waterboarding

Απλά δείτε...

Είπε:

«Κάποτε ονειρεύτηκα ότι είχα κλοτσήσει την μπάλα τόσο ψηλά που ξεκόλλησε ένα αστέρι»

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

(το δίαβασα την Ελευθεροτυπία)

Λέω: Αν υπήρξε ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να το κάνει, θα ήταν αυτός.

Καλό Πάσχα

Λεύκωμα

Δεν με τρελαίνουν τα μπλογκοπαίχνιδα. Από την άλλη, όταν σου κάνουν μια πρόσκληση, και ειδικά όταν είναι νέοι φίλοι, είναι αγένεια να μην την αποδέχεσαι. Παίρνω την πάσα λοιπόν από τον Trip και να'μαι:

Όνομα:
Αντιδρασέξ

Γενέθλια:
Κάθε μέρα

Ζώδιο:
Ελέφας

Χρώμα μαλλιών:
Κατράμι

Χρώμα ματιών:
Διαπεραστικό

Έχεις ερωτευτεί ποτέ?
Διαρκώς

Είδος μουσικής που ακούς:
Οτιδήποτε μ’ανεβάζει

Άγαπημένος Χαρακτήρας Disney-Warner Bros:
Κογιότ. Μισητοί: Μπιπ-μπιπ, Τουίτυ

Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά?
Αυτός που δεν γνώρισα

Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Γαμώτο, πρέπει να σηκωθώ, πάλι άργησα.

Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:
Καπνό.

Τί έχεις στον τοίχο σου?
Καθρέφτες.

Τί έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου?
Προφυλακτικά.

Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες?
Θα πήγαινα να δω τι σκατά έγινε.

Αγαπημένος αριθμός:
7

Αγαπημένο όνομα:
Ματζιαφάσουλα

Τα χόμπι σου:
Κουβέντα, μπάλα (βλέπειν), κόμικς

Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα?
Στη Τζαμάϊκα.

Μια ευχή για το μέλλον:
Να έρθουν τα πάνω κάτω

Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες?
’68

Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου:
Πορτοφόλι, κινητό, φλασάκι

Αγαπημένο λουλούδι:
Ηλιοτρόπιο

Αγαπημένη παλιά σειρά:
Μ.Α.S.H.

Αγαπημένη ταινία:
Life of Brian, Κουρδιστό Πορτοκάλι

Αγαπημένο τραγούδι:
Love will tear us apart

Aγαπημένο βιβλίο:
Το διαβασμένο

Αγαπημένο ζώο:
Λιοντάρι

Αγαπημένο ρούχο:
Τίποτα.

Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:
Μαραντόνα

Αγαπημένο χρώμα:
Μπλε

Αγαπημένο φαγητό:
Το πολύ

Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι?
Το Γουρούνι του Αρκά

Κακή συνήθεια:
Κάπνισμα, υπερβολικό φαγητό.

Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει:
Αντίδραση, σεξ

Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει:
Αναβλητικότητα

Συνηθισμένη ατάκα:
Δε μας πηδάς λέω ‘γω?

Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις, αν δεν έκανες αυτήν που κάνεις τώρα:
Φωτογράφος

Μεγαλύτερος φόβος:
Ανικανότητα

Η καλύτερη pizza:
Η δικιά μι

Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι…:
Δυστυχισμένα

Και τελευταία η ερώτηση must που συμπλήρωσε η Incontinentia
Άν δεν ήσασταν αυτό που είστε, τί θα θέλατε να είστε?:
Εγώ

Όποιος θέλει, παίρνει πάσα και συνεχίζει...

Κολασμένη απόλαυση!

Μου αρέσουν οι γευστικές απολαύσεις.
Όπως σε πολύ κόσμο, μου αρέσει η σοκολάτα (χωρίς υστερία, πάντως).
Επίσης μου αρέσουν και τα παγωτά (πιο πολύ από τη σοκολάτα).
Μου αρέσουν και τα καυτερά φαγητά (δώσε μου τσίλι και πάρε μου την ψυχή).
Μέχρι τώρα θεωρούσα την σοκολάτα με καυτερή πιπεριά (την βρίσκεις στο fairtrade), κολασμένο συνδυασμό.
Σήμερα βρήκα σε ψυγείο το τέλειο:
ΠΑΓΩΤΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΜΕ ΚΑΥΤΕΡΗ ΠΙΠΕΡΙΑ!
ΚΟΛΑΣΗ!

Επιλεκτικές ευαισθησίες...

Αυτό είναι το μη δημοσιευμένο ποστ για το οποίο ζητούσα τα σχόλια σας. Ήθελα σχόλια χωρίς να εκφράσω τις δικές μου συνειρμικές σκέψεις, για να μην δώσει το ποστ τον τόνο. Το πήραν ξώφαλτσα ο Chumba και ο Nefelikas, το έπιασε ακριβώς ένας Ανώνυμος. Γιατί όμως έγραψε ανωνύμως; Κρίμα, αν θέλει ας μας το εξηγήσει.
Τα σχόλια σας είναι εξαιρετικά και δίνουν τροφή για άλλα ποστ, όπως πρόσφυγες, ΜΚΟ, δράσεις. Δεν απαντούσα επίτηδες τόσες μέρες. Θα τα πούμε για όλα, και πάλι ευχαριστώ.

