Και είναι απαραίτητο να είμαστε πολλοί.
Κάνα μύριο και λίγο θα ναι.
Ξέρω, ξέρω:
-Πολλοί δεν μπορούν γιατί φοβούνται την απόλυση, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα
-Άλλοι, γιατί "έλα μωρέ, και τι θα αλλάξει"
-Άλλοι, γιατί απλά βαριούνται να κατέβουν
-Και κάποιοι γιατί "μα τι κοινό έχω να διεκδικήσω εγώ με αυτόν" (π.χ. τον εφοριακό).
Τους πρώτους τους καταλαβαίνω. Απλά, τους προτρέπω να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα.
Στους δεύτερους και τους τρίτους, έχω να πω ότι αυτό το "ωχ αδερφέ" είναι που μας έχει κάψει τόσα χρόνια.
Και στους τελευταίους, καταλαβαίνω την ένσταση πολλών για πολλούς, αλλά αν η αντίδραση δεν είναι τώρα δυναμική, θα μας πηδήξουν όλους ανάποδα και να δω πως θα κάθεστε μετά.
Στην τελική, το να βρεις λόγους για να ΜΗΝ κάνεις κάτι, είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να βρίσκεις λόγους για ΝΑ κάνεις κάτι.
Πάει το πρώτο μέρος.
Το δεύτερο και σημαντικότερο:
Είτε απεργεί κανείς, είτε δεν απεργεί, η ημέρα Γενικής Απεργίας πρέπει να είναι ημέρα ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ κατανάλωσης.
Συμπαράσταση σε όσους δεν μπορούν να απεργήσουν, παράλυση της αγοράς με κάθε τρόπο. Όποια επιχείρηση δεν κλείνει από την απεργία, ας πληρώνει το μεροκάματο τσάμπα.
Κανείς λοιπόν σε σούπερ μάρκετ, κανείς παραγγελία από delivery, κανείς πολύ περισσότερο "για ψώνια γιατί δεν προλαβαίνω άλλη μέρα".
Και ΚΑΝΕΙΣ μετά την πορεία σε φαγητάδικα, καφετέριες, ουζερί για απεργιακά τσιπουράκια και αγωνιστικά μεζεκλίκια.
Ωραίοι απεργοί, πάτε μετά και πλακώνεστε και έχετε τον σερβιτόρο να τρέχει πανικόβλητος.
Και τέλος, όσοι απεργήσετε μη διανοηθείτε να μην κατεβείτε στην πορεία. Δεν έχει κανένα νόημα να μην πάτε στη δουλειά σας αλλά να μην δώσετε το παρόν στον δρόμο.
ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΧΙ ΑΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ.
Κάνα μύριο και λίγο θα ναι.
Ξέρω, ξέρω:
-Πολλοί δεν μπορούν γιατί φοβούνται την απόλυση, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα
-Άλλοι, γιατί "έλα μωρέ, και τι θα αλλάξει"
-Άλλοι, γιατί απλά βαριούνται να κατέβουν
-Και κάποιοι γιατί "μα τι κοινό έχω να διεκδικήσω εγώ με αυτόν" (π.χ. τον εφοριακό).
Τους πρώτους τους καταλαβαίνω. Απλά, τους προτρέπω να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα.
Στους δεύτερους και τους τρίτους, έχω να πω ότι αυτό το "ωχ αδερφέ" είναι που μας έχει κάψει τόσα χρόνια.
Και στους τελευταίους, καταλαβαίνω την ένσταση πολλών για πολλούς, αλλά αν η αντίδραση δεν είναι τώρα δυναμική, θα μας πηδήξουν όλους ανάποδα και να δω πως θα κάθεστε μετά.
Στην τελική, το να βρεις λόγους για να ΜΗΝ κάνεις κάτι, είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να βρίσκεις λόγους για ΝΑ κάνεις κάτι.
Πάει το πρώτο μέρος.
Το δεύτερο και σημαντικότερο:
Είτε απεργεί κανείς, είτε δεν απεργεί, η ημέρα Γενικής Απεργίας πρέπει να είναι ημέρα ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ κατανάλωσης.
Συμπαράσταση σε όσους δεν μπορούν να απεργήσουν, παράλυση της αγοράς με κάθε τρόπο. Όποια επιχείρηση δεν κλείνει από την απεργία, ας πληρώνει το μεροκάματο τσάμπα.
Κανείς λοιπόν σε σούπερ μάρκετ, κανείς παραγγελία από delivery, κανείς πολύ περισσότερο "για ψώνια γιατί δεν προλαβαίνω άλλη μέρα".
Και ΚΑΝΕΙΣ μετά την πορεία σε φαγητάδικα, καφετέριες, ουζερί για απεργιακά τσιπουράκια και αγωνιστικά μεζεκλίκια.
Ωραίοι απεργοί, πάτε μετά και πλακώνεστε και έχετε τον σερβιτόρο να τρέχει πανικόβλητος.
