Φοβάσαι; Και τι φοβάσαι; Και, ακόμα περισσότερο, ΓΙΑΤΙ φοβάσαι;
Έχεις πραγματικό λόγο;
Φοβάσαι για σένα, για τα παιδιά σου, για τους δικούς σου, για τους φίλους σου;
Αν έχεις όλους αυτούς, μήπως, λέω μήπως ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ;
Δες. Τους έχεις; Φοβάσαι μήπως χάσεις κάτι;
Τι;
Το αυτοκίνητο σου; Την τηλεόραση σου; Πόσο απαραίτητα σου είναι;
Το σπίτι σου είπες; Ναι, έχεις ένα δίκιο.
Αυτό, είναι απαραίτητο.
Αλλά, αν έχεις φίλους, δικούς σου ανθρώπους, πραγματικά δικούς σου και πραγματικά ανθρώπους, δεν θα βρεις και για αυτό λύση;
Αν δεν έχεις, μήπως φταίει ότι φοβάσαι; Και ότι και αυτοί φοβούνται;
Φοβάσαι να εμπιστευτείς, να ζητήσεις, να προσφέρεις;
ΓΙΑΤΙ;
Μήπως, λέω μήπως, φοβάσαι γιατί ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ;
Για κάτσε σκέψου...
Κλείσε λίγο την τηλεόραση, το ράδιο, την εφημερίδα.
Καθάρισε το μυαλό σου.
Κοίτα απλά γύρω σου.
Φοβάσαι ακόμα;
Πιάσε το χέρι του διπλανού σου.
Μαζί, πιάστε τα χέρια δύο ακόμα διπλανών.
Συνεχίστε.
Είδες πόσοι είμαστε;
Τώρα;
Φοβάσαι το ίδιο;
Νομίζω σε είδα να χαμογελάς....
*το ποστ αυτό, γράφτηκε για την ΧΤΕΣΙΝΗ (7/2/2011) "Ημέρα κατά του φόβου".
Ο υπογράφων Αντιδρασέξ, δεν την πρόλαβε.
Δεν την πρόλαβα, γιατί μέχρι πριν λίγο καιρό, κάτι φοβόμουν.
Και επειδή βαρέθηκα να φοβάμαι, την έκανα.
Σηκώθηκα και είπα, "Βαρέθηκα να φοβάμαι".
Το τίμημα ήταν κάποιες προσωπικές, προσωρινές, θυσίες- και να αργήσει μια μέρα στο ραντεβού του με τους άλλους, ενάντια στο φόβο.
Το κέρδος μου ήταν να μην φοβάμαι πια.
Αν το έκανα εγώ, μπορείς και συ.
Έχεις πραγματικό λόγο;
Φοβάσαι για σένα, για τα παιδιά σου, για τους δικούς σου, για τους φίλους σου;
Αν έχεις όλους αυτούς, μήπως, λέω μήπως ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ;
Δες. Τους έχεις; Φοβάσαι μήπως χάσεις κάτι;
Τι;
Το αυτοκίνητο σου; Την τηλεόραση σου; Πόσο απαραίτητα σου είναι;
Το σπίτι σου είπες; Ναι, έχεις ένα δίκιο.
Αυτό, είναι απαραίτητο.
Αλλά, αν έχεις φίλους, δικούς σου ανθρώπους, πραγματικά δικούς σου και πραγματικά ανθρώπους, δεν θα βρεις και για αυτό λύση;
Αν δεν έχεις, μήπως φταίει ότι φοβάσαι; Και ότι και αυτοί φοβούνται;
Φοβάσαι να εμπιστευτείς, να ζητήσεις, να προσφέρεις;
ΓΙΑΤΙ;
Μήπως, λέω μήπως, φοβάσαι γιατί ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ;
Για κάτσε σκέψου...
Κλείσε λίγο την τηλεόραση, το ράδιο, την εφημερίδα.
Καθάρισε το μυαλό σου.
Κοίτα απλά γύρω σου.
Φοβάσαι ακόμα;
Πιάσε το χέρι του διπλανού σου.
Μαζί, πιάστε τα χέρια δύο ακόμα διπλανών.
Συνεχίστε.
Είδες πόσοι είμαστε;
Τώρα;
Φοβάσαι το ίδιο;
Νομίζω σε είδα να χαμογελάς....
*το ποστ αυτό, γράφτηκε για την ΧΤΕΣΙΝΗ (7/2/2011) "Ημέρα κατά του φόβου".
Ο υπογράφων Αντιδρασέξ, δεν την πρόλαβε.
Δεν την πρόλαβα, γιατί μέχρι πριν λίγο καιρό, κάτι φοβόμουν.
Και επειδή βαρέθηκα να φοβάμαι, την έκανα.
Σηκώθηκα και είπα, "Βαρέθηκα να φοβάμαι".
Το τίμημα ήταν κάποιες προσωπικές, προσωρινές, θυσίες- και να αργήσει μια μέρα στο ραντεβού του με τους άλλους, ενάντια στο φόβο.
Το κέρδος μου ήταν να μην φοβάμαι πια.
Αν το έκανα εγώ, μπορείς και συ.
17 σχόλια:
κοίτα να δεις σύμπτωση. :) τελικά ο κόσμος είναι ένα τεράστιο ρολόι.
πολύ ωραίο κείμενο :)
Καλημέρα,
άραγε αντεχει κανένας Φόβος το να τον κοιτάξεις καταματα;
Τζαμπα μάγκα ...άντρας ο Φόβος. Ένας θρασυδειλος του κερατα. Την κάνει με ελαφρα πηδηματάκια ο Φόβος ,έτσι και σηκώσεις το βλέμμα απο το πάτωμα και του πεις...για κοιτα με ρε!Για κοιτα με στα μάτια!