(συμπλήρωμα: στα σχόλια του προηγούμενου ποστ που άγγιξαν άλλα θέματα από αυτό θα απαντήσω εν συντομία και σιγά σιγά σε εκείνο).

Είδα και θυμήθηκα αυτή τη φωτό στο μπλογκ των Urban & Trip. Πείτε με ότι θέλετε, αλλά αμέσως έκανα κάποιος συνειρμικές σκέψεις. Έχουμε μια φωτό διάσημη, η οποία έδωσε στο φωτογράφο που την τράβηξε το βραβείο Πούλιτζερ. Αυτή η φωτό συγκίνησε και σόκαρε τότε πολύ κόσμο. Τι μας δείχνει αυτή η φωτό; Μια πραγματική κατάσταση (τα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στην Αφρική), μεγιστοποιημένα δραματοποιημένη από την παρουσία ενός ψοφιμοφάγου αρπακτικού. Τί κάνει ο φωτογράφος; Επιδεικνύει την κατάντια ενός ανθρωπίνου πλάσματος. Πουλάει τη φωτό, σοκάρει κόσμο, ο οποίος αντιδρά με τηλέφωνα στην New York Times για την τύχη του παιδιού (το έφαγε ο γύπας ή όχι) και επιθυμία για την υιοθεσία του (δείτε και εδώ: thisisyesterday.com/ints/KCarter, “Hundreds of people wrote and called the Times asking what had happened to the child (the paper reported that it was not known whether she reached the feeding center); and papers around the world reproduced the photo. Friends and colleagues complimented Carter on his feat. His self-confidence climbed”.

Όλα αυτά συνέβησαν το μακρινό 1993. Χωρίς την ευκολία της επικοινωνίας του Ίντερνετ

Σήμερα, ένας τύπος ονόματι Vargas, αποφασίζει να δείξει μέσα σε ένα χώρο τέχνης, μια πραγματική κατάσταση που συμβαίνει δίπλα μας, στις περισσότερες δυτικές «πολιτισμένες» χώρες. Όλος ο εικονικός κόσμος του ίντερνετ (και ένα μέρος του μη εικονικού, ραδιόφωνα & εφημερίδες), ζητάει το κεφάλι του καθάρματος επί πίνακι.

Για μένα η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι οτί ο Vargas έκανε κάτι ακόμα πιο σοκαριστικό: έβαλε το πρόβλημα μέσα στο χώρο μας. Το πήρε από το δρόμο και το έβαλε σπίτια μας (σε μια γκαλερί). Αν αντί να κάνει αυτό, έβγαζε φωτό του ζώου και το εξέθετε δε θα είχε αντιδράσει κανείς. Και μάλλον δεν θα κέρδιζε και το Πούλιτζερ

Η διαφορά στο μυαλό του κόσμου είναι ότι το ένα είναι «ρεπορτάζ» και το άλλο «τέχνη». Η ουσία είναι ίδια.

Συμπληρωματικά διαβάστε και:

http://en.wikipedia.org/wiki/Necklacing

http://en.wikipedia.org/wiki/Kevin_Carter

Στο πρώτο υπάρχει και μια δήλωση του Carter, όπου μέσες άκρες λέει:

-Μπήκα σε σκέψεις αν γινόντουσαν και άλλα λυντσαρίσματα που δεν γινόντουσαν γνωστά επειδή δεν υπήρχε ο φακός ή αν ο φακός μου λειτούργησε ως καταλύτης στο να γίνουν πιο άγριες οι πράξεις και να διαδοθεί το μήνυμα «κοιτάξτε τι θα πάθετε». Κοινώς, αν δεν ήμουν εγώ, θα είχαν γίνει αυτά;

Ο Carter δεν άντεξε και περίπου ένα χρόνο μετά το πούλιτζερ, αυτοκτόνησε.

Κλέινω με μια φράση από ένα διήγημα του Γιώργο Γραμματικάκη, πριν από χρόνια στην Ελευθεροτυπία, το οποίο αφορούσε στα κινητά τηλέφωνα αλλά για μένα κολλάει και στο ιντερνετ.

«Η ευκολία της επικοινωνίας, δεν είναι επικοινωνία».

Anal Sex in Accordance with God's Will

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Ήμουν και εγώ εκεί!

Και το είχα καταευχαριστηθεί!
8/6/2006, Θέατρο Βράχων.
Ήταν η πρώτη φορα που έβλεπα τον IGGY ζωντανά και μάλιστα αυτή ήταν με τους Stooges. Προς τιμήν του, δεν είπαν όυτε ένα τραγούδι από την σόλο καριέρα του. Ναι λοιπόν, γίνονται ακόμα πραγματικές ροκ συναυλίες!
Στο βίντεο, είναι η δεύτερη φορά που παίζουν το I wanna be your dog, στο τέλος. Στην αρένα, γίνεται Τρωικός Πόλεμος!

Guitar - Peter Nalitch

Το νέο μουσικό σήμα της εκπομπής FightClub στο ΣπορFM. O τύπος και το τραγούδι είναι απλά άπαιχτα.
Απολάυστε τον:



(για όσους δεν ξέρουν την εκπομπή, το προηγούμενο μουσικό τους σήμα ήταν το Ramaya του Afric Simone!)

