Πλίνθοι και κέραμοι

Μιας και έχω καιρό να γράψω, θα γράψω διάφορα σκόρπια που όλο περνάνε από το κεφάλι μου αλλά δεν μένουν (κάνει ρεύμα εκεί μέσα).

Όχι, δεν με έχει πιάσει το καλοκαίρι (δυστυχώς), απλά έχω χάσει το τόπι (γενικώς).

Που είναι το τόπι, οέο?

Περί απαγόρευσης καπνίσματος:

Είμαι μανιώδης καπνιστής, έχω φτάσει κατά καιρούς να καπνίζω ένα πακέτο καπνό 50ρι σε μια μέρα -και τα καπνίζω και χωρίς φίλτρο. Παρόλ' αυτά, συμφωνώ με την απαγόρευση σε κλειστούς δημόσιους χώρους. Όχι στην λογική του "βλάπτει την υγεία των παθητικών καπνιστών" αλλά στη λογική ότι είναι ενοχλητικό για όποιον δεν καπνίζει. Και από τη στιγμή που το δικαίωμα μου καταπατάει το δικαίωμα του άλλου, οφείλω να το σεβαστώ. Και εφ' όσον σε χώρους με πολύ κόσμο δεν παίζει θέμα συνεννόησης (συγγνώμη, θα σας πείραζε αν καπνίσω? -τράβα συννενοήσου σε ένα μπαρ), τέλος.
Μην ακούσω τις πίπες που ακούω για "το δικαίωμα του καπνιστή" και κολοκύθια τούμπανα. Οκ, μπορεί να γίνεται για άλλους λόγους από αυτούς που προβάλλονται (προστασία υγείας και πίτσες μπλε) αλλά από τη στιγμή που είναι ενοχλητικό τέλος.
Γιατί αλλιώς, να αρχίσουμε καμπάνια για το δικαίωμα στο κλάσιμο στον δημόσιο χώρο, το δικαίωμα στην ιδρωτίλα, το δικαίωμα στη βρομερή ανάσα. Τι να κάνουμε ρε σύντροφοι καπνιστές, κάποιους τους ενοχλεί. Όσο δεν γίνονται Ταλιμπάν της αντικαπνιστικής, οφείλω να τους σεβαστώ.
Θα είχα ζήτημα άμα το απαγόρευαν γενικώς -όπως έχω ζήτημα με την ποινικοποίηση της κάνναβης-στη λογική ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει στον εαυτό του, αρκεί να μην ενοχλεί τον διπλανό του.
Αν θέλει κάτι να κριτικάρει κανείς σε αυτό το μέτρο, ας κριτικάρει την εισπρακτική λογική του προστίμου, ή τα ημίμετρα με τα καζίνο που επιτρέπεται ή τα "καταστήματα με έγχορδες ορχήστρες" (ΕΕΕΕΤΣΙΙΙ) όπου θα έχουν διαχωριστικό τοίχο 2 μέτρων (όποιος έχει δει ντουμάνι κάτω από τα δύο μέτρα, του κάθομαι!).

Legalize it ρεεεεεε!

Περί φασιστών και ρατσιστών:

Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκατά έχουν (ή δεν έχουν, γιατί είναι άδειο) στο κεφάλι τους.
Έβλεπα τις προάλλες κάπου τη φωτογραφία από τα γεγονότα στο Εφετείο (στα οποία ήμουν παρών, για όσους δεν ξέρουν ή δε θυμούνται)

και προσπαθώ να καταλάβω: Ποια δύναμη μπορεί να ωθήσει έναν άνθρωπο να αρματωθεί, να φορέσει κράνη και να προσπαθεί να καβαλήσει κάγκελα για να πάει να βλάψει έναν άνθρωπο? (οκ, και ο Κούγιας που πήδαγε κάγκελα για να μπει στο ALTER, στην ίδια κατηγορία ανήκει). Πόσο μάλλον, όταν δεν τον ξέρεις καν προσωπικά. Τι μπορεί να έχεις μέσα στην ψυχή και το κεφάλι σου για να θες να το κάνεις αυτό?
Ειλικρινά, το έβλεπα και ερχόμουν στη θέση τους: Τους έβλεπα συγκεντρωμένους στην Ομόνοια, τους είδα απέναντι μου, πίσω από αυτά τα κάγκελα. Όχι όμως ρε, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό η σκέψη να τους επιτεθώ. Και όταν έκαναν την επίθεση, από το στενό, το να πάρω και να πετάξω πέτρα ήταν η δεύτερη σκέψη μου, η οποία και έγινε πράξη όταν είδα ότι άλλοι άνθρωποι κινδύνευαν. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να υποχωρήσουμε προς τα μέσα, για να μη μας φτάνουν.
Τους θεωρώ ηλίθιους, ανεγκέφαλους, ανέραστους, κομπλεξικούς με ψυχολογικά προβλήματα. Αλλά με τίποτα δεν μου βγαίνει να τους επιτεθώ. Δεν μπορώ ρε αδερφέ, δεν υπάρχει στο είναι μου.
(δεν μιλάμε εννοείται για καταστάσεις άμυνας, οκ? Το άλλο μάγουλο, ψάξτε κάνα Χριστό να το γυρίσει).

Και ακόμα, δεν μπορώ να καταλάβω με τι μυαλό (φασιστάκια, κλικ!) μπορεί να αφήνει κανείς ένα τέτοιο σχόλιο (αυτό και το αμέσως από κάτω).

Καταστολή, ΜΑΤ και φασίστες:

Εδώ δεν χρειάζεται να γράψω και πολλά, οι ειδήσεις τα λένε από μόνες τους:

Έκρυθμη η κατάσταση στο Γραμματικό
Μολότοφ από την πλευρά των ΜΑΤ
Απλούστατα, η δεύτερη είδηση απαντάει σε πολλά σε σχέση με το ποιος ο πραγματικός ρόλος και οι φιλίες της αστυνομίας, ακόμα και στον πιο στραβό. Δείτε καλά την φωτογραφία, μεγεθυμένη. Φασιστάκια, έχετε τίποτα να πείτε τώρα για το ποιοι είναι οι τραμπούκοι και οι τσάτσοι της αστυνομίας και του κράτους?

Και κάτι πιο ευχάριστο:

Το ΠΣΚ που μας πέρασε, έγινε το 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Να τα χιλιάσει. Ή μάλλον, να φτάσει το πολύ μέχρι το 20ο, και απο εκεί και πέρα να είναι περιττή η διεξαγωγή του!
Χρώματα και αρώματα, μουσικές, φαγητό και κυρίως ο κόσμος! Τι υπέροχη μάζωξη!
Προσωπικά, θα προτιμούσα να το τιμούσαν ακόμα περισσότεροι μετανάστες αλλά και κόσμος που δεν ανήκει σε αυτό που λέμε "ευρύτερο χώρο" για να γνωρίσει και να γνωριστεί.
Πολλά πολλά συγχαρητήρια σε όσους έτρεξαν για τη διοργάνωση του, ήταν ΜΑΚΡΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ που έχω ζήσει.
Χαρακτηριστικό, ότι δεν συνέβαινε αυτό που συνέβαινε σε παλαιότερα φεστιβάλ. Να ξεχειλίζουν οι σακκούλες για τα σκουπίδια και να μένουν εκεί ώρα μέχρι να αλλαχθούν. Τρεις μέρες ήμουν εκεί, δεν είδα υπερχειλισμένη σακκούλα. ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ.
(την Παρασκευή το βράδυ, το μάτι μου πήρε την Ελθήνα Αγγελοπούλου, δημ.συμβουλο της Ανοιχτής Πόλης, να μαζεύει τα σκουπίδια από τα τραπεζάκια. Άμα ήταν έτσι όχι οι δημοτικοί σύμβουλοι αλλά και οι πολίτες μας, θα ήταν ο κόσμος μας πολύ καλύτερος. Η ουρά μου μέσα, γιατί πέρα από το ότι δεν άφηνα τα δικά μου σκουπίδια στα τραπεζάκια, δεν άπλωσα το χέρι μου να μαζέψω τίποτε άλλο. Και του χρόνου, θα θέλω πάλι να στηθεί το φεστιβάλ και να το απολάυσω. Από ποια χέρια? Όλο κάποιον άλλο περιμένουμε να τα κάνει).

Για φινάλε, βιντεάκια, απο του antidrasex τα χεράκια, από τις συναυλίες του φεστιβάλ:







Και τέλος τέλος, μιας από τα αγαπημένα μου χόμπυ είναι τα κόμικς, ρίχτε μια ματιά εδώ.
On line, free, ελληνικό κόμικ, διαβάζεται καθώς θα γράφεται και θα ανεβαίνει σελίδα σελίδα:

(κάντε κλικ στην εικόνα ντε!)

(εδώ, επιτέλους φτάσατε στο τέλος του...

...τρίδιπλου σεντονιού!)