Εκλογικό Αδιέξοδο

Μέχρι τώρα αυτές οι εκλογές που έρχονται, με έφερναν σε μεγάλο προβληματισμό και αδιέξοδο.
Τι σκατά να ψηφίσω τώρα?

Είχα γράψει την θέση μου, περί συμμετοχής και όχι αποχής πριν από τις Ευρωεκλογές, καθώς και τις επιλογές μου (Εκλογές, Αποχή, Συμμετοχή, Πρόβατα, Κατσίκια και το λουρί της μάνας).

Στα σχόλια εκείνου του ποστ, υπήρξαν πολλές ενδιαφέρουσες αντίθετες με τη δική μου απόψεις στις οποίες δεν προλάβαινα τότε να ανταπαντήσω (και συγγνώμη για όσους έκαναν τον κόπο).
Οι εξελίξεις στην αριστερά (ορθότερα, στον ΣΥΡΙΖΑ) δικαίωναν σε πολλά τους "αντιφρονούντες" σχολιαστές μου. Κάτι που έγραψα και εγώ σε επόμενο ποστ μου (Αλεξοαλεκολιες). Και η συνέχεια όλο το καλοκαίρι, ενίσχυε την άποψη που εξέφραζα σε εκείνο το ποστ. Αηδία. Χάλι μαύρο. Και όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και τώρα, που έχουν προκυρηχτεί εκλογές οι "Ριζοσπαστικοί Αριστεροί" παίζουν τις κουμπάρες!

"Να είναι αρχηγός ο Τσίπρας"
"Όχι, να μην είναι"
"Και ποιος να είναι?"
"Να είναι ο Αλαβάνος"
"Και γιατί ο Αλαβάνος"
"Ε τότε ποιος?"
"Να είναι ο Μπανιάς"
"Και γιατί να είναι ο Μπανιάς?"
"Και ποιος να είναι τότε?"
"Να είναι ο Ρούντι" (σ.αντιδρασέξ, ο Ρινάλντι, οχι το Ελαφάκι).
"......."
ΧΕΣΕ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ!

(Διαβάστε και τα δύο ποστ από την Καλύβα Ψηλά στο Βουνό του Παππούλη και του Θανάσημου, τα οποία και με εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό.)

Αδιέξοδο λοιπόν!

Οκ, μέχρι τώρα, από τότε που εγκατέλειψα την αποχή, ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ (3 φορές δλδ):
Μια για την ενότητα της Αριστεράς (την πρώτη), δύο για το ψαλίδισμα των ποσοστών του δικομματισμού.
Και τώρα? Τώρα τι?

Οκ, να συμμετέχω και να ψηφίσω. Τι όμως ρε γαμώτο?
Όταν αυτοί που "στήριξα" με απογοητέυουν τόσο οικτρά?
Όταν βλέπω τις "συνιστώσες" στην τούρλα του Σαββάτου να λένε "όχι, δεν θα είναι αρχηγός ο αρχηγός του ΣΥΝ" και τον ΣΥΝ να στυλώνει τα πόδια και να λέει "ή ο δικός μας ή τίποτα" και "εμείς είμαστε τον έχουμε πιο μεγάλο και το δικό μας πρέπει να περάσει" (τον πολιτικό σχηματισμό βρε ανόητα, τι σκεφτήκατε?).

Μαυρίλα. Τις προηγούμενες μέρες σκεφτόμουν πολλά που θα ήθελα να γράψω, για αυτή μου την απογοήτευση, αυτή την αηδία που ένιωθα. Κανένα κουράγιο όμως, μόλις έχω γυρίσει και από διακοπές, να πάνε να γαμηθούνε όλοι έλεγα, θα δούμε μέχρι την ώρα της κάλπης.
Πάντως, σκεφτόμουν από αποχή (ναι, ακόμα και αυτό!) εως Κάτμαν.
Ή ακόμα, σκεφτόμουν να ψηφίσω Όμερ Σιμπσον!

Ή ακόμα και Al Bundy, γιατί όχι?

(Η συνέχεια με την ανταπόκριση στο αμέσως επόμενο ποστ, σε λίγη ώρα - βγήκε ήδη σεντόνι)