Θέλω τα σχόλια σας

Είδα και θυμήθηκα (στο μπλογκ των Urban & Trip) αυτή τη φωτό:


Αμέσως έκανα κάποιες συνειρμικές σκέψεις. Πριν τις δημοσιεύσω (το ποστ είναι έτοιμο) είπα να μου πείτε τι σκέψεις & αντιδράσεις σας προκαλεί. Σε λίγες μέρες, θα ανεβάσω και εγώ τις συνειρμικές μου σκέψεις.

Και λίγο γέλιο...

Για όποιον δεν κατάλαβε με την πρώτη για ποιο διάολο λόγο έχει ενδιαφέρον αυτό το βίντεο, ας παρακολουθήσει το σκύλο στο πίσω μέρος!!
Λολ!
(και μην μου την πέσει κανείς οτι γελάω με το κακόμοιρο το σκυλάκι, ε?)

Να ένα μεγάλο πρόβλημα... (Χρόνια Τώρα)

Διαβάζω στο News24/7: Πλήξη στα θρανία:

"Μόνο ένας στους τρεις μαθητές δηλώνει ότι νιώθει ευχαρίστηση κατά τη διάρκεια του μαθήματος, σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, επτά στους δέκα μαθητές δηλώνουν ότι στο νιώθουν κούραση στο σχολείο, έξι στους δέκα πίεση, οι πέντε στους δέκα πλήξη και μόλις το 27% υποστηρίζει ότι παρακολουθεί το μάθημα με ευχαρίστηση.
Οι κυριότεροι λόγοι που επικαλούνται οι μαθητές είναι η ανεπάρκεια των καθηγητών, οι κακές υποδομές στα σχολεία και ο αναχρονιστικός τρόπος εκπαίδευσης που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους."

Και δεν είναι θέμα εκπαίδευσης, είναι θέμα παιδείας. Αν από το σχολείο εθίζεσαι στην πλήξη, αν από τα παιδικά και ειδικά τα εφηβικά σου χρόνια, βαριέσαι, πως να αλλάξεις μεγαλώνοντας; Αν αντί το σχολείο να λειτουργεί ως καταλύτης για να ανοίγεις το μυαλό σου,να σου δίνει ερεθίσματα, λειτουργεί ως αποβλάκωση, πως να σκεφτείς δημιουργικά αργότερα; Όταν η μόνη σκέψη είναι "να προλάβουμε να βγάλουμε την ύλη" (άσχετο πως ποιοτικά).
Και οι μόνες ελπίδες ενός παιδιού, είναι να έχει γονείς που το παροτρύνουν και του δίνουν ερεθίσματα, να "μπλέξει" σε παρέες που ψάχνονται (συνήθως μεγαλυτέρων) ή να του τύχει κάποιος απο τους δυστυχώς ελάχιστους πλέον καθηγητές-δασκάλους, που κάποιες μέρες κλέινουν το βιβλίο με την επίσημη ύλη και ανοίγουν κουβέντα με τους μαθητές τους...

Ένας καλλιτέχνης, ένας σκύλος οι slacktivists και το ιντερνετ... (update1&2-στο τέλος του ποστ)

Ψύχραιμοι συνοδοιπόροι: Αρκούδος, Elikas, Urfuslaag, ChumbaΛοιπόν, από την πρώτη στιγμή που μου ήρθε αυτό το e-mail ήθελα να γράψω ένα ποστ. Με πρόλαβαν, με διαφορά αρκετών ωρών ο arkoudos και ο Elikas. Και ευτυχώς από μια άποψη, γιατί με καλύπτουν σε πολλά και με απαλλάσσουν από ένα μέρος του κόπου. Είναι αλήθεια, ότι έψαξα από την πρώτη φορά που μου ήρθε να το διασταυρώσω, αλλά «έπεφτα» συνέχεια πάνω σε μπλογκς που το αναπαρήγαγαν. Στη συνέχεια, το άκουσα σε ραδιόφωνα (πχ «Στο Κόκκινο») και το διάβασα (αν δεν κάνω λάθος) σε ένα ελληνικό ειδησεογραφικό σάιτ. Έτσι, έτεινα να πιστέψω ότι ισχύει. Κάτι όμως με κράτησε και δεν το προώθησα, δεν υπέγραψα στην e-διαμαρτυρία (κάτι που δεν συνηθίζω, άλλωστε) και κατά συνέπεια δεν έβαλα λινκ στο μπλόγκι μου. Ξεκινώντας να το ψάξω απόψε, λοιπόν, από το google οδηγήθηκα στο ποστ του Elika και από εκεί στον arkoudo. Και διαπίστωσα ότι α) είχαν ήδη κάνει την «βρωμοδουλειά» (thanks, both) και β) η δική μου αντίδραση μοιάζει πολύ με του arkoudou. (συμπλήρωμα: lapouta: Μπλόγκερ δαγκώνει σκύλο)

Άλλος ένας λόγος που ήμουν διστακτικός, ήταν μια «καλλιτεχνική φάρσα» που θυμόμουν από παλαιότερα.

Αυτή με τα «συσκευασμένα κατοικίδια γενετικής μηχανικής», που «είχαν βγει στο εμπόριο».

www.genpets.com

Οι εξηγήσεις εδώ (indymedia) και εδώ (το site του καλλιτέχνη Adam Brandejs). Με λίγα λόγια, ο καλλιτέχνης δημιούργησε τα εικονιζόμενα –γλυπτά- κατοικίδια, δημιούργησε μια εικονική εταιρεία και ένα site της για να τα «πουλήσει». Το είχε «φάει» πολύ κόσμος (με την ευκαιρία, στο άρθρο στο indymedia, από κάτω έχει σχόλια αναγνωστών. Μερικά από αυτά είναι ενδεικτικά του πόσο πολύ προσέχουν τι διαβάζουν μερικοί, αφού στο κομμάτι που κάποιος παραθέτει αρχικά τη φάρσα και μετά την αποκαλύπτει, κάποιοι καταγγέλλουν την εμπορία των κατοικίδιων!!! Ούτε ολόκληρο δεν έκαναν τον κόπο να το διαβάσουν).

Η μορφή του τρέχοντος θέματος και η διάσταση που έχει πάρει αγγίζει πολλές χορδές:
-Τα όρια της τέχνης
-Την ευκολία διάδοσης μιας είδησης (αλλά και) «είδησης»
- Τους τρόπους ευαισθητοποίησης & διαμαρτυρίας και ειδικότερα την ευαισθητοποίηση μέσω ίντερνετ.

Θα ξεκινήσω από το πρώτο:
Η δική μου θέση είναι ότι η τέχνη (όπως και η έκφραση) δεν μπορεί να έχει όρια ή λογοκρισία. Όσο ακραία και αν είναι. Ότι και αν θίγει. Όσο και αν σοκάρει κάποιους. Με μια εξαίρεση, όμως: Την εφαρμογή βίας σε κάποιον, άνθρωπο ή ζώο, χωρίς την συγκατάθεση του. Ή ακόμα, σε κάποιες περιπτώσεις και σε αντικείμενο. Αν δηλαδή εγώ θεωρήσω τέχνη και θέλω να σοκάρω το να καταστρέψω τη Τζοκόντα, πάει να πει ότι έχω δικαίωμα να το πράξω; Μόνο αν η Τζοκόντα μπορούσε να μιλήσει και να μου δώσει τη συγκατάθεση της θα είχα -ίσως κιόλας- δικαίωμα να το κάνω. Και το αυτό ισχύει για το σκύλο. Και όχι, arkoude, δεν συμφωνώ, δεν έχεις δικαίωμα να θυσιάσεις ούτε μια ζωή –με πρόσχημα την τέχνη ή την διαμαρτυρία- για να σώσεις 10, 100, 1000 άλλες. Μπορείς να το κάνεις και εικονικά -έτσι και αλλιώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε πιθανότατα και σε αυτή την περίπτωση ;) ; Ο Vargas μπορούσε να πάρει τον σκύλο, να τον «εκθέσει» (σιγά την εκμετάλευση και την κακοποίηση) και μετά να τον φροντίσει –ΑΝ δεν το έκανε έτσι, δηλαδή.

Το δεύτερο σκέλος, αφορά τη διάδοση ειδήσεων και "ειδήσεων" με τη μέθοδο των αλυσιδωτών e-mails (και γενικότερα μέσω ιντερνετ). Ο Elikas ασχολείται κυρίως και πολύ πετυχημένα με αυτή την πτυχή (μέχρι να τελειώσω την σεντονιάδα μου, έχει ήδη κάνει ένα update –με γλυτώνει από τον κόπο να τα ψάχνω και να τα γράφω και εγώ). Το ίντερνετ έχει το τεράστιο πλεονέκτημα να δίνει την ευκαιρία στον κάθε πικραμένο (καλή ώρα τον γράφοντα) να λέει αυτό που θέλει και να αναδεικνύει θέματα που αλλιώς δεν θα γινόντουσαν ποτέ γνωστά. Το κακό είναι οτί το ίδιο μπορεί να γίνει και με τις φήμες. Το ακόμα μεγαλύτερο κακό είναι οτί ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΙΣ από τους δέκτες δεν μπαίνει στη διαδικασία να διασταυρώσει τις "ειδήσεις" που λαμβάνει και το χειρότερο οτί τελείως αβασάνιστα ΤΟ ΠΡΟΩΘΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΠΕΝΗΝΤΑ. Πάνω σε αυτό, έχει γράψει ένα πολύ καλό κομμάτι ο TechieChan στην Athens Voice, από το οποίο αντιγράφω την τελευταία παράγραφο:
«Και υπάρχουν χιλιάδες μπούρδες στο υπέροχο μέσο που ονομάζεται ίντερνετ. Τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται να αποκτήσει νόημα όταν του αφιερώνουμε 30 δευτερόλεπτα σκέψης. Το ίντερνετ δεν είναι τηλεόραση. Θέλει σκέψη. Προωθήστε ό,τι αξίζει 15 λεπτά ειλικρινούς σκέψης και έρευνας, πετάξτε όλα τα υπόλοιπα.». Με μια δική μου διαφωνία (τι antidrasi θα ήμουν άλλωστε): ΚΑΙ η τηλεόραση θέλει σκέψη. Ο πατέρας μου λέει «από αυτά που ακούς, μην πιστεύεις τίποτα και από αυτά που βλέπεις, πίστευε τα μισα». Και καλά, το να διαδίδεις οτί το blackle.com είναι λιγότερο ενεργοβόρο απο το google.com –μάλλον- δεν κάνει και κακό σε κανένα. Το να προωθείς όμως π.χ. το όνομα του φοιτητή που έκαψε με λάδι τον σκύλο είναι επικινδυνότατο. Πολύ περισσότερο που ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝ είναι όντως αυτό το όνομα (που και να το ήξερες δηλαδή, μαλακία είναι γιατί δεν ξέρεις σε ποιον ανεγκέφαλο θα φτάσει. Το να τον φτύνουν όλοι στο δρόμο πάει και έρχεται, αν κάποιος σκεφτεί οτί του αξίζει να τον κάψει και αυτόν με λάδι και το πράξει, τι γίνεται; Με μια μαλακία τιμωρούμε μια άλλη;)
Επιπρόσθετα, βασικό κριτήριο των περισσοτέρων στην προώθηση τέτοιων «ειδήσεων» είναι όχι η αλήθεια αυτών που γράφουν, αλλά η συμφωνία με το προσωπικό σύστημα αξιών του καθενός. Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο που κυκλοφορούσε πρόσφατα με τίτλο «Γιατί οι ΗΠΑ καίγονται τόσο για την FYROM» όπου περιέγραφε την ύπαρξη της βάσης Camp Bondsteel, όπου ανάμεσα σε άλλες ανακρίβειες, έλεγε οτί η βάση φαίνεται από το διάστημα, όπως το Σινικό Τείχος! Και όταν απάντησα στον απόστολέα και τους συναποδέκτες του μυνήματος με τα αντίστοιχα στοιχεία, χαρακτηρίστηκα προδότης και ανεπιθύμητος!