Και τέλος, όσοι απεργήσετε μη διανοηθείτε να μην κατεβείτε στην πορεία. Δεν έχει κανένα νόημα να μην πάτε στη δουλειά σας αλλά να μην δώσετε το παρόν στον δρόμο.
ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΧΙ ΑΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ.
11 σχόλια:
"ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΧΙ ΑΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ"
Πες τα ντε!
ΥΓ. Το τελευταίο ποστ της Κατερίνας δικαίωσε αυτό που και οι δυο μας υποπτευόμασταν. Ασχετο, αλλά θα έσκαγα αν δεν το έλεγα.
Κροτ, (για την Κατερίνα και τον Νίκο) δε θα κάτσουμε οι άλλοι όμως με σταυρωμένα τα χέρια. Οι άλλοι ας πεθάνουν -και το κυριοτερο ας ζήσουν- μέσα στη μιζέρια τους.
ΧΜ...
εγώ είχα κανονίσει εξαγωγή του τελευταίου μου φρονιμίτη. Πήρα τον οδοντίατρο μου και τον ρώτησα αν θα απεργήσει και μου είπε όχι. Τώρα εγώ δεν με πέρνει να περιμένω και άλλο οπότε θα το βγάλω. Τώρα αν είμαι καλά μετά (η εξαγωγή είναι στις 8.30 το πρωί)...εννοείται ότι την πορεία δεν την χάνω με τίποτα!
Ο δικός μας κλάδος είναι απο τους ελάχιστους του ιδιωτικού τομέα που απεργεί για μιά θέση στον ήλιο της διαμεσολάβησης και για να μην κοπούν τα τρόλ-επιδόματα.
Καλά το μυρίστηκα... όπου απεργία κι ο ατζέντης μέσα!
Να κάτσεις να δουλέψεις βρέιιι... τσάααμπα τόσα λεφτά που σου χω δώσειειειει... τέρμα, ο 3 μισθός σου θα κοπεί (σιγά να μην του έδεινα 14.. χα!)
Έχω ακούσει και άλλο επιχείρημα κατά της απεργίας. Ότι... "έχω πολύ δουλειά και δεν μπορώ να την αφήσω μια μέρα πίσω"! Προφανώς το σύνδρομο της Στοκχόλμης μεταλλάχτηκε και στους χώρους δουλειάς - δεν είναι παράλογο αφού και η δουλειά υπό καπιταλιστικό καθεστώς ένα είδος ομηρείας είναι. Πολύ ορθή και η επισήμανση περί αποχής από την κατανάλωση σε μέρες Γενικής Απεργίας.
Γεια σου antidrasex σε κάποια διαφωνώ, σε κάποια συμφωνώ, αλλά λίγη σημασία έχει. Αυτό που θέλω όμως να πω είναι ότι δική μου εντύπωση είναι ότι το 90% αυτών που δεν απεργούν ανήκουν στις 4η κατηγορία ("μα τι κοινό έχω να διεκδικήσω εγώ με αυτόν"). Συμφωνείς;
Στον δικό μου κλάδο (που επικρατεί η απόλυτη μιζέρια) υπάρχει και το απίστευτο επιχείρημα "σιγά μη χαρίσω στο κράτος τα 60 ευρώ".
Αισταδιάλα (μια λέξη) με τους κακομοίρηδες από την μια να γκρινιάζουν και όταν γίνεται απεργία σφυρίζουν αδιάφορα.
Μου την έδωσε πάλι σήμερα με την σχεδόν ανύπαρκτη συμμετοχή (περίπου 40%)
ΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ ΤΑ!!!!ΑΝΤΕ...
Αγαπητοί μου αναγνώστες και σχολιαστές, θενκς φορ δε κομμεντς.
Πήγαμε, απεργήσαμε, φάγαμε χημικά (λίγα σε σχέση με άλλες φορές, εξωφρενικά πολλά σε σχέση με το ότι δεν έγινε τίποτα στην πορεία που να δικαιολογεί την χρήση τους) κυνηγήσαμε ΜΑΤ με τις φωνές και τα γυμνά χέρια μας, τσιμπήσαμε και το νουμεράκι ενός ΜΑΤατζή που μας ευχήθηκε να κάνουμε σεξ (από το κράνος σου και στο Κάμα Σούτρα το αυτί, σύντροφε μπάτσε).
@NDN: Όχι, δεν συμφωνώ, ότι αυτό είναι το ποσοστό. Ακόμα και αυτοί που το λένε όμως, τσιμπάνε στο δολωματάκι του διαίρει και βασίλευε. Μπορεί να μην έχουν κοινές διεκδικήσεις με όλους τους απεργούς, αλλά δεν έχουν καθόλου?
Μακάρι να είναι ασφαλείς και ευτυχισμένοι όπου και αν εργάζονται, αλλά δεν είναι αυτό το μήνυμα που λαμβάνω.
Δημοσίευση σχολίου