ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.

Ευτυχώς ή δυστυχώς για εσάς, ο λόγος που δεν γράφω δεν είναι ότι έπαθα κάτι.
Οπότε μην ανησυχείτε ή χαίρεστε.

Ακόμα εδώ είμαι, κουφάλα νεκροθάφτη.


Απλά, μέσα στην κρίση, για να μην φάμε τελείως το .... πακέτο, μας έχει τραβήξει μέσα η καπιταλιστική ρουφήχτρα, με μικρά διαλείμματα, τα οποία κοιτάζω να εκμεταλλεύομαι με άλλους τρόπους (εκτός από την αντίδραση, υπάρχει και το αχαλίνωτο σεξ, για να μην ξεχνιόμαστε. Και όχι μόνο αυτό που θέλουν να μας κάνουν οι κρατούντες).
(άσε που από τότε που έγινα και άγιος με έχουν ξεσκίσει οι πιστοί στις προσευχές και τα τάματα).

Καλά τα πήγαμε, μέχρι νεωτέρας και μέχρι προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ την κρατήσαμε την μισθωτή σκλαβιά μας, με θυσία τον προσωπικό μας χρόνο -σχεδόν-.
Έχομεν ακόμα 1 εβδομάδα ανελέητου τρεχαλητού και μετά βλέπουμε.

Όχι τίποτις άλλο, αλλά με όλα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό, κανονικά είναι η χαρά του αντιδραστικού και γκρινιάρη μπλόγκερ. Πάλι ρε γαμώτο, έγινε η θάλασσα γιαούρτι και εγώ ξέμεινα από κουτάλι!

Υπομονή (για μένα) και πάλι εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε.
Και έχουμε πολλλλλά να πούμε...

Για την ΓΣΕΕ που κάνει συνέδριο στην..... Χαλκιδική (κλασσικός προορισμός τουρισμού της εργατικής εστίας).
Για εταιρείες μικρές, που έχουν αποδεδειγμένα κοινωνική ευαισθησία και παρόλαυτα αναγκάζονται να κόψουν ένα μεροκάματο την εβδομάδα για να μην κόψουν άτομα (όχι, αυτό δεν είναι ειρωνικό).
Για τα περιθώρια αντίδρασης που έχουμε σαν άτομα και σαν ομάδες.
Και για πολλά πολλά άλλα...
Γεμίζω ιντερνετικές μπαταρίες και θα επανέλθω.

Όρεξη να χετε...

Μάκια ρε.