Το τρίτο σκέλος έχει να κάνει με την «ευαισθητοποίηση» και τον ηλεκτρονικό ακτιβισμό, αλλιώς και «ακτιβισμό της πολυθρόνας» ή slacktivism. Πάνω σε αυτό, πολύ καλο το σχόλιο του Biafra (no7 στο ποστ του arkoudou), το προαναφερόμενο άρθρο του TechieChan, και ένα άρθρο στο snopes.com. Ο arkoudos που ασχολείται κυρίως με αυτή την πτυχή, κάνει και σκληρή αυτοκριτική (παραείναι σκληρός με τον εαυτό του όμως).
Η δική μου άποψη είναι πως: δεν είναι κακό να διαδίδεις κάτι –αληθινό εννοείται- μέσω ίντερνετ για να ευαισθητοποιήσεις κόσμο. Το ίδιο δεν κάνουν εννίότε τα μπλογκια? Το κακό είναι να μένεις σε αυτό (εκτός αν είσαι ο arkoudos, που σε διαβάζει η μισή και βάλε ιντερνετικη ελλάδα, οπότε συμβάλεις και έτσι :)). ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΘΕΣΗ. Δεν αρκεί να υπογράψεις σε ένα σάιτ στο ίντερνετ τη διαφωνία σου. Και όχι μόνο δεν αρκεί. Στον βαθμό που καθησυχάζει-εξαγοράζει τη συνείδηση σου, γιατί «ε, αυτό μπορώ, αυτό κάνω, δεν μπορώ, έχω δουλειές, τα δικά μου προβλήματα» κλπ κλπ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟ. Γιατί σε κάνει να πιστεύεις οτί είσαι ευαισθητοποιημένος. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ. Ίσως και να είσαι χειρότερος από αυτον που δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί εσύ ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτί κάτι κάνεις.
(η πρώτη μορφή του mail που μου ήρθε ήταν παρακλητική..."θα σας πάρει μόνο δυο λεπτά"-ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ)
Η κινητοποίηση για την Nazanin πχ πέτυχε. Αλλά δεν πέτυχε λόγω μόνο των ηλεκτρονικών υπογραφών. Πέτυχε λόγω των πιέσεων σε πολλά επίπεδα. Θες να ευαισθητοποιηθείς; Κάντο καθημερινότητα σου. Η ευαισθητοποίηση και η αντίδραση στα κακώς κείμενα, ξεκινάει από τα μικρά καθημερινά πράγματα. Του καθενός μας.
Σε ενδιαφέρουν τα αδέσποτα; Ναι, ε; Για αυτό υπέγραψες το petition και βρίζεις τον vargas στο μπλογκι σου. Κάθε πότε όμως βγάζεις χώρια τα αποφάγια σου και τα αφήνεις σε ένα χαρτί κάπου για να φάνε (το εύκολο); Πότε είδες ένα άρρωστο ζώο στο δρόμο και το μάζεψες να το πας στο γιατρό (πιο δύσκολο); Πότε πήγες σε ένα άστεγο ένα πιάτο φαΐ; Ή, όταν σου ζήτησε λεφτά και δεν έδωσες (σωστή στάση) του πρότεινες να τον πάς, στο κοντινότερο σαντουϊτσάδικο ρε αδερφέ, να του πάρεις κάτι να φάει; Δεν ισχυρίζομαι οτί αυτά λύνουν κανένα πρόβλημα, έτσι; Θέλει μεγαλύτερη, επίπονη και συστηματική προσπάθεια. Άλλα είναι ένα βήμα. Το επόμενο, θα είναι να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις αν υπάρχει και άλλος άστεγος στη γειτονιά σου. Το μέθεπομενο να του πας ρούχα. Το τέταρτο, να το πεις και σε ένα δυο φίλους σου. Και πάει λέγοντας. Μέχρι να απαιτήσεις από τον Δήμο να φτιάξει μια δομή για τα αδέσποτα ζώα ή τους αστέγους. Ή ακόμα καλύτερα, να την φτιάξεις εσύ με τους φίλους σου.

