"Ναι, αλλά για τη Μαρφίν δεν λέτε κάτι" (ή αλλιώς, Σύγχρονες Εργασιακές Νεοφιλελέυθερες Σχέσεις).

(το ενημέρωσα με συνδέσμους προς το κείμενο στο Indymedia και στο πόρισμα)

Όταν σκοτώθηκαν οι άνθρωποι στη Μαρφίν, ήμουν συγκλονισμένος.
Συγκλονισμένος, γιατί αυτό έγινε σε πλαίσια μια πορείας διαμαρτυρίας, μια οργισμένης πορείας για προάσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών που τότε είχαν μόλις αρχίσει να κόβονται τόσο βίαια και απότομα. Γιατί οι 3 σκοτωμένοι (δεν χρησιμοποιώ το "δολοφονημένοι" γιατί δεν θέλω να πιστεύω ότι υπήρχε δόλος, και μόνο για αυτό) ήταν εργαζόμενοι και το ότι εργάζονταν εκείνοι την ημέρα δεν τους κάνει σε τίποτα "πουλημένους" "ταξικά μη συνειδητοποιημένους" και άλλες παπαριές που ακούστηκαν από διάφορους βλαμμένους. Γιατί ξέρω, όλοι ξέρουμε, την τρομοκρατία που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα, πόσο το "κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα στην απεργία" είναι κενό γράμμα.
Στην τελική, συγκλονισμένος γιατί απλά, 3 άνθρωποι πήγαν για να βγάλουν ψωμί και δεν γύρισαν ποτέ σπίτι τους.
Τότε, πέρα από την οργή για τους βλαμμένους που έριξαν μολότοφ σε κατάστημα που είχε μέσα κόσμο (εν γνώσει τους; αν ναι, τότε είναι δολοφόνοι. αν όχι, τότε είναι απλά κλινικά ηλίθιοι), κάποιοι ψελλίζαμε και για τις ευθύνες τις τράπεζας:
- Γιατί να επιβάλλει στον κόσμο να δουλεύει μια τέτοια μέρα;
- Τι μέτρα πυρασφάλειας (ΔΕΝ) υπήρχαν;
- Τι έκανε για να προστατέψει τους εργαζόμενους:

Ελάχιστες ώρες μετά το συμβάν, είχε ανέβει στο Indymedia ένα κείμενο, που ανέφερε τις ελλείψεις πυροπροστασίας και ασφάλειας στο συγκεκριμένο κατάστημα. Τότε, μου είχε φανεί υπερβολικό και προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα (ο εμπρησμός του καταστήματος με κόσμο μέσα) αλλά είχα κρατήσει τις απορίες μου για το τι μέτρα ασφαλείας υπήρχαν.
Λίγους μήνες μετά, βγήκε το πόρισμα της πυροσβεστικής (αν δεν κάνω λάθος) και Ω! έλεγε ΑΚΡΙΒΩΣ όσα έλεγε εκείνο το κείμενο στο Indymedia. ΑΚΡΙΒΩΣ!

Στο ενδιάμεσο ως σήμερα χρονικό διάστημα, οι 3 νεκροί της Μαρφίν χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον για να ριχτεί λάσπη και να κηλιδωθεί οποιοσδήποτε συνέχιζε να υπερασπίζετε πορείες, διαμαρτυρίες ή πολύ περισσότερο επεισόδια ενάντια στην κρατική καταστολή και αστυνομική βία.
Η γνωστή ατάκα που σου πέταγε πλήθος από νεοφιλελευθερομνημονιακούς υποστηρικτές όταν στριμωχνόταν σε συζήτηση και ξέμενε από επιχειρήματα:
"Ναι, αλλά για τη Μαρφίν δεν λέτε κάτι".
Και τότε όμως, αν τολμούσες να πεις για την ελλιπή ασφάλεια ή πυροπροστασία, γινόσουν "υπερασπιστής των δολοφόνων". Και ας είχε ήδη βγει το πόρισμα.

Αυτές τις μέρες διεξάγεται η δίκη των υπευθύνων τις τράπεζας για τα μέτρα ασφαλείας.
Και τώρα, είμαι οργισμένος, πολύ οργισμένος.

Μέσα από τις υπόλοιπες συγκλονιστικές μαρτυρίες, έχω κολλήσει με αυτή:


"Στη συνάντηση αυτή μετά τον εμπρησμό, αναφέρθηκε και ο υπάλληλος της τράπεζας Σωτήρης Παπατζίκης : «Στη συνάντηση με το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε, παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιός θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι...»."


Δεν φτάνει που ο εργοδότης σε τρομοκρατεί με την δυνατότητα του να σε αφήσει χωρίς δουλειά, σε μια εποχή που είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεις άλλη, εκμεταλλεύεται το ότι κρατάει ουσιαστικά, σε μεγάλο βαθμό. την επιβίωση σου στα χέρια του, μετά, αφού έχει κινδυνεύσει η ζωή σου και έχουν χάσει συνάδελφοι σου τη ζωή τους, σου λέει "και εσύ γιατί δεν έφευγες; εσύ φταις!"

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απανθρωπιά, ξετσιπωσιά από αυτό το πράγμα!
Να έχεις πατήσει στο λαιμό τον άλλο, να του έχεις πάρει την ελεύθερη βούληση, κρατώντας τον από την ανάγκη του και όταν κάτι πάει στραβά, τόσο στραβά που να έχουν χαθεί ζωές, αντί να σκύψεις το κεφάλι από τη ντροπή ως ελάχιστη απόδειξη ύπαρξης συνείδησης, να του λες "και εσύ γιατί με υπάκουσες;"

Και όλο αυτό έρχεται σαν βενζίνη σε φωτιά, όταν ακούς από ανθρώπους υπέρμαχους της "ελεύθερης αγοράς" επιχειρήματα του τύπου:
- Τι χρειάζεται να υπάρχει κατώτατος μισθός; Ο εργαζόμενος που αξίζει, θα αμειφθεί έτσι και αλλιώς περισσότερο-όσο αξίζει-κλπ.

Γιατί αυτή η περίπτωση, όσο και αν είναι συγκεκριμένη, αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την αξία που έχει ο άνθρωπος, η αξιοπρέπεια, η ζωή σε ένα σύστημα φτιαγμένο για εκμετάλλευση.

(κάποια στιγμή, ενοχλημένος από όλη αυτή την εκμετάλλευση των νεκρών της Μαρφίν, είχα κάνει μια εκπομπή στο Radiobubble.gr με αυτό το θέμα. Την ακούτε εδώ: http://liveradio.radiobubble.gr/2012/12/antidrasex-and-city-142-81212.html )