιπωρώ τα σχόλιά σου ...
Το κείμενο σου, με μεγάλη μαεστρία γραμμένο φταίει!
εγώ πάντως ευχαριστώ!
www.u-hoo.gr/gianniskafatos

Αntidrasex είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια και χαίρομαι που σας άρεσε το κείμενο...
Δεν θεωρώ ότι έχω κλίση στο ωραίο γράψιμο, δυστυχώς η ιστορία είναι αληθινή και αυτήν περιέγραψα... Μακάρι να είχα το ταλέντο να την επινοήσω και να ήταν ψεύτικη...

Gianni, δεν ταλαιπωρείς τα σχόλια, και αυτό που θίγεις είναι θέμα του κειμένου.

aKanonisti είπε...

Χμ... τώρα που την ξαναδιάβασα... ίσως ενδιαφέρει την Τατιάνα... ή την Δρούζα....
Ψήνεσαι????

Ανώνυμος είπε...

Θλιβερό, τι άλλο να πει κανείς.
Η φυλακή ίσως είναι από τα χειρότερα που μπορεί να σου τύχουν.
Κρίμα για το παιδί, αν και με τα ναρκωτικά άκρη δε βγάζεις. Αν μπλέξεις, μετά τα όρια για τα πάντα γίνονται πολύ λεπτά, πολύ επικίνδυνα. Η κατρακύλα παραμονεύει...
Η αλήθεια είναι ότι οι πραγματικοί ένοχοι, οι έμποροι, σπάνια τιμωρούνται και μιλώ ειδικά για τους μεγάλους της αγοράς.
Δυστυχώς η νεολαία θα μαστίζεται φαίνεται για πολύ ακόμη και παρόλο που το επίπεδο ζωής όσο πάει και βελτιώνεται. Σκέψου μόνο πόσοι είχαν ίντερνετ δέκα χρόνια πριν.
Νομίζω η αποποινικοποίηση είναι βήμα θαρραλέο, αν και προσωπικά δεν το θεωρώ λύση. Απλά χρυσώνουμε το χάπι, αφού τα ναρκωτικά είναι πάντα ναρκωτικά με ότι αυτό σημαίνει.

Ανώνυμος είπε...

Είναι γνωστό που οι φυλακές είναι χώρος διακίνησης ναρκωτικών και το καλύτερο "σχολείο" για να περάσεις από ασήμαντα αδικήματα σε σοβαρά εγκλήματα. Δυστυχώς ο γνωστός σου Φ. ένας ακόμα φτωχοδιάβολος θύμα του "συστήματος" όπως συνηθίζουμε να λέμε, δηλαδή της αναλγησίας αρχών και αδιαφορίας πολιτών, γιατί η σιωπή είναι συνενοχή σε τέτοιες περιπτώσεις. Ίσως αν περισσότεροι τολμούσαν να διηγηθούν τέτοιες ιστορίες, στο μέλλον να επαναλαμβάνονταν με μικρότερη συχνότητα και να γινόταν η κοινωνία λίγο καλύτερη.

still-elate είπε...

Ενα φιλαράκι μου, ταλαίπωρο πλάσμα, από τότε που γεννήθηκε, ορφανό και φτωχό, και όλα τα κακα της μοίρας του, ειχε κι κι αυτός πεσει θύμα των καλοθελητών.
Μια μερα μου είπε να πάμε για καφέ. Φοβήθηκα, να σου πω την αμαρτία μου... αλλά κάτι στο βλέμμα του με έκανε να δεχτώ, να δεχτώ ειλικρινά. δεν ηθελε τίποτε, μονο να μιλήσει μ εναν ανθρωπο που τον ήξερε απο μωρό, που πηγαιναν μαζί από το νηπιαγωγείο ως το γυμνάσιο...
Μου εξομολογήθηκε αυτό που ηδη ήξερα, και μου εμπιστεύτηκε ότι ηταν σε πρόγραμμα μεθαδόνης, κι οτι ειχε τη δουλειά του, είχα μάθει πλακάς, είχε στόχους, και θα τα κατάφερνε. "Αν πας στο "Οραμα", μου είπε, το πάτωμα είναι δική μου δουλειά, εγώ το έχω φτιάξει... κι ειναι πολύ καλο. Ειμαι καλός, την αγαπάω τη δουλειά μου... το εχω βάλει πείσμα, θα τα καταφέρω..." Μ έκανε κι έκλαιγα εκείνο το βράδυ με το κουράγιο του...

Και πραγματικά το πάτωμα ηταν αριστούργημα, σαν ψηφιδωτό από πλακάκια, πηγα και το είδα... εκπληκτικό.
Κι αυτό θα μείνει να τον θυμίζει... Εξι μήνες μετά τον βρήκαν νεκρο, μ ενα σημείωμα: "Δεν μπορώ άλλο να σε πληγώνω, μανα."

Έμαθα αργότερα οτι το προηγούμενο βράδυ ειχαν πάει σπίτι του οι πρώην προμηθευτές του να του ζητήσουν τα ρέστα για άλλη μια φορά, κι εγινε χαμός, και τελικά ξαναπήρε ηρωίνη... Αυτα τα κτήνη ειναι ακόμα έξω.
Κι ο Μάνος στο χώμα κοντά 8 χρόνια...
Α γαμηθείτε.

Orestis είπε...

Δυστυχώς οι αληθινές ιστορίες είναι και οι πιο θλιβερές. Επίσης, για τη χώρα μας τουλάχιστον, είναι και οι πιο εξωπραγματικές, αφού βάζοντάς τα κάτω, έχουμε:
5000 και πλέον εμπόρους ναρκωτικών στις φυλακές αλλά το εμπόριο οργιάζει,
ολόκληρες επαρχίες υποφέρουν από την παραγωγή και την εμπορία χασίς αλλά αρνούμαστε να το αποποινικοποιήσουμε για προσωπική χρήση και να σταματήσουμε το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων που το συνοδεύουν.
Επίσης από τη μία το κράτος δεν κάνει τίποτα για να μειώσει την εγκληματικότητα η οποία αυξάνεται, αλλά και να έκανε δεν θα είχε που να τους βάλει γιατί οι υπάρχουσες φυλακές έχουν ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τη χωρητικότητά τους και το κορυφαίο ότι από τους πολίτες που διαμαρτύρονται για την αύξηση της εγκληματικότητας, κανείς δεν θέλει να χτιστεί φυλακή στην περιοχή του!
Σε αυτά προσθέτουμε το γεγονός ότι ειδικά τα αναμορφωτήρια μόνο αναμόρφωση δεν κάνουν (τουλάχιστον προς την σωστή κατεύθυνση, γιατί κατά τα άλλα οι ελληνικές φυλακές είναι τα πανεπιστήμια του εγκλήματος, πας με γνώσεις πορτοφολάκια και βγαίνεις με γνώσεις διαρρήκτη με ειδικότητα ρουμανικής, βουλγαρικής κ.ο.κ. διαρρηκτικής, ανάλογα το δάσκαλο) και έδεσε το πράγμα! Τέλος κλείνουμε με το γεγονός ότι ειδικά για τα πρεζάκια οι ελληνικές φυλακές παρέχουν ξεχωριστές υπηρεσίες, αφού και στέγαση παρέχουν και σίτιση και εξασφαλισμένη δόση!
Μπουρδέλο!!!!


*συγγνώμη που έβαλα την σπαστική "λεκτική επαλήθευση" στα σχόλια. Έχουν όμως πολλαπλασιαστεί τα "σπάμ" σχόλια με κινέζικα και μου έχουν σπάσει τα νεύρα

Time

eXTReMe Tracker