Καιρό έχω να ποστάρω και να το ευχαριστηθώ μέχρι μέσα. Κάτι η δουλειά, κάτι τα προσωπικά μου (που βαίνουν καλώς) κάτι οι ατελείωτες ιντερνετομαλακιζόμενες ώρες, δεν μου έβγαινε τον τελευταίο καιρό. Απόψε όμως έχω πάλι όρεξη. Για να δούμε τι θα δούμε.
Θέματα, που θα ήθελα να ασχοληθώ είχαμε αρκετά.
-Μπατσοκρατία στα Εξάρχεια
-Νέα Κυβέρνηση
-Μετεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ
...και άλλα...
-Μπατσοκρατία στα Εξάρχεια--> βαρέθηκα να αναλύω τα αυτονόητα για τους μπάτσους. Το έκαναν αρκετοί άλλοι, έτσι και αλλιώς.
-Νέα Κυβέρνηση--> ουφ, έχουμε καιρό με αυτούς. Άσε τους και λίγο χρόνο και χώρο (όχι, δεν υπάρχει περίοδος χάριτος).
-Μετεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ-->πριτς, εδώ κάνουν την κορόιδα οι ίδιοι, ασε να ξεκουραστώ και εγώ, άσε που έχω φάει την ταμπέλα του ΣΥΡΙΖΑίου...
Θα πιάσω λοιπόν τα STAGE.
(και κάπου εδώ οι περισσότεροι πατάτε "κλείσιμο καρτελας" ή το "Back" του browser).
Εδώ είστε ακόμα? Καλά να πάθετε!
Ως τι υποτίθεται ότι ξεκίνησαν τα STAGE?
Ως "προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας". Ωραίος τίτλος και ωραίος σκοπός.
Κοινώς, ως ένας τρόπος να δωθούν κίνητρα, παροχές αν το θέλεις κανείς, σε εργοδότες, να πάρουν ως υπαλλήλους χωρίς πείρα άτομα, ώστε να αποκτήσουν μια κάποια εργασιακή εμπειρία.
Τα κίνητρα αυτά, ήταν χαμηλότερος μισθός, απαλλαγή από ασφάλιση και μικρή χρονική δέσμευση του εργοδότη με τον εργαζόμενο. Και ο εργαζόμενος, θα έβγαζε ένα χαρτζηλίκι για ένα διάστημα και θα είχε και μια εμπειρία να βάλει στο CV του (βιογραφικό, όπως το λέμε στη Δραπετσώνα).
Δεν ήταν και κάτι εντελώς καινούριο. Όσοι έχουν περάσει από ΤΕΙ ξέρουν ότι για να πάρεις πτυχίο, πρέπει να κάνεις και ένα εξάμηνο πρακτικής άσκησης, κατά το οποίο πληρώνεσαι το 80% το ανειδίκευτου εργάτη, εκ των οποίων τα μισά τα βάζει ο εργοδότης και τα άλλα μισά ο ΟΑΕΔ, ενώ ασφάλιση δεν υπάρχει πέρα από το ελάχιστο που είναι για "εργατικά ατυχήματα". Το ίδιο πράγμα δλδ, σκέφτηκαν να το επεκτείνουν και σε πτυχιούχους -ή μη.
Ας είμαστε λίγο ρεαλιστές, δεν είναι κάτι τελείως άχρηστο και για πέταμα η ιδέα των Stage.
Όταν στις περισσότερες αγγελίες για δουλειά σου λένε "με 2 πτυχία, ως 30 ετών, με εργασιακή εμπειρία" (και για τους άντρες και "εκπληρωμένες στρατιωτικές υποχρεώσεις"). Κάτσε ρε μπάρμπα, πότε να προλάβω να τα έχω όλα αυτά? Και άντε, ήμουν έξυπνος, γρήγορος (και φύτουλας θα προσέθετα εγώ) και τα τελείωσα όλα με τη μία, σχολή, μαστέρια, διδακτορικά, τζάτζαλα, μάτζαλα. Αν ΟΛΟΙ ζητάτε εργασιακή εμπειρία, ΕΓΩ πως θα την αποκτήσω αυτή τη ρημάδα?