Δεν τα γράφω αυτά για να "τα χώσω". Μακριά από μένα ο πρώτος λίθος (και ο δεύτερος, και ο τρίτος, και ο νιοστός). Τα γράφω για σκέψη και αυτοκριτική. Του καθενός μας.

Και για το τέλος, ένα (απλό & συγκλονιστικό για μένα) κομμάτι που περιγράφει την επίδραση της καθημερινής μας δραστηριότητας στη δυστυχία των άλλων. Και αυτό απο την Athens Voice (καμμιά φορά, κρύβει και διαμάντια):

(παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα - το πλήρες στο λίνκ).

MΙΑ ΜΕΡΑ ΟΠΩΣ ΟΛΕΣ...Tου ΠΕΤΡΟΥ ΧΑΣΑΝΑΚΟΥ - 08.02.2007

7.50 π.μ. O Π. ξυπνάει και ανάβει το θερμοσίφωνα. Προσπαθώντας να διώξει από το κεφάλι του ένα μπαγιάτικο hangover, ετοιμάζεται να φτιάξει τον πρώτο καφέ της ημέρας.
Στην Oνδούρα, η οικογένεια του Xοσέ έχει αναγκαστεί να περιορίσει δραστικά τα γεύματά της τελευταία. O ίδιος ο Xοσέ έχει φρικτούς πόνους στη μέση, αλλά δεν έχει χρήματα για να πάει στο γιατρό - έτσι κι αλλιώς, δεν θα μπορούσε να πληρώσει τα φάρμακα. H πολυεθνική εταιρεία που αγοράζει τον καφέ της φυτείας όπου δουλεύει ο Xοσέ προσφέρει όλο και χαμηλότερες τιμές, κι αυτό σημαίνει όλο και χαμηλότερα μεροκάματα. Aλλά οι μέτοχοι της εταιρείας είναι πολύ ευχαριστημένοι: φέτος το περιθώριο κέρδους της ανέβηκε στο αξιοθαύμαστο 26%.

8.30 π.μ. O Π. είναι στην τελική ευθεία της προετοιμασίας για τη δουλειά. Xαμογελάει, γιατί σήμερα θα φορέσει για πρώτη φορά εκείνο το φοβερό πουκαμισάκι που βρήκε στις εκπτώσεις.
H Nong, στην Tαϊλάνδη, είναι έγκυος 7 μηνών, αλλά δουλεύει ασταμάτητα 10 ώρες κάθε μέρα. Tο αφεντικό της δεν την αφήνει να κάνει διάλειμμα ούτε για να πάει στην τουαλέτα. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς: οι παραγγελίες για ρούχα είναι πολλές, και οι μεγάλοι πελάτες απαιτούν όλο και πιο εξοντωτικούς χρόνους. Όπως δήλωσε και ο εκπρόσωπος ενός από αυτούς: «Tα καταστήματά μας πρέπει να προσφέρουν πάντα νέες, ανανεωμένες προτάσεις στο κοινό. Kαι κάνουμε τα πάντα για να πετύχουμε αυτό το στόχο».

ΥΓ. Τελικά βγήκε τεράστιο. Συγχωρέστε με για την μεγάλη ιντερνετογραφία (πολλά λινκς), αλλά πιστεύω οτί θα έχετε πολυ πιο ολοκληρωμένη εικόνα κοιτάζοντας και αυτά, αν και το νόημα υπάρχει).

(update1): i) Σήμερα, ο Χρ.Μιχαηλίδης αναπαράγει το θέμα στην Ελευθεροτυπία. Αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Δεν προσκομίζει ούτε ένα στοιχείο περισσότερο από ότι στα μπλογκς. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος την έχει ξαναπατήσει, αναδημοσιέυοντας ανακριβής πληροφορίες που κυκλοφορούν με e-mail.
ii) Έψαξα λίγο παραπάνω στο διαδίκτυο σήμερα, βλέποντας οτί η διαφωνία ανάβει σε αρκούδο και ελίκα. Λοιπόν, όπου και να κοίταξα ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΕΝΑ ΛΙΝΚ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ. Το μόνο που βρίσκω και δεν έχει να κάνει με μπλογκ, είναι το δημοσίευμα της nacion και ένα δημοσίευμα του dailykos.com, (το οποίο με την ευκαιρία, ξεκίνησε ως μπλογκ και έχει εξελιχθεί σε δημοσιογραφικό σάιτ -καμμιά σχέση με pree-gr) με πηγή την ...nacion.
Πολλοί αναφέρουν οτί ο Vargas έκανε δήλωση στο myspace του. Μαντέψτε: δεν βγαίνει Myspace σε κανένα από τα τρία ονόματα (και κανένας δεν έχει λινκ, έστω και ανενεργό, για αυτές τις δηλώσεις).
iii) Βρήκα σε ένα μπλογκ διαμαρτυρίας αυτό:Συμφωνώ απόλυτα και θα το βάλω και μπανερ. Αλλά δεν ξέρω αν ισχύει σε αυτή την περίπτωση.
iv) ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ: Όποια και αν είναι τελικά η αλήθεια, είτε ο "καλλιτέχνης" είτε ο "φαρσέρ", ΕΧΕΙ ΠΕΤΥΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟ. ΣΥΖΗΤΑΜΕ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΜΥΑΛΑ, ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ.

UPDATE2: Καλή κουβέντα έχει ανοίξει και εδώ(ArtAttack). Απο εκεί φαίνεται και ένα λινκ στο blog του τύπου. Όποιος ξέρει ισπάνικά, ας βοηθήσει (apos, ακούς?).

Ενοχλητικοί Γερμανοί

Εκνευρίστηκα βραδιάτικα. Ωραίο άθλημα το ποδόσφαιρο, αλλά ώρες ώρες σου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι.
Χετάφε-Μπάγερν 3-3 στην παράταση, με ισοφάριση και πρόκριση για τους Γερμανούς στο 120' και ενώ η Χετάφε είναι με 10 παίκτες από το πρώτο ημίχρονο. ΓΜΤΠΤΝΜΓΜ.

Διάλειμμα για Φαϊ στο γραφείο...

Ή αλλιώς, κάπως έτσι ξεκίνησα το blogging...

ego:: διάλειμμα για φαι
nanta: μη φας βαριά όμως, Άνοιξη γαρ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ego:: τορτίγια με κοτόπουλο και σαλάτα εποχής από πίτσα φαν, -40% στους χώρους εργασίας
ego:: μόλις 6€, πάρε κόσμε
nanta: κοτόπουλο, αναγκαίο κακό..................................................
ego:: γιατί αναγκαίο και γιατί κακό?
nanta: κακό γιατί δεν είναι εύγεστο το πουλερικόν
nanta: και αναγκαίο γιατί πρέπει να τρωμε άσπρο κρέας
nanta: και είσαι και _____________ πανάθεμα σε........................
ego:: 1) _______________, όχι διατροφολόγος
ego:: 2) μια χαρά γεύση έχει το πουλερικόν για μένα
ego:: 3) το άσπρο κρέας είναι προτιμητεό από το κόκκινο, αλλά όχι και αναγκαίο
nanta: και 4?
ego:: 4 φανταστικοί
ego:: θύρα 4
ego:: 4 ιππότες της αποκάλυψης
nanta: και 3 πουλάκια κάθονται
ego:: 4 έριξε η ΑΕΚ στο γαύρο
ego:: και πλέκουνε πουλόβερ
nanta: και μετά, και μετά?
ego:: και 3 λαλούν και 2 χορεύουν
ego:: μετά κάνουν παρτούζα
ego:: άνοιξη γαρ
nanta: έχεις μυαλό κοκκόρου
nanta: ελπίζω να μη σου κάτσε καμιά φτερούγα στο λαιμό..............
nanta: και το χω και τύψεις.....................
ego:: εδώ είμαι, μη χαίρεσαι
ego:: κακός κόκκορας ψόφο δεν έχει
nanta: δε χαίρομαι, αντίθετα
nanta: δεν θέλω να σου κάτσει το πτηνόν
nanta: πουθενά
ego:: γράφε, γράφε, και θα σου κάνω μια έκπληξη μετά
nanta: θα με εκπλήξεις ευχάριστα τουλάχιστον?
ego:: εξαρτάται πωε θα το δείς...
nanta: υπάρχει δλδ περίπτωση να θέλω σου σπάσω την κεφάλα?
ego:: να ξέρεις πως αυτή η συζήτηση υποκλέπτεται...
nanta: από και προς ποιον?
ego:: από μένα
ego:: το προς ποιον, μετά
nanta: έπρεπε να το είχα καταλάβει ότι δεν αραβοφέρνεις τελικά
ego:: ??????????
nanta: αλλά κάτι από Πακιστάν μεριά παίζει με την πάρτη σου
ego::

Όρεξη να έχει κανείς να γράφει...(completed)

Το σημερινό κεντρικό της Ελευθεροτυπίας για το ντόπινγκ στην άρση βαρών, έχει πολύ υλικό για γράψιμο (τι γράψιμο, ξέσκισμα!!)
Εδώ όλα τα σχετικά της "Ε".

Στο πρώτο κομμάτι (Πάλι μέτρα κι ευχές-Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ)
"Κι επειδή τόσα χρόνια έχουμε χορτάσει από λόγια, είναι βέβαιο πως η κοινή γνώμη περιμένει πλέον, ύστερα από το πρωτοφανές σοκ με την άρση βαρών, να δει και πράξεις..."
Σιγά το πρωτοφανές σοκ!! Και η κοινή γνώμη δεν περιμένει τίποτα...
Τα μέτρα: 1) Σύσταση επιτροπής -είναι γνωστή η φράση "όταν δεν θες να κάνεις κάτι, σύστησε μια επιτροπή"
2)Ισχυροποίηση του ΕΣΚΑΝ, δηλαδή, αυτού που έκανε έλεγχο μια βδομάδα πριν τη διεθνή ομοσπονδία και τους βρήκε καθαρούς
3)Αυστηροποίηση των ποινών -καλά, ας θελήσουν να τους πιάνουν πρώτα
4)Επανεξέταση των κινήτρων προς τους αθλητές αυτό είναι πιο σοβαρό, αλλά τα κίνητρα της πολιτείας δεν είναι τα μόνα οφέλη που έχουν οι αθλητές...

Το δεύτερο κομμάτι (Οι ευθύνες πήγαν στην... Κίνα!-Του ΑΝΔΡΕΑ ΜΠΕΤΣΗ)
Καλά, αυτό ήταν να είναι ποστ από μόνο του:
Νόμιζα οτί μετά την γελοία υπόθεση με το ατύχημα με την μοτοσυκλέτα των Κεντέρη-Θάνου τα είχα δει όλα. Τελικά, όντως, οι Έλληνες είμαστε αξεπέραστοι!!!
Αυτή η δικαιολογία με ένα mail από κάποια Σου-λη οτί μια νέα συνάδελφος έκανε λάθος στην παραγωγή του σκευάσματος είναι για να γελάει και το παρδαλό κατσίκι!!!
Και το κορυφαίο:

«Αν συνεχίσω, θα πρέπει να παίρνω φάρμακα...»

Τη μαρτυρία του γιου του, ότι γινόταν χρήση φαρμάκων από κάποιους από νεαρή ηλικία προκειμένου να κάνουν πρωταθλητισμό, επικαλέστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου ώστε να τονίσει την ανάγκη για μια «νέα σχέση της νεολαίας με τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό», με αφορμή το σκάνδαλο ντόπινγκ στην αρση βαρών. (Διαβάστε και τη συνέχεια).

Εδώ, τρελαινόμαστε τελείως: Δηλαδή, ο γιος του ΓΑΠ του κάνει τέτοια καταγγελία και ο ΓΑΠ δεν έχει σηκώσει το σύμπαν να βρει τι γίνεται και να χώσει κόσμο στην ψειρού, αλλά του χτύπησε τον ώμο και του είπε κάτι σαν: "Δίκιο έχεις παιδί μου, που να μπλέκεις, ασχολήσου με την πολιτική καλύτερα." Και ο ΓΑΠ το φέρνει σαν παράδειγμα της εμπειρίας του για το θέμα και το ομολογεί (οτί δεν έκανε τίποτα)!!! Ήμαρτον ρε, που θα έλεγε και ο Γεωργίου!!!!!! (Αλήθεια, όταν ο γιος ΓΑΠ ήταν 16, ο ΓΑΠ ήταν κυβέρνηση ή αντιπολίτευση?).


Στο μέλλον, θα γράψω κάτι και για τους φωνάσκοντες επικριτές, τύπου Χελάκη...

To ΛΑΟΣ ζητάει αυτονόμηση της Μακεδονίας...

Διαβάζοντας στο ίντερνετ, έχω τη συνήθεια να έχω ανοιχτό ραδιόφωνο ή τηλεόραση (ή και τα δύο). Έτσι, τώρα "ακούω" την "Ανατροπή" του γίγαντα Πρετεντέρη (βίτσια είναι αυτά).
Μέσα στο χαμό, ακούω τον γνωστό Λαοτιανό Βελόπουλο να αναρωτιέται:
"-Δηλαδή, αν το κρατίδιο στα βόρεια ονομαστεί Μακεδονία, οι κάτοικοι της Ελληνικής Μακεδονίας πως θα λέγονται;" και να αποκρούει την απάντηση (του Πάγκαλου, νομίζω) "Έλληνες Μακεδόνες".
Συμπεραίνεται λοιπόν οτί ο Βελόπουλος θεωρεί οτι οι κάτοικοι του συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου, είναι πρώτα Μακεδόνες και μετά Έλληνες. Άντε, με το καλό λοιπόν να ζητήσουν και αυτονόμηση!!
Ο Βελόπουλος αμέσως μετά ζήτησε από τον Κουναλάκη να του μιλάει καλύτερα, γιατί αυτός είναι βουλευτής ενω ο Κουναλάκης όχι. Και μετά στραβώνουν όταν τους λένε φασίστες και ρατσιστές...

Έλα ρε! Δεν το πιστέυω!

Ντοπέ 11 αρσιβαρίστες
Ντοπαρισμένοι βρέθηκαν 11 αθλητές και αθλήτριες της Εθνικής Ομάδας Άρσης Βαρών, που συμμετείχαν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας. Επιβεβαιώνει με ανακοίνωσή της η Ελληνική Ομοσπονδία. Κίνδυνος αποκλεισμού και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου σε περίπτωση που και το δεύτερο δείγμα είναι θετικό. Την παραίτησή του υπέβαλλε ο ομοσπονδιακός προπονητής Χρήστος Ιακώβου.
(από http://www.left.gr/)
Ακόμα:
Ντόπα από κουτόχορτο by apos

Γίνονται τέτοια πράγματα??? Τσ τσ τσ τσ!!!