Δεν άργησες Αντιδρασέξ.
Last but not least...
Μπράβο βρε Αντίδραση, τόσο απλά και τόσο αληθινά...
κλαπ κλαπ κλαπ! :)
Ο φόβος είναι το άρμα της εξουσίας. Μότο μου να αμφιβάλλεις (για όλα), να κρίνεις (τα πάντα). Φοβάμαι αυτούς που θέλουν να φοβηθώ.
όταν γράφεις :
"Φοβάσαι ακόμα;
Πιάσε το χέρι του διπλανού σου.
Μαζί, πιάστε τα χέρια δύο ακόμα διπλανών.
Συνεχίστε.
Είδες πόσοι είμαστε;
Τώρα;
Φοβάσαι το ίδιο;"
με κάνεις να χαμογελώ...
και να συγκινούμαι!
και μάλλον τα βλέπεις και τα δύο!
Πολύ καλό!
Το καλό πράγμα αργεί! ;)
Πρόταση: Βάλε πάνω απ΄το κέιμενο στο παράθυρο των σχολίων εμβόλιμο το: "Μην κάθεσαι και κοιτάς"μη φοβάσαι, αντίδρασε! ;)
μπράβο βρε μπαγάσα! με φανταστικό ποστ ξεκίνησες το 2011
Αγαπημένε μου αντιδρασέξ!
Τι ωραίο κείμενο!
:))))))))
Με τέτοιους φίλους και σχολιαστές, είναι δυνατόν να φοβάσαι;
ΤΕΛΕΙΟ...τα είπες όλα... με λίγα λόγια (και καλά!)
Δεν έχω λόγια!
Έχοντας διαβάσει αυτό το υπέροχο κείμενο, σκέφτομαι τι θα μπορούσε να με φοβίσει.. Η απάντηση είναι αν χανόταν ποτέ Αυτό το χαμόγελο απ τα χείλη μου :)))))
Ρε κωλόπαιδα, μη μου λέτε τέτοια και είμαι ευσυγκίνητος τελευταία.
Στα διάλα, με συγκινήσατε...
Ζητάω συγγνώμη για την κατάχρηση. Είναι ένα κείμενο που θα το βάλω σε όλα τα μπλογκ που εκτιμώ. Αν προσβάλλω καποιους, διαγράψτε το. Είναι μια ανάρτηση που ανέβασα στο μπλογκ μου και στους ενωμένους μπλογκερς
Μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσουμε την κατηφόρα και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας; Έχουμε έναν τεράστιο τοίχο μπροστά μας, εχουμε μαζευτεί εκατομμύρια μπροστά του κι αντί να κάνουμε όλοι μαζί μια κίνηση να τον πετάξουμε κάτω, καθόμαστε και πετάμε πετραδάκια.
Αυτό που λείπει από την κυβέρνηση, από τους δημοσιογράφους, από τους πολιτικούς, από τους συνδικαλιστές, από όλους εμάς, είναι ΑΡΧΙΔΙΑ. Κανείς δεν έχει τ' αρχίδια να κάνει αυτό που πρέπει.
Προτείνω λοιπόν το εξής: Ας αφήσουμε όλοι κάτω τα πετραδάκια που κρατάμε, ας διώξουμε απ' τα κεφάλια μας όλους αυτούς που έχουν συμφέρον να χωρίζουν τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους, φασίστες και αριστερούς, πλούσιους και φτωχούς. Δεν είναι εχθρός μας ο μουσουλμάνος, ο βάζελος, ο αμερικάνος, ο χρυσαυγίτης. Είμαστε όλοι εναντίον του τέρατος που λέγεται καπιταλισμός και με άξονα το χρήμα κάνει τον άνθρωπο απάνθρωπο.
Ήρθε η ώρα να ξεκινήσει ο πόλεμος. Κι αφού δεν υπάρχει κανένα κόμμα ή οργάνωση ή πρόσωπο που να μπορεί ή να θέλει κάτι τέτοιο, ας αρχ'ισει από τους καναπέδες κι απ' την οθόνη μας:
Ζητάω από όλους τους bloggers, facebookers, tweeters κλπ κλπ να σταματήσουν να πετάει ο καθένας το δικό του πετραδάκι. Ας ξεκινήσουμε όλοι να ανεβάζουμε την ίδια ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο π.χ. "Δεν τα φάγαμε μαζί, δεν τα πληρώνουμε μαζί." με σκοπό να δημιουργήσουμε κάτι μαζικό. Να γίνει όλη η ελληνική μπλογκόσφαιρα μια ανάρτηση, που θα προετοιμάσει το ξέσπασμα. Αξίζει να προσπαθήσουμε. Κανένας άλλος δεν πρόκειται να μας βοηθήσει να βγάλουμε τις αλυσίδες...
(οποιος ενδιαφερεται ας μου στειλει ενα μειλ στο taftar@gmail.com)
Καλώς σε βρίσκω..
Με μία πρώτη ματιά, νομίζω ότι έχουμε να μοιραστούμε πολλά..
http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/02/blog-post_2478.html
:-)
μπου!!
Μη μου πεις φοβήθηκες και το ξερω παντα πιανει!!! χιχιχι
Αχ και να ξερες ποσο φοβαμαι κι εγω..αλλα κανω οτι δεν φοβαμαι για να μη δωσω τη χαρα σε εκείνους τους "αλλους" που είπες!
Δυσκολοι καιροι για φοβισμενους!
Δημοσίευση σχολίου