Άρα, μπορεί κανείς να πει ότι σαν σύλληψη μάλλον δεν είναι και τόσο κακή ιδέα, ε?
Γιατί λοιπόν όλος αυτός ο χαμός με τα ΣΤΑΖ, σε σημείο να ορύεται ο Τσίπρας, να κανονίζει λίγο πριν την αποχώρηση του από τον ΟΑΕΔ μερικές χιλιάδες τέτοια ο διευθυντής του, να τα καταργεί το ΠΑΣΟΚ και να βρίζει (καλά, αυτό δεν είναι και είδηση) ο Πάγκαλος?
Γιατί ως συνήθως σε αυτή τη χώρα, βρήκαμε μια πατέντα και την ξεχειλώσαμε όχι όσο έπαιρνε, αλλά ακόμα παραπέρα. Το συνουσιάσαμε και απεβίωσε, που θα έλεγε και η γιαγιά μου. Και τα άπειρα (χωρίς πείρα) άτομα για τα οποία ήταν το πρόγραμμα έγινα άπειρα σε αριθμό και σε φορές προσλήψεων.
Δεν υπήρξε (ή και αν υπήρξε, καταστρατηγήθηκε αγρίως) κανένας περιορισμός ή αποκλεισμός. Έτσι, οι εργοδόται του ιδιωτικού τομέα, βρήκαν ένα φτηνό τρόπο να έχουν χέρια και μυαλά και να πέρνουν εργαζόμενους αφειδώς φτηνά και του δημόσιου να κάνουν ρουσφετάκια και χάρες παρακάμπτωντας ΑΣΕΠ και διαγωνισμούς ή επίσης, να στελεχώνουν φτηνά τους οργανισμούς και να μένουν λεφτά για φιέστες και μίζες.
Και έρχεται το ΠΑΣΟΚ, μετά και τις πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του ΣΥΡΙΖΑ τω ΣΥΡΙΖΙ, χαχα, γελάσαμε πάλι) και λέει "κατάργηση στο δημόσιο τομέα για να πάψουν τα κομματικά νταραβέρια". Και να παραμείνουν μόνο στον ιδιωτικό. Πονάει δόντι, κόψει κεφάλι.
Θα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί αυτό το σύστημα όμως? Και αν ναι, υπάρχει τρόπος να λειτουργήσει πραγματικά θετικά?
Στην πρώτη ερώτηση, λέω ναι, γιατί είναι ένας τρόπος να αποκτήσει κανείς εμπειρία και να παρακάμψει το μειονέκτημα της ανυπαρξίας της εργασιακής εμπειρίας.
Και στη δεύτερη λέω ναι, με δικλίδες ασφαλείας.
Ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές?
Οι πρώτες δικλίδες πρέπει να αφορούν στους εργοδότες.
-Για να πάρει κάποιος εργόδότης εργαζόμενο με STAGE θα πρέπει κατ'αρχήν, αν έχει πάνω από έναν αριθμό εργαζομένων (π.χ.20), να έχει τουλάχιστον έναν μόνιμο εργαζόμενο σε ανάλογο πόστο (αλλιώς, από που θα μάθει ο εκπαιδευόμενος?). Σε μικρότερες επιχειρήσεις, θα μπορούσε να μην ισχύει ο περιορισμός, ώστε να μπορεί μια μικρή επιχείρηση να βοηθηθεί δοκιμάζοντας νέες ειδικότητες ή νέα άτομα.
-Μια επιχείρηση μπορεί να προσλαμβάνει άτομα με STAGE, αλλά μετά από κάποιο αριθμό προσλήψεων (π.χ. 3-4) να υποχρεούται να παίρνει μόνιμο εργαζόμενο, για να μπορεί να συνεχίσει να παίρνει και νέα STAGE. Στη λογική, ότι εφόσον παίρνεις συνέχεια κάποιον για τη θέση, λογικά έχεις και πάγια ανάγκη για άτομο. Αν δεν, κομμένο το STAGE για την επιχείρηση.
-Το πόσους δικαιούται να έχει ανα πάσα στιγμή μια επιχείρηση με STAGE πρέπει να είναι μάξιμουμ ένα ποσοστό του συνολικού αριθμού εργαζομένων, π.χ. 10%.
Οι περιορισμοί, όσον αφορά τους εργαζόμενους, είναι πολύ απλοί:
-Μέχρι 2 ή 3 προσλήψεις μέσω STAGE ή μάξιμουν 18 μήνες. Πόσο περισσότερο να εκπαιδευτεί κανείς? Έτσι, προστατεύεις και τον εργαζόμενο από συνεχή εκμετάλευση του αλλά και κόβεις το "νταλαβέρι" με συγκεκριμένα άτομα.
Οφέλη που μπορούν να προκύψουν από αυτό το σύστημα?
Το προφανές, να μπορεί κανείς πιο εύκολα να πάρει μια εργασιακή εμπειρία και ένα εισόδημα μέχρι να βρει μόνιμη δουλειά.
Και οι επιχειρήσεις, να μπορούν να δοκιμάζουν με χαμηλότερο κόστος, πιο εύκολα εργαζόμενους και νέες θέσεις μέσα στην επιχείρηση. Και αν αποδείξει κάποιος ότι είναι καλός να έχει την ευκαιρία μόνιμοποίησης. Ενώ αν τους αφήσεις ανεξέλεγτους, να βολεύονται εσαεί με αυτόν τον τρόπο, σιγά να μην πάρουν κάποιον μόνιμο.
Τα πράγματα είναι αρκετά απλά, για να μας ζαλίζουν τον έρωτα με λογικές "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι". Δεν είναι όλα άσπρα-μάυρα, υπάρχει για κάθε ζήτημα πάντα και η μέση οδός.
12 σχόλια:
Σωστό σε βρίσκω σε 1ο επίπεδο. Δεν είμαι σε θέση όμως να σου πω αν οι λύσεις που δίνεις πραγματοποιούνται στην πράξη. (Δεν το κατέχω και καλά το stage)
Αλλά κρίνοντας από το θέμα του ποστ και όπως θα έλεγε ο Μάγος (ή Μάντης;) στο Άστερίξ:
"Προβλέπω ένα μεγάλο καυγά" στα σχόλια!
Σωστόοοος.
Mια διαφωνία μονο. Το stage πρεπει να ειναι "μια και έξω" για καθε υποψήφιο ανα θέση. Αν θελει και αλλο σταζ (γαλλιστι) να πάει σε άλλη επιχείρηση.
Καλό ειναι επίσης να έχει επίσημα (βασει της ποσοστωσης που ειπες) καθε επιχειρηση και έναν αριθμο "μαθητευομενων".
ΕΙΔΙΚΑ και ιδιαιτερα στο δημοσιο μια φορα και τελος γενικώς. Εγω ειχα αντιληφθει το σταζ οπως περιπου το περιγραφεις καιεσυ. Κατι σαν πρακτική δηλαδή ασχετως πτυχιου. Σαν ιδεα ειναι εξυπνη αν υλοποιηθει ως τέτοια.
Αν δεν ήσουν τόσο σωστός.. θα ήσουν ο αρχηγός μας????
Ε????
Άκρως διαφωτιστικό ποστ σε όλες τις πτυχές του.
Δεν ξέρω αν το σκέφτονται βέβαια όλοι έτσι.
Και κυρίως εκείνοι που θεωρούνται "υπεύθυνοι" επί του θέματος.
ΥΚ, για την ώρα επικρατεί ειρήνη!
Το αν πραγματοποιούνται στην πράξη είναι μόνο θέμα θέλησης αυτών που τα κανονίζουν.
Δείμο, ευχαριστώ (δεύτερη φορά που συμφωνούμε αυτή την εβδομάδα).
Zaphod, δε διαφωνώ. Δεν το έγραψα σωστά, αυτό εννοούσα με το "κόβεις τα νταλαβέρια".
Ακα, είμαι και θα είμαι ο αρχηγός σας -μη γελάς μαλάκα, στο 'παμε για πλάκα.
wert, ευχαριστώ. θέμα λογικής είναι αλλά αυτή λείπει από αυτή τη χώρα.
