Διακοπές, μέρος Β' και τελευταίο!

Λοιπόν, αγαπούλες, την κάνω για δέκα μέρες για το δεύτερο σκέλος τον διακοπών. Όχι ότι αν δεν σας το έλεγα, θα γινόταν και τίποτα, με τη συχνότητα που γράφω εδώ μέσα τελευταία, μάλλον νομίζετε ότι είμαι σε μόνιμες διακοπές. Δεν πρόκειται να το παρατήσω το μπλογκ, ούτε να απολογηθώ που δεν έγραφα. Οι τελευταίοι μήνες ήταν για όλους περίεργοι, η διάθεση όχι από τις καλύτερες αλλά το κυριότερο, το μυαλό όχι πολύ καθαρό. Αν λοιπόν δεν έχεις καθαρές τις δικές σου σκέψεις, πως να τις μοιραστείς με άλλους;

Βέβαια, τώρα που είναι ζόρικα τα πράγματα, θα έπρεπε να γράφουμε όλοι όσοι νομίζουμε ότι έχουμε κάτι να πούμε. Ίσως όμως και να "καήκαμε" γράφοντας ανελέητα όσο καιρό ναι μεν έπρεπε, αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο σκατά.

Μαζεύουμε δυνάμεις λοιπόν, ανασυντασσόμαστε και από φθινόπωρο περνάμε στην αντεπίθεση! Όσο και να μας πιέζουν οι "από πάνω", όσο και να μας βάζουν τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι -ή και σε κανένα- εμείς πρέπει και μπορούμε να μείνουμε όρθιοι.

Κανένα οικονομικά σύστημα δεν λειτουργεί χωρίς τους ανθρώπους που παράγουν τον πλούτο. Και αυτοί σίγουρα δεν είναι οι καπιταλιστές, βιομήχανοι και τραπεζίτες. Είναι ο καθένας από εμάς και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Και όσο περισσότεροι το συνειδητοποιήσουμε αυτό, όσο γρηγορότερα, τότε θα έχουμε ελπίδα.

Κουράγιο λοιπόν, μαζέψτε δυνάμεις, ψηλά το κεφάλι και ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ που λέει ότι θα "κάνει πράγματα για εσάς, για το καλό σας και το καλό του συνόλου". Κόμματα, εργατοπατέρες και λοιπούς εκπροσώπους.

Η δύναμη μας είναι στην μεταξύ μας αλληλοκατανόηση, ανοχή, αντοχή και αλληλεγγύη.
Αυτός που σας επιβουλεύεται πραγματικά, δεν είναι ο γείτονας, ο μετανάστης, ο συνάδελφος, ο ανταγωνιστής. Είναι αυτός που προσφέρεται να βρει εκείνος "λύσεις" για εσάς, για "το καλό της κοινωνίας".

Και θα κάνουμε την επανάσταση τραγουδώντας αυτό ως ύμνο:

Και όπως είπαμε, να γελάτε:

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ, ΤΑΡΑΖΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗ.