Καλημέραν σε όλους!

Έχω πολύ υλικό για ποστάρισμα, πολλά ποστ έτοιμα στο μυαλό, αλλά καθόλου χρόνο να τα βάλω στην οθόνη (πως λέγαμε παλιά, στο Τέξας, στο χαρτί????)
Για την ώρα ένα άσμα από τα πολυαγαπημένα μου:



Το τραγούδι μου ξανάρθε με αφορμή τους ελληναράδες τον παρελάσεων, τους ελληναράδες της Ακρόπολης (όχι τους απεργούς, αυτούς που τους κράζουν γιατί κλείνουν την Ακρόπολη) και άλλους...
Γιατί με τέτοιους έλληνες, τι να τους κάνεις τους ανθέλληνες!

Σας παραθέτω και τους στίχοι (sic!), το βιντεάκι όπως και τους στίχοι τους έχει ανεβάσει στον Σωλήνα ο fasistogamis.

Xαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου