Ή είναι στο στόχαστρο ή κάποιοι θέλουν να την καταλύσουν, να την στρεβλώσουν κλπ κλπ κλπ. Αλλά είναι ισχυρή και δεν θα τους περάσει.
Αυτό ακούμε αρκετά συχνά τελευταία. Από τα στόματα πολιτικών, κυβερνώντων και μη. Πρόχειρα θυμάμαι τον Πάκη, μετά τον πυροβολισμό στον αστυνομικό.
Εγώ σχεδόν θα συμφωνήσω μαζί τους. Αλλά όχι στο από ποιους κινδυνεύει.
Επειδή, εγώ πιστεύω ότι κινδυνεύει -δλδ τι κινδυνεύει, έχει ήδη τραυματιστεί σοβαρά- από αυτούς που φωνάζουν υπέρ της και έχουν ταχθεί ή τους έχει ανατεθεί υποτίθεται να την υπηρετούν και να την υπερασπίζονται -πολιτικούς, δημόσιους λειτουργούς κπλ. Και όχι από διαδηλωτές, κουκουλοφόρους, αναρχικούς, μπάχαλους ή ανεγκέφαλους κουμπουροφόρους στρεβλοεπαναστάτες.
Η δημοκρατία -και ειδικότερα το σημερινό μοντέλο της "αντιπροσωπευτικής" δημοκρατίας- βασίζεται στον πυλώνα των 3 εξουσιών: 1)Νομοθετική (η βουλή, οι αντιπρόσωποι), 2)Εκτελεστική (κυβέρνηση, υπηρεσίες-ανάμεσα τους και η αστυνομία), 3)Δικαστική (η οποία είναι ΚΑΙ ελεγκτική για τις δύο πρώτες). Για να λειτουργεί το σύστημα, οι 3 αυτές πρέπει να είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ώστε να αλληλοελέγχονται, για να μην υπάρχουν φαινόμενα αυθαιρεσίας, κατάχρησης κλπ κλπ.
Εδώ αρχίζουμε να γελάμε.
Η διάκριση μεταξύ των δύο πρώτων είναι ολοφάνερο ότι έχει καταργηθεί στην πράξη.
Τελευταίο παράδειγμα το χτεσινό, όπου οι βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης απείχαν από την συζήτηση για την προανακριτική για το Βατοπέδι στη βουλή με την οικτρή δικαιολογία «Δεν πρόκειται να συμβάλλουμε, σε καμία περίπτωση, στην πρόθεση που έχει το ΠΑΣΟΚ να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή της χώρας» (Ευάγγελος Αντώναρος ο ΜΕΒΓΑΛ).
Τι πάει να πει "δεν θα συμβάλλουμε" αποχωρώντας από τη βουλή? (σημ. το "βουλή" με μικρό δεν είναι απο αγραμματοσύνη, είναι εσκεμμενο). Και πολύ περισσότερο από τη στιγμή που αν συμμετάσχεις στην διαδικασία και καταψηφίσεις, εφ'όσον θεωρείς ότι έχεις δίκιο, στέλνεις την υπόθεση οριστικά στο αρχείο? Η αντιπολίτευση δεν ασκεί ένα δικαίωμα το οποίο έχει διαδικαστικά? Εσύ γιατί την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια? Αυτό είναι "σεβασμός στους θεσμούς και στη δημοκρατία"? Να απέχεις από τη διαδικασία?
Ααααα, ναι, κατάλαβα: Η ψηφοφορία είναι μυστική. Αν κάποιος από τους βουλευτές σου αποφασίσει να πράξει κατά συνείδηση (ή κατά εσωκομματική αντεκδίκηση, άλλο ωραίο γούστο αυτό) δεν θα μπορείς να ξέρεις ποιο από όλα τα πρόβατα, όχι, λάθος, βουλευτές είναι. Και φοβάσαι ότι κάποιος θα στην κάνει, τώρα που δεν θα χρειαστεί να έχει το θάρρος της ψήφου του. Και για αυτό βρίσκεις φτηνές δικαιολογίες για να εξασφαλίσεις αυτό που θες.
Μόνο, που αυτό δεν ονομάζεται "δημοκρατικό".
Έχει καταργηθεί η έννοια της ανεξαρτησίας του βουλευτή, άρα και η έννοια της αντιπροσώπησης. Γιατί σκατά να εκλέγουμε βουλευτές τότε και να τους πληρώνουμε κιόλας, και αυτούς και τον προεκλογικό αγώνα τους?
Να το κάνουμε όπως στην ηλεκτρονική έκδοση του RISK, αντί για βουλευτές, τα κόμματα να παίρνουν πόντους και όποιο έχει τους περισσότερους να κάνει κουμάντο.
[Υπενθυμίζω ότι το ίδιο έχει κάνει και το υπό τον ΓΑΠ ΠαΣοΚ, για το άρθρο 16 όταν υπό την πίεση των συλλαλητηρίων (και των δημοσκοπήσεων) και προκειμένου να μην ψηφίσει ΚΑΤΑ της αναθεώρησης του (αφού και αυτό κατά βάθος την θέλει την αναθεώρηση) την έκανε κοπάνα από την ψηφοφορία.]
[Επίσης, υπενθυμίζω ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση είχε κάνει σημαία την "πάταξη της διαφθορας" και ότι "θα κάτσει στο σκαμνί τους υπεύθυνους". Άρα, τι παπαριές μας λέει για το ΠαΣοΚ που θέλει να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή? Και στην τελική, όποιος μετέχει στην πολιτική, δεν μπορεί να διωχθεί ποινικά να διαπράτει αδικήματα?]
Άρα, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Πάει η μιά δικλίδα ασφαλείας.
[τέλος Α' μέρους]
[στο επόμενο: Κυβέρνηση και Σύνταγμα, δυο έννοιες θεωρητικά συμπλέουσες και πρακτικά αντίθετες]
6 σχόλια:
Ουφ... πολύ σοβαρό...και χωρίς σεξ...
Δεν σχολιάζω....
αχ, φανταστικέ μου αντιδραση+σέξ, περιμένω την συνέχεια για να σε κάνω ολοκληρωμένη παραπομπή σε φίλο που με πρήζει για "τη δημοκρατία που κουραστήκαμε να χτίσουμε και καταλήθηκε εν μία νυκτί από τους κουκουλοφόρους"....αφού δε βαριέσαι να γράφεις τα αυτονόητα, όπως βαριέμαι εγώ!
Αντίδραση καταπιάνεσαι με την παθογένεια της Ελληνικής δημοκρατίας και μπράβο, γιατί βρίζοντας συνέχεια, μπάτσους, υπουργούς και πρωθυπουργούς χάνουμε την ουσία του θέματος. Μην ξεχνάτε όμως ότι ακόμα και αυτή η στρέβλωση της διάκρισης των εξουσιών είναι σύμπτωμα της νόσου. Τα αίτια είναι βαθύτερα και βρίσκονται πρώτον στο ίδιο το σύνταγμά μας που επέτρεψε να υπάρχει αυτή η στρέβλωση και δεύτερον στην πολιτική κουλτούρα και στο πολιτικό ήθος (το πιο;;;) των πολιτικών μας. Το σύστημα είναι δομημένο έτσι που η εποχή των επαναστάσεων είναι πιο δύσκολη από ποτέ. Εσύ κατεβαίνεις στο δρόμο, αυτοί παρέχουν φορολογικές ελαφρύνσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους και αμέσως έχουν το 70% του πληθυσμού με το μέρος τους. Εσύ απέτυχες. Είναι τυχαίο που βλέπεις τα περισσότερα παιδιά που στα είκοσί τους ήταν ιδεολογικοί επαναστάτες, στα τριάντα να έχουν γίνει βολεμένοι κουστουμάτοι; Η νοοτροπία που έχει αυτός ο λαός πολύ δύσκολα θα διορθωθεί και αν τα πράγματα (από οικονομικής πλευράς) χειροτερέψουν θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Ο κόσμος πρέπει να μάθει να κρίνει για τον εαυτό του και το σύστημα πρέπει να αλλάξει από μέσα, διαφορετικά δεν υπάρχει ελπίδα. Γιατί πρέπει κάθε φορά να πιάνουμε πάτο για να κουνήσουμε τον κώλο μας, δεν το καταλαβαίνω...
Αμ το άλλο; Ότι οι βουλευτές απολαμβάνουν απόλυτη ελευθερία γνώμης και ψήφου;;;!!!
Εδώ γελάμε.
Η έννοια της δημοκρατίας για μένα, μπορεί να υφίσταται μόνο ως αμεσοδημοκρατία και πέρα από τα όρια του κοινοβουλευτισμού.
Αιρετοί λαικοί εκπρόσωποι, θα έπρεπε να είναι πάραυτα ανακλητοί, όταν αποδεικνύονται ανεπαρκείς ή διεφθαρμένοι.
Και μετά, βέβαια, ξύπνησα.
Με το διεφθαρμένοι συμφωνώ, το ανεπαρκείς όμως είναι λίγο δύσκολο να καθοριστεί. Απλά να ξέρουν ότι αν είναι ανεπαρκείς, στις επόμενες εκλογές θα τιμωρηθούν και όχι όπως τώρα που έχουν σίγουρη την πελατεία τους.
Άσχετο αλλά πώς θα σας φαινόταν κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας να θέτονταν και ένα σύνολο από λίγες (ας πούμε είκοσι) ερωτήσεις, που θα εξέταζαν βασικές γνώσεις επάνω στο πολίτευμα και λίγο από το πόσο σχετικός είναι ο καθένας με την πολιτική σκηνή και τις θέσεις των κομμάτων που πάει να ψηφίσει; Δεν μιλάμε για τίποτα ακαδημαϊκό, αλλά απλές ερωτήσεις, στις οποίες αν αποτύχει να πιάσει τη βάση να μην έχει δικαίωμα να ψηφίσει. Μπορεί να ακούγεται αντιδημοκρατικό, αλλά μου περνάει από το μυαλό κατά καιρούς, χωρίς να έχω κατασταλάξει ακόμα. Εσείς τι λέτε;
Δημοσίευση σχολίου