Προφανέστατα απουσιάζει παντελώς από αυτή τη χώρα ο κοινός νους. Ή όπως λένε και στα Τρίκαλα Κορινθίας, common sense is not that common.
Ασφαλώς και χρειάζονται τα Stage (πολύ καλά έκανες και θύμισες το θέμα της πρακτικής των ΤΕΙ), ίσως και στον Δημόσιο τομέα. Μπορούμε και να το συζητήσουμε αυτό.
Προφανώς όμως σε μια χώρα, όπου βασιλεύει το δόγμα «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», έγιναν και τα Stage κουρέλι.
Μια ένσταση: οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι ήξεραν από την αρχή πού πήγαιναν (και ΠΩΣ πήγαιναν) να δουλέψουν. Υπό μία έννοια, είναι «συνένοχοι» στην κοροϊδία.
Υπήρξα εργαζόμενος με σύμβαση έργου (δηλαδή χωρίς δώρα, επιδόματα κλπ κλπ) στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για 3 χρόνια. Ο διπλανός μου ήταν μόνιμος. Το ήξερα. Και απλά έψαξα να βρω άλλη δουλειά.
Και μια τελευταία κουβέντα. Έχουμε πολύ περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους από όσους χρειαζόμαστε. Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση στην κοινωνία, και όχι πώς θα αποκτήσουμε και άλλους.
Απλά πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τους μοιράσουμε σωστά.
Γιατί και άλλους 100 χιλιάδες να πάρουμε (που λέει και ο Τσίπρας), στον Αη Στράτη κανείς δεν θα πάει να γίνει δάσκαλος. Ούτε στο Κέντρο Υγείας της Αστυπάλαιας θα πάει καρδιολόγος για τους 400 γέρους. Όλοι στην Αθήνα θα θέλουν να μείνουν, για να καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες».
Πόση διαφορά έχει να σου δίνει το κράτος 400 ευρώ και να σε απασχολεί ανασφάλιστο από τους διάφορους μεγαλοαγρότες-εργολάβους κλπ που έχουν τους αλλοδαπούς με μισθούς πείνας?
Τα stage με αυτή τη μορφή τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να συνεχιστούν.
Είναι η απόλυτη κοροϊδία.
Συμφωνώ για τις δικλείδες που λες αλλά δεν αισιοδοξώ ότι μπορούν να εφαρμοστούν.
Μα ...δεν κοιτάω, αντιδρώ!!!!
Σε αυτην την ρημαδοχωρα, που το ΔΙΚΑΙΟ έγινε το μικροδικιο του καθενός (κομματικό, συντχνιακό, συνδικαλιστικό) φτασαμε κανεις να μην εχει δίκιο κια ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ κανείς να μην εχει αδικο.
Η λογική εξεπνευσε... εμεινε κοινή, λογική πουτανα σε Πολιτεια ντατζηδων
λοιπόν, αν και γενικά σε θεωρητική βάση συμφωνώ, έχω την ίδια αμφιβολία με τον Apos ως προς την εφαρμογή τους. Και έχω και μια μεγάλη ιδεολογική διαφωνία:
Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, η υποχρέωση της εκπαίδευσης πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη. Τι εννοώ: ο εργοδότης σου εκπαιδεύοντάς σε στο αντικέιμενο της εργασίας του έχει μετά έναν εξειδικευμένο εργάτη/εργαζόμενο. Η παραγωγή υπεραξίας μέσω της εργασίας σου έιναι δεδομένη. Οφείλει μέρος αυτής της υπεραξίας να την επιστρέφει εκπαιδεύοντάς σε! Με μισθό και ασφάλιση. Άλλωστε, ακόμα και στις ΣΣΕ άλλο μισθό έχει αυτός που έχει 0 χρόνια εμπειρίας και άλλο αυτός που έχει 1, 2, 3, κτλ.
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί να τους το χαρίζουμε αυτό από τη στιγμή που εσένα το νοίκι σου δεν είναι μικρότερο επειδή είσαι πρωτοδιόριστος ή δεν πληρώνεις λιγότερα στο σούπερμάρκετ ή τη ΔΕΗ.
Αν θέλεις να συζητήσω επιδοτήσεις για τους ανθρώπους που έχουν κατώτερο μισθό από 1000 ευρώ το μήνα που θα έπρεπε να είναι το κατώτατο εγγυημένο εισόδημα. Αλλά και αυτό για να γινει πρέπει το κράτος να έχει έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές!
Τη δουλειά του δεν την βγάζεις έτσι κι αλλιώς;
Συζητάγαν παλιά και για τα Πολυτεχνεία να υπάρχει περίοδος μαθητείας...μα τότε τι σκατά σπούδαζα 5 χρόνια (7 αλλά μη το κάνουμε θέμα);
Το να μάθω την έκδοση αδείας, δηλαδή τη σύνταξη ενός φακέλου για την πολεοδομία θα μου πάρει μάξιμουμ 1 μήνα κοντά σε κάποιον πιο έμπειρο! Και δεν έχω ακούσει και κανένα μεγάλο αρχιτέκτονα (σε ηλικία) που να μην συναντά και πάλι προβλήματα μιας και η κάθε πολεοδομία θέλει άλλα!
Άρα;
Κανονικός μισθός με κανονική ασφάλιση, δίπλα σε κάποιον πιο έμπειρο, Αυτό είναι μαθητεία!
Από τις επερχόμενες αναρτήσεις σου με ενδιαφέρει κυρίως ο μετεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ. Ειλικρινά, θέλω πολύ να δω αν και άλλοι συν-συνψηφοφόροι βρίσκουν γελοία, αναξιοπρεπή και λαϊκίστικη τη στάση του.
(θα έχουμε πολλά να πούμε από δω κι εμπρός...)
Για τα στέιτζ, προσωπικά δεν δίνω δεκάρα για τους "κακόμοιρους απολυμένους" και σε διαβαιώ ότι έχω βιώσει την ανεργία με σκληρό τρόπο. Βρίκσω όμως (και πάντα έβρισκα) εγκληματικό να καλύπτουν αυτοί οι ανεργο-εργαζόμενοι τις ανάγκες του (υπερχρεωμένου) κράτους (το οποίο έτσι κι αλλιώς διαθέτει υπερπολλαπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους από την υπόλοιπη Ευρώπη).
Ήταν που ήταν μάστιγα η αργομισθία, ήρθαν και τα στέιτζ να εντείνουν ακόμα πεσισσότερο την ανικανότητα, τη διαφθορά και τα προνόμια των λίγων. Εκεί δηλαδή που οι δημόσιοι υπάλληλοι έξυναν τα αποτέτοια τους 5 ώρες τη μέρα (με υψηλότατους μισθούς και προνομιακή ασφάλιση), ήρθαν οι εργαζόμενοι των στέιτζ να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για να μπορούν οι δημόσιοι υπάλληλοι να ξύνουν τα αποτέτοια τους από το σπίτι.
Τι φταίνε τα "κακόμοιρα τα παιδιά" θα μου πεις...Φταίνε που θεωρούν τα 400 ευρώ του στέιτζ προνόμιο, που φίλησαν γαλάζιους και πράσινους κώλους για αυτά τα 400 ευρώ, που θεώρησαν ότι το στέιτζ θα τους άνοιγε την πόρτα στο πολυπόθητο δημόσιο. Και που στην τελική ανατράφηκαν και έκαναν μοναδική αξία της ζωής τη δουλειά στο δημόσιο...
Άσε τον Αλέξη λοιπόν να ορύεται. Όταν λέει ότι οι εργαζόμενοι των στέιτζ είναι "εγκλωβισμένοι" και "όμηροι" δείχνει και το πόσο αναξιοπρεπές έχει καταντήσει το κόμμα που στήρίζουμε τόσα χρόνια: εγκλωβισμένος με τη θέληση του δεν υπάρχει αγαπητέ αντιδρασέξ...
μόνο που σε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα σιγά μη δεν βρούν τρόπο να παρακάμψουν και τα κριτήρια. Είμαι περίεργος στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες πως αξιοποιήθηκαν τα προγράμματα αυτά?
Δημοσίευση